Ακραία μνημονιακή κυβέρνηση σφαγιασμού εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και ταυτόχρονα κυβέρνηση παραγκωνισμού των εσωκομματικών πολιτικών τους αντιπάλων είναι αυτή που συγκρότησαν το βράδυ της Δευτέρας ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Οι πρόεδροι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ «πούλησαν» επίσης αδίστακτα στενούς κομματικούς τους φίλους στους οποίους χρωστούν πάρα πολλά σε προσωπικό πολιτικό επίπεδο, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι ποτέ κανένας ηγέτης δεν είναι πιστός φίλος.
Δύο είναι οι υπουργοί-σύμβολα της νέας κυβέρνησης και του εξτρεμιστικά αντιλαϊκού της χαρακτήρα:...
Για να συγκρουστεί με τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό και τελικά να προκαλέσει καταστροφικό χάος στο δημόσιο σύστημα υγείας τοποθέτησε ο Αντώνης Σαμαράς και τον Άδωνι Γεωργιάδη στη θέση του υπουργού Υγείας.
Από κοινού με το σφαγέα των εργασιακών δικαιωμάτων, τον υπουργό Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, που αφέθηκε στο πόστο του για να συνεχίσει το ολέθριο έργο του, αυτοί οι τρεις υπουργοί θα πρωταγωνιστήσουν στο κυβερνητικό έργο το επόμενο διάστημα. Καθώς, μάλιστα, πρόκειται για πολιτικά ασήμαντες προσωπικότητες που μπορούν άνετα να «θυσιαστούν» στο βωμό της κοινωνικής αγριότητας και κανείς να μην τους κλάψει όταν θα πεταχτούν στην πολιτική χωματερή των απορριμμάτων, πρέπει να περιμένει κανείς τα χειρότερα. Είναι βέβαιο ότι την πολιτική τους μηδαμινότητα θα προσπαθήσουν να την καλύψουν με την επίδειξη υπέρμετρου ζήλου στην εφαρμογή των εντολών της τρόικας των ξένων επικυρίαρχων της πατρίδας μας.
Αποδυνάμωση Σαμαρά
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η νέα κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είναι πολύ πιο ασταθής και αδύναμη από την προηγούμενη τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη. Οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί των κυβερνητικών φερέφωνων είναι εντελώς αυθαίρετοι και απευθύνονται σε πολιτικά ηλίθιο ακροατήριο.
Ένα μόλις χρόνο μετά τη συγκρότηση της άθλιας συγκυβερνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που ξεκίνησε με 179 βουλευτές συνολικά, η νέα κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου δεν έχει παρά μόνο 153 δικούς της βουλευτές - και μεταξύ αυτών πολλούς δυσαρεστημένους, που ενδεχομένως να καιροφυλακτούν για να προκαλέσουν ζημιά στους ηγέτες τους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να επανεκλεγούν.
Το μόνο για το οποίο μπορεί να είναι απολύτως βέβαιος ο πρωθυπουργός είναι ότι όλοι οι βουλευτές που αρχικά εξελέγησαν με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ δεν θέλουν με τίποτα εκλογές. Από εκεί και πέρα όμως είναι άκρως αμφίβολο αν θα βρίσκονται κάθε φορά 151 από αυτούς για να ψηφίζουν κάθε νομοσχέδιο που θα προωθούν για επικύρωση στη Βουλή οι κατοχικές δυνάμεις και οι πολιτικά δωσίλογοι συνεργάτες τους - ιδίως αν υπάρχει κόσμος στους δρόμους και πλησιάζει η πολιτική γκιλοτίνα των εκλογών!
Ακόμη και ο πλέον αφελής αντιλαμβάνεται ότι ο Σαμαράς των 153 βουλευτών είναι πολύ πιο αποδυναμωμένος από τον Σαμαρά των 179 αρχικών βουλευτών που τον στήριζαν προ έτους, όταν σχηματίστηκε η άθλια συγκυβέρνηση.
Παρά τους κομπασμούς, η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου μοιάζει όλο και περισσότερο με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου λίγους μήνες πριν ανατραπεί.
«Λιώνει η κυβέρνηση»
Αυτή, άλλωστε, την εικόνα μεταδίδουν στο εξωτερικό για την κυβέρνηση της Αθήνας τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα έντυπα. «Λιώνει ο υπό τον Σαμαρά ελληνικός κυβερνητικός συνασπισμός» έγραφε π.χ., το Σάββατο στους τίτλους της η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine «Ο (κυβερνητικός) συνασπισμός γίνεται κομμάτια στην Ελλάδα» έγραφαν στον τίτλο της δικής τους ανταπόκρισης οι αμερικανικοί Τhe New York Times.
