Ραντεβού που θα σπάσει καρδιές

Απόγαιον κυνισμού η ανησυχία Στουρνάρα περί κοπώσεως των κυβερνητικών βουλευτών, θα καταγραφεί στα χρονικά του πολιτισμένου κόσμου ως δηλωτική του πρώτου δημόσιου άνδρα, ο οποίος εξήντλησε το όποιο απόθεμα ανθρωπισμού του είχε απομείνει, επιλέγοντας από το ικρίωμα όπου βρίσκεται κι επιτηρεί να εκδηλώσει ενδιαφέρον για τις αντοχές του δήμιου, παρά για τους καταδίκους που οδηγούνται ο ένας μετά τον άλλον στη λαιμητόμο. Αυτά δημοσίως· ιδιωτικώς, δεν αποκλείεται έστω εκ παραδρομής να μην κρύβει σε οικείους και συνεργάτες την δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι το αίμα που ρέει άφθονο από...

τις καρατομήσεις του λερώνει τα παπούτσια.

Ωραία… Καταλήξαμε, λοιπόν, ότι ο Στουρνάρας είναι ένας σκληρόκαρδος τεχνοκράτης· ίσως κι ένας κακός άνθρωπος. Και τι μ’ αυτό; Το ερώτημα είναι τι απέγινε άραγε εκείνο το αμίμητο, σπαραξικάρδιο ύφος των πρώτων ημερών του Μνημονίου, το συντετριμμένο και συμπονετικό; Δύσκολο θα του έπεφτε να υποδυθεί μια παρόμοια συμπεριφορά, όταν μάλιστα την υιοθετούν ενίοτε Μέρκελ και Σόιμπλε; Τον έχουν συμβούλεψει μήπως οι επικοινωνιολόγοι να την αποφύγει, διότι κατά την εκτίμησή τους πάληωσαν πια και ξίνισαν οι υποκριτικές εκφράσεις κατανόησης για τον λαό που ματώνει και για τις καρδιές των πολιτικών που και αυτές ραγίζουν κ.τ.τ., αν τις θυμάστε;

Όχι. Ο Στουρνάρας αφίσταται συναισθηματισμών, διότι, όπως ο πολιτικός του προϊστάμενος, έτσι και αυτός δεν θεωρεί ότι βαρύνεται για όσα παρέλαβε. Γνωρίζοντας δε αμφότεροι ότι έρχονται τα χειρότερα, απαντούν στον καθρέφτη ότι έχουν τάξει εαυτούς στην ατάραχη και ανεπηρέαστη προσήλωση εκείνου που εννοούν ως σωτηρία της πατρίδας. Να αναμένουμε τα χειρότερα κι εμείς –ό,τι έχουν συμφωνήσει θα επιχειρήσουν να το επιβάλλουν με τον ίδιο κυνισμό, αν όχι πιο απροκάλυπτα.

Και οι βουλευτές που επιτίμησαν τον Στουρνάρα; Αν ο ίδιος προορίζεται για την ατιμωτική καταχώριση που συνεπάγεται για τις σελίδες της Ιστορίας ο κυνισμός του, έχουν άραγε βάση οι ελπίδες των βουλευτών που αντέδρασαν ότι πιθανόν να τύχουν μόνον εξ αυτού του λόγου κάποιας ευνοϊκότερης μεταχείρισης από τον Ιστορικό, όπως ίσως νομίζουν;

Αλήθεια, έπεται συνέχεια; Έχουν μήπως θέσει τις δικές τους κόκκινες γραμμές, και γινόμαστε απλώς μάρτυρες των καθυστερήσεων; Είναι λ.χ., η κόκκινη γραμμή τους στην άρση του εκπλειστηριασμού πρώτης κατοικίας; Ή μήπως πιστεύουν ότι επαρκούν οι στολές παραλλαγής που διανέμει στα έδρανα της πλειοψηφίας η επιμελητεία της κυβέρνησης, όπως είναι για παράδειγμα η οδός των Προεδρικών Διαταγμάτων, και ζηλώνουν ρόλο Ποντίου Πιλάτου στο δράμα, για να απαλλαγούν από το βάρος των επιτελουμένων;

Είναι, ωστόσο, δυνατόν να υποπτεύονται ότι εμείς, ως λωτοφάγοι, θα παραβλέψουμε ότι ήσαν εκείνοι οι ίδιοι που αποδέχθηκαν να κηλιδώσουν δια μιαν εισέτι φορά τη δημοκρατία, υπερψηφίζοντας την παρακαμπτήριο της κοινοβουλευτικής διαδικασίας; –ως προς τούτο, στα πόσα Προεδρικά Διατάγματα είναι η κόκκινη γραμμή τους; Ακόμα και με το κουτόχορτο που μας ταΐζουν ένθεν κακείθεν, νομίζουν ότι μας διαφεύγει το προφανές, ότι, δηλαδή, έχουν πλήρη επίγνωση του τι έχει συνομολογήσει με τους πιστωτές η κυβέρνηση, την οποία παρα ταύτα στηρίζουν αδιαμαρτύρητα;

Στο κάτω-κάτω, μήπως δεν είναι υποχρέωσή τους να γνωρίζουν τι υπογραφές έχουν πέσει, και τι δεσμεύσεις απορρέουν από αυτές; Δεν ήταν, άλλωστε, αυτή ακριβώς η αμοιβαιότητα συνενοχής, που επέτρεψε στον Σαμαρά να τους καταστήσει σαφές ότι όποιος καταψηφίζει προαπαιτούμενα για τις εκταμιεύσεις των δόσεων θα διαγράφεται; Και προκειμένου να μην τους εκχωρηθεί ούτε χαραμάδα διαφυγής δεν ζήτησε το Μαξίμου από τους υπουργούς να γίνει τώρα ενδελεχής ενημέρωση της κοινοβουλευτικής ομάδας για τις καθ’ ύλην εκκρεμμότητες;

«Δεν υπάρχει ούτε μια ψυχή σε αυτή την πόλη που δεν είναι μέσα στο μυστικό», λέει ο ποιητής, κι έχει δίκαιο. Ήδη σώνεται η άμμος στο επάνω διαμέρισμα της κλεψύδρας –της κλεψύδρας με τα παραμύθια. Εφεδρική άμμο δεν θα εισφέρουν τα Αυγουστιάτικα μπάνια από τις παραλίες. Ίσα-ίσα, σύντομα θα πάρουν σειρά στο ικρίωμα τα… άλλα διαμερίσματα, τα κάτω, εκείνα που θα κατηγορηθούν ως παλάτια στην άμμο.

Η κυβέρνηση απέναντι στους βουλευτές είναι ξεκάθαρη –διαυγέστερη δεν γίνεται. Το κρυφτούλι τελειώνει· το ραντεβού με την ωμή πραγματικότητα πλησιάζει. Καθώς προελαύνει η ορδή των βαρβάρων, το σκυλολόι οδηγούν οι κυνικοί, οι σκληρόκαρδοι, και θα σπάσουν καρδιές

by Sotos