Δουλεύοντας για 1 ευρώ

Ακόμη πιο χαμηλά πέφτουν οι μισθοί. Κατά παρέκκλιση, φυσικά, και λόγω κρίσης. Ακόμη πιο χαμηλά και με το νόμο, δηλαδή με τον πολυνόμο που ψηφίστηκε μετά βαΐων και κλάδων. Καλά είναι και τα 427 ευρώ που ορίστηκαν ως νέος κατώτατος μισθός: ας είναι ευχαριστημένοι εκείνοι που θα τα εισπράξουν γιατί άλλοι είναι εντελώς άφραγκοι. Και στα 200 ευρώ να πέσει το μηνιάτικο, πάλι θα υποχρεούνται να λένε «ευχαριστώ» σε κυβέρνηση και εργοδότες.

Ας δούμε επακριβώς πως αλλάζουν τα εργασιακά με σοσιαλιστική προβιά. Σύμφωνα με  τροπολογία του ΠαΣοΚ, που έγινε δεκτή με μεγάλη κατανόηση από τον Γ. Στουρνάρα, οι άνεργοι που...

θα απασχοληθούν σε ολιγόμηνα προγράμματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα λαμβάνουν καθαρές αμοιβές 19,6 ευρώ ημερησίως και όχι μεγαλύτερες των 490 ευρώ μηνιαίως. Για εργαζόμενους κάτω των 25 ετών, οι απολαβές δεν θα ξεπερνούν τα 427 ευρώ μηνιαίως.

Οι νέοι άνεργοι πρέπει να νιώθουν ευτυχείς που δεν εξελέγη βουλευτής ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας. Εάν εκείνος συμμετείχε στην κυβέρνηση, θα είχε φτάσει στα δικά του άκρα, τα φιλελεύθερα. Πριν λίγους μήνες ο πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας είχε υποστηρίξει ότι οι άνεργοι πρέπει να δουλεύουν δωρεάν προκειμένου να βρίσκονται σε φόρμα. Έγραφε ότι αν κάποιος κάθεται και πληρώνεται επί μακρόν, εθίζεται στην τεμπελιά και μετά δεν κοπιάζει για να βρει απασχόληση.

Αρκετά κοντά στη λογική του Πέτρου Δούκα βρίσκονται διαχρονικά οι προτάσεις του ΠαΣοΚ. Τα 19,6 ευρώ ημερησίως που τώρα προτείνουν είναι πολλά, πάρα πολλά σε σχέση με τα μεροκάματα ανέργων που είχαν κατά νου το 2010. Σε πόρισμα που συντάχθηκε τότε με την καθοδήγηση του Σπύρου Βούγια υπό τον τίτλο «Δράση για την Αθήνα» το ΠαΣοΚ υιοθετούσε την ιδέα της εργασίας για 1 ευρώ την ώρα. Με μεγάλη σοβαρότητα τα στελέχη του σοσιαλιστικού κόμματος έλεγαν ότι είναι καλύτερο να εργάζεται κάποιος ως οδοκαθαριστής ή κηπουρός εισπράττοντας ένα κέρμα την ώρα παρά να μην κάνει κάτι και να εισπράττει το τίποτα.

Πότε όμως εργαζόμενος πληρώθηκε με 1 ευρώ; Πρόσφατα και μάλιστα στην καρδιά της Ευρώπης, εκεί που συντελείται το οικονομικό θαύμα και υπάρχει ανάπτυξη. Η ιδέα του «ein  euro job» εφαρμόστηκε στη Γερμανία το 2005, με το νόμο Hartz IV ο οποίος πρότεινε περικοπές στο επίδομα ανεργίας και ταυτόχρονη «ενίσχυση της εργασίας» ώστε να μην χάνουν οι επιδοτούμενοι την επαφή με την αγορά εργασίας. Στα μέσα του 2007 υπολογίζεται ότι  246.500 άτομα είχαν αποδεχτεί αυτό το καθεστώς απασχόλησης βάσει του οποίου ο άνεργος πληρωνόταν με 30 ευρώ την εβδομάδα συν το επίδομα.

Τούτων δοθέντων καλά είναι και τα 427 ευρώ που ορίστηκαν ως νέος κατώτατος μισθός. Υπάρχουν και χειρότερα, πολύ χειρότερα. Δουλειά για καθόλου ευρώ. Πρόκειται για άλλη μορφή εκμετάλλευσης που επινοήθηκε (πού αλλού;) στη Γερμανία. Από το 1 ευρώ έγινε  μετάβαση στο αξίωμα του «μηδέν ευρώ», στην αμοιβή αποκλειστικά από φιλοδωρήματα. Δημιουργήθηκε δηλαδή η νέα τάξη δούλων «Trinkgeld-Sklaven».

Η αρχή έγινε το 2010 από την εταιρεία «Friendly Service» η οποία εκπαιδεύει νέους να βάζουν τα ψώνια του σούπερ μάρκετ σε σακούλες. Αφού λοιπόν τους μάθει να πακετάρουν, τους βρίσκει πόστο. Η εταιρεία εισπράττει 3 ευρώ το κεφάλι και οι νέοι άνεργοι βγάζουν, σύμφωνα με τον ενοικιαστή τους, περισσότερα από 9 ευρώ την ώρα.

Το ΠαΣοΚ λοιπόν μπορεί να μεγαλουργήσει στα εργασιακά. Υπάρχουν αναρίθμητες ιδέες, εκεί στον ανεπτυγμένο κόσμο. Και ως απάντηση σε όσους έχουν αντίρρηση για τον νέο μεσαίωνα, μπορούν να αναμασούν το μότο: «προτιμάτε να είναι κάποιος άνεργος από το να έχει την αξιοπρέπεια του χαμηλού μισθού;».

Της Λώρης Κέζα από το ΒΗΜΑ