Δεν είχε άλλη άποψη η γαλλική Le Monde. «Στο χείλος της διάλυσης ο ελληνικός (κυβερνητικός) συνασπισμός» έγραφε και αυτή στους τίτλους της την ίδια ημέρα.
Παρόμοιο πνεύμα και στην απέναντι ακτή της Μάγχης. «Ο Σαμαράς υφίσταται πλήγμα στον κυβερνητικό συνασπισμό» τιτλοφορούσαν τη δική τους ανάλυση οι Financioal Times του Λονδίνου. «Η απροσδόκητη απόφαση του Σαμαρά να κλείσει την κρατική τηλεόραση της ΕΡΤ ανανέωσε την εσωτερική πολιτική αστάθεια που πολλοί στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα είχαν ελπίσει ότι διαζόταν», πρόσθετε η βρετανική εφημερίδα.
«Συνεχίζει παραπαίοντας η ελληνική κυβέρνηση» ήταν ο τίτλος του βρετανικού συντηρητικού The Economist. Το λονδρέζικο περιοδικό, το οποίο αποκαλεί «πολιτικά ανδρείκελα» τους παρουσιαστές των ειδήσεων της ΕΡΤ, τονίζει ότι «αν γίνονταν πρόωρες εκλογές, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην έπιανε το αναγκαίο για την είσοδο στο Κοινοβούλιο 3%, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, και ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ μπορεί να έχανε τη θέση του».
Πολιτική ανθρωποφαγία
Ό,τι και να λένε οι Έλληνες, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είναι πανευτυχείς. Ο πρώτος γιατί χάρη στο ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να είναι πρωθυπουργός• ο δεύτερος γιατί ελπίζει ότι με τη συμμετοχή του κόμματος του στην κυβέρνηση θα μπορέσει, μέσω ενός οργίου «εξυπηρετήσεων» και διορισμών ή μοιράσματος κονδυλίων, να ανακάμψει εκλογικά και να μην διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ τη νύχτα των εκλογών εξαιτίας του κακού εκλογικού αποτελέσματος που αναμένεται να σημειώσει.
Παράλληλα, αξιοποίησαν και οι δύο την κυβερνητική συνεργασία τους για να εξουδετερώσουν τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους. Όλοι γνωρίζουν, π.χ., ότι ο Αντώνης Σαμαράς οφείλει την εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ στον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Επειδή όμως στη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας ακούστηκε ότι μπορεί να προωθείτο ο Αβραμόπουλος στη θέση του πρωθυπουργού, ο Σαμαράς κανόνισε με τον Βενιζέλο την τοποθέτηση του τελευταίου στο υπουργείο Εξωτερικών για να υποβαθμίσει τον Αβραμόπουλο, πράγμα που τελικά έκανε!
Οι πάντες έχουν επίσης επίγνωση του γεγονότος ότι ο Πάρις Κουκουλόπουλος ήταν ο πιο πιστός -ίσως και ο μοναδικός!- πολιτικός φίλος του Βαγγέλη Βενιζέλου μέσα στο ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο στελεχών κάποιου υποτυπώδους βάρους. Κι όμως ο Βενιζέλος δεν απαίτησε να γίνει ο Κουκουλόπουλος υπουργός Εσωτερικών, όπως ο τελευταίος διακαώς επιθυμούσε. Εκχώρησε το υπουργείο αυτό στη ΝΔ, με αποτέλεσμα ο Κουκουλόπουλος να μείνει εκτός κυβέρνησης!
Προσωπικά δεν τρέφουμε καμιά εκτίμηση στις πολιτικές ικανότητες ή την πολιτική προσωπικότητα του Αβραμόπουλου ή του Κουκουλόπουλου, αλλά αυτό είναι άσχετο και δεν έχει σημασία. Αναφέραμε τις περιπτώσεις τους για να δείξουμε την «πολιτική ανθρωποφαγία» και τον αδίστακτο, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χαρακτήρα των Σαμαρά και Βενιζέλου, τον απίστευτο κυνισμό τους για οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί το στενό προσωπικό τους συμφέρον κάθε δεδομένη στιγμή.
Δύο είναι οι υπουργοί-σύμβολα της νέας κυβέρνησης και του εξτρεμιστικά αντιλαϊκού της χαρακτήρα:...
ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Άδωνις Γεωργιάδης!
Ο πρωθυπουργός τοποθέτησε τον πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης με μία και μόνη αποστολή: να κάνει εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων!
Για να συγκρουστεί με τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό και τελικά να προκαλέσει καταστροφικό χάος στο δημόσιο σύστημα υγείας τοποθέτησε ο Αντώνης Σαμαράς και τον Άδωνι Γεωργιάδη στη θέση του υπουργού Υγείας.
Από κοινού με το σφαγέα των εργασιακών δικαιωμάτων, τον υπουργό Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, που αφέθηκε στο πόστο του για να συνεχίσει το ολέθριο έργο του, αυτοί οι τρεις υπουργοί θα πρωταγωνιστήσουν στο κυβερνητικό έργο το επόμενο διάστημα. Καθώς, μάλιστα, πρόκειται για πολιτικά ασήμαντες προσωπικότητες που μπορούν άνετα να «θυσιαστούν» στο βωμό της κοινωνικής αγριότητας και κανείς να μην τους κλάψει όταν θα πεταχτούν στην πολιτική χωματερή των απορριμμάτων, πρέπει να περιμένει κανείς τα χειρότερα. Είναι βέβαιο ότι την πολιτική τους μηδαμινότητα θα προσπαθήσουν να την καλύψουν με την επίδειξη υπέρμετρου ζήλου στην εφαρμογή των εντολών της τρόικας των ξένων επικυρίαρχων της πατρίδας μας.
Αποδυνάμωση Σαμαρά
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η νέα κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είναι πολύ πιο ασταθής και αδύναμη από την προηγούμενη τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη. Οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί των κυβερνητικών φερέφωνων είναι εντελώς αυθαίρετοι και απευθύνονται σε πολιτικά ηλίθιο ακροατήριο.
Ένα μόλις χρόνο μετά τη συγκρότηση της άθλιας συγκυβερνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που ξεκίνησε με 179 βουλευτές συνολικά, η νέα κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου δεν έχει παρά μόνο 153 δικούς της βουλευτές - και μεταξύ αυτών πολλούς δυσαρεστημένους, που ενδεχομένως να καιροφυλακτούν για να προκαλέσουν ζημιά στους ηγέτες τους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να επανεκλεγούν.
Το μόνο για το οποίο μπορεί να είναι απολύτως βέβαιος ο πρωθυπουργός είναι ότι όλοι οι βουλευτές που αρχικά εξελέγησαν με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ δεν θέλουν με τίποτα εκλογές. Από εκεί και πέρα όμως είναι άκρως αμφίβολο αν θα βρίσκονται κάθε φορά 151 από αυτούς για να ψηφίζουν κάθε νομοσχέδιο που θα προωθούν για επικύρωση στη Βουλή οι κατοχικές δυνάμεις και οι πολιτικά δωσίλογοι συνεργάτες τους - ιδίως αν υπάρχει κόσμος στους δρόμους και πλησιάζει η πολιτική γκιλοτίνα των εκλογών!
Ακόμη και ο πλέον αφελής αντιλαμβάνεται ότι ο Σαμαράς των 153 βουλευτών είναι πολύ πιο αποδυναμωμένος από τον Σαμαρά των 179 αρχικών βουλευτών που τον στήριζαν προ έτους, όταν σχηματίστηκε η άθλια συγκυβέρνηση.
Παρά τους κομπασμούς, η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου μοιάζει όλο και περισσότερο με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου λίγους μήνες πριν ανατραπεί.
«Λιώνει η κυβέρνηση»
Αυτή, άλλωστε, την εικόνα μεταδίδουν στο εξωτερικό για την κυβέρνηση της Αθήνας τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα έντυπα. «Λιώνει ο υπό τον Σαμαρά ελληνικός κυβερνητικός συνασπισμός» έγραφε π.χ., το Σάββατο στους τίτλους της η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine «Ο (κυβερνητικός) συνασπισμός γίνεται κομμάτια στην Ελλάδα» έγραφαν στον τίτλο της δικής τους ανταπόκρισης οι αμερικανικοί Τhe New York Times.
Δεν είχε άλλη άποψη η γαλλική Le Monde. «Στο χείλος της διάλυσης ο ελληνικός (κυβερνητικός) συνασπισμός» έγραφε και αυτή στους τίτλους της την ίδια ημέρα.
Παρόμοιο πνεύμα και στην απέναντι ακτή της Μάγχης. «Ο Σαμαράς υφίσταται πλήγμα στον κυβερνητικό συνασπισμό» τιτλοφορούσαν τη δική τους ανάλυση οι Financioal Times του Λονδίνου. «Η απροσδόκητη απόφαση του Σαμαρά να κλείσει την κρατική τηλεόραση της ΕΡΤ ανανέωσε την εσωτερική πολιτική αστάθεια που πολλοί στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα είχαν ελπίσει ότι διαζόταν», πρόσθετε η βρετανική εφημερίδα.
«Συνεχίζει παραπαίοντας η ελληνική κυβέρνηση» ήταν ο τίτλος του βρετανικού συντηρητικού The Economist. Το λονδρέζικο περιοδικό, το οποίο αποκαλεί «πολιτικά ανδρείκελα» τους παρουσιαστές των ειδήσεων της ΕΡΤ, τονίζει ότι «αν γίνονταν πρόωρες εκλογές, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην έπιανε το αναγκαίο για την είσοδο στο Κοινοβούλιο 3%, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, και ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ μπορεί να έχανε τη θέση του».
Πολιτική ανθρωποφαγία
Ό,τι και να λένε οι Έλληνες, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είναι πανευτυχείς. Ο πρώτος γιατί χάρη στο ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να είναι πρωθυπουργός• ο δεύτερος γιατί ελπίζει ότι με τη συμμετοχή του κόμματος του στην κυβέρνηση θα μπορέσει, μέσω ενός οργίου «εξυπηρετήσεων» και διορισμών ή μοιράσματος κονδυλίων, να ανακάμψει εκλογικά και να μην διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ τη νύχτα των εκλογών εξαιτίας του κακού εκλογικού αποτελέσματος που αναμένεται να σημειώσει.
Παράλληλα, αξιοποίησαν και οι δύο την κυβερνητική συνεργασία τους για να εξουδετερώσουν τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους. Όλοι γνωρίζουν, π.χ., ότι ο Αντώνης Σαμαράς οφείλει την εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ στον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Επειδή όμως στη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας ακούστηκε ότι μπορεί να προωθείτο ο Αβραμόπουλος στη θέση του πρωθυπουργού, ο Σαμαράς κανόνισε με τον Βενιζέλο την τοποθέτηση του τελευταίου στο υπουργείο Εξωτερικών για να υποβαθμίσει τον Αβραμόπουλο, πράγμα που τελικά έκανε!
Οι πάντες έχουν επίσης επίγνωση του γεγονότος ότι ο Πάρις Κουκουλόπουλος ήταν ο πιο πιστός -ίσως και ο μοναδικός!- πολιτικός φίλος του Βαγγέλη Βενιζέλου μέσα στο ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο στελεχών κάποιου υποτυπώδους βάρους. Κι όμως ο Βενιζέλος δεν απαίτησε να γίνει ο Κουκουλόπουλος υπουργός Εσωτερικών, όπως ο τελευταίος διακαώς επιθυμούσε. Εκχώρησε το υπουργείο αυτό στη ΝΔ, με αποτέλεσμα ο Κουκουλόπουλος να μείνει εκτός κυβέρνησης!
Προσωπικά δεν τρέφουμε καμιά εκτίμηση στις πολιτικές ικανότητες ή την πολιτική προσωπικότητα του Αβραμόπουλου ή του Κουκουλόπουλου, αλλά αυτό είναι άσχετο και δεν έχει σημασία. Αναφέραμε τις περιπτώσεις τους για να δείξουμε την «πολιτική ανθρωποφαγία» και τον αδίστακτο, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χαρακτήρα των Σαμαρά και Βενιζέλου, τον απίστευτο κυνισμό τους για οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί το στενό προσωπικό τους συμφέρον κάθε δεδομένη στιγμή.
Νέα φάση
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι αυτός ο ανασχηματισμός και η συγκρότηση της δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ έχουν σημασία πολύ μεγαλύτερη από το ποια είναι τα έτσι κι αλλιώς ασήμαντα πολιτικά πρόσωπα που την απαρτίζουν.
Η πρώτη κυβέρνηση Σαμαρά ήταν μια κυβέρνηση της ΝΔ, την οποία στήριζαν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, αλλά ουσιαστικά δεν συμμετείχαν στην καθημερινή χάραξη της πολιτικής που ασκούσε. Μόνο είχαν διορίσει κάποιους δικούς τους ανθρώπους και από καιρό σε καιρό αποφάσιζαν για κάποιο θέμα σε επίπεδο αρχηγών, εγκρίνοντας πάντα αυτό που έλεγαν ο Σαμαράς και η τρόικα.
Τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Θα έχουμε μια «πλήρους πολιτικής ευθύνης» συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και τα δύο κόμματα εξουσίας της μεταπολιτευτικής περιόδου θα λειτουργήσουν ως πολιτικοί συνεργάτες των δυνάμεων κατοχής και θα υποστούν τις συνέπειες αυτής της θεμελιώδους επιλογής τους.
Το τέλος του ΠΑΣΟΚ
Η απόφαση του Βαγγέλη Βενιζέλου να μετατρέψει τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ σε «κυβερνητική τσόντα» της ΝΔ σηματοδοτεί το επερχόμενο τέλος του ως κόμματος.
Καθώς οι μνημονιακές επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου αρχικά και του Βαγγέλη Βενιζέλου στη συνέχεια καταβαράθρωσαν την εκλογική απήχηση του ΠΑΣΟΚ, έπαψε πλέον το κόμμα αυτό να είναι χρήσιμο για την οικονομική ελίτ της χώρας ως αυτοτελές κόμμα εξουσίας.
Η περαιτέρω αποτυχία του Βαγγέλη Βενιζέλου να συνενώσει το ΠΑΣΟΚ με τη ΔΗΜΑΡ, ώστε να δοκιμαστεί αν μπορεί να γεννηθεί ένας νέος «κεντροαριστερός» πόλος που να υπηρετεί το σύστημα, σφράγισε τη μοίρα του κόμματος. Δεν απέμενε άλλη επιλογή στους ηγεμονικούς επιχειρηματικούς κύκλους πέρα από τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε συνιστώσα της ΝΔ μέσω της συμμετοχής του στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου.
Διαδικαστικές είναι πλέον οι λεπτομέρειες εξαφάνισης και του ονόματος του ΠΑΣΟΚ. Αυτό θα κριθεί από το πολιτικό κλίμα που θα επικρατεί όταν θα γίνουν οι επόμενες εκλογές.
Του Γ. Δελαστίκ - "Επίκαιρα"
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Η πρώτη κυβέρνηση Σαμαρά ήταν μια κυβέρνηση της ΝΔ, την οποία στήριζαν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, αλλά ουσιαστικά δεν συμμετείχαν στην καθημερινή χάραξη της πολιτικής που ασκούσε. Μόνο είχαν διορίσει κάποιους δικούς τους ανθρώπους και από καιρό σε καιρό αποφάσιζαν για κάποιο θέμα σε επίπεδο αρχηγών, εγκρίνοντας πάντα αυτό που έλεγαν ο Σαμαράς και η τρόικα.
Τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Θα έχουμε μια «πλήρους πολιτικής ευθύνης» συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και τα δύο κόμματα εξουσίας της μεταπολιτευτικής περιόδου θα λειτουργήσουν ως πολιτικοί συνεργάτες των δυνάμεων κατοχής και θα υποστούν τις συνέπειες αυτής της θεμελιώδους επιλογής τους.
Το τέλος του ΠΑΣΟΚ
Η απόφαση του Βαγγέλη Βενιζέλου να μετατρέψει τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ σε «κυβερνητική τσόντα» της ΝΔ σηματοδοτεί το επερχόμενο τέλος του ως κόμματος.
Καθώς οι μνημονιακές επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου αρχικά και του Βαγγέλη Βενιζέλου στη συνέχεια καταβαράθρωσαν την εκλογική απήχηση του ΠΑΣΟΚ, έπαψε πλέον το κόμμα αυτό να είναι χρήσιμο για την οικονομική ελίτ της χώρας ως αυτοτελές κόμμα εξουσίας.
Η περαιτέρω αποτυχία του Βαγγέλη Βενιζέλου να συνενώσει το ΠΑΣΟΚ με τη ΔΗΜΑΡ, ώστε να δοκιμαστεί αν μπορεί να γεννηθεί ένας νέος «κεντροαριστερός» πόλος που να υπηρετεί το σύστημα, σφράγισε τη μοίρα του κόμματος. Δεν απέμενε άλλη επιλογή στους ηγεμονικούς επιχειρηματικούς κύκλους πέρα από τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε συνιστώσα της ΝΔ μέσω της συμμετοχής του στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου.
Διαδικαστικές είναι πλέον οι λεπτομέρειες εξαφάνισης και του ονόματος του ΠΑΣΟΚ. Αυτό θα κριθεί από το πολιτικό κλίμα που θα επικρατεί όταν θα γίνουν οι επόμενες εκλογές.
Του Γ. Δελαστίκ - "Επίκαιρα"
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου