Ο Σαμαράς δυτικά του Πέκος

Και ξαφνικά το Κατάρ επανέφερε το ενδιαφέρον του για το Ελληνικό και τον Αστέρα της Βουλιαγμένης! Δηλαδή όχι και τόσο ξαφνικά, αφού τα είχε πάει πεσκέσι ο Σαμαράς, όταν επισκέφθηκε το χαλιφάτο συνοδεία εξήντα επιχειρηματιών, που οι μισοί είχανε πάει εκεί για να γλιτώσουνε από το αυτόφωρο. Να τα πάρω, τζάνεμ, αλλά χωρίς διαγωνισμό, απάντησε ο Αλ Θανί και η συμφωνία έκλεισε υπό το φως εφτά φλεγόμενων γκαμηλών. Παρεμπιπτόντως, με το που επέστρεψε στη διεκδίκηση ο εμίρης, παραδόθηκε ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο της Αθήνας στο ταμείο αποκρατικοποιήσεων, γεγονός άκρως συμπτωματικό κι αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε τις γκαμήλες.

Την επόμενη ημέρα, ο Έλληνας πρωθυπουργός βγήκε στην Wall Street Journal, στο ευαγγέλιο των απανταχού επιχειρηματιών, και δήλωσε ότι θα κάνει τα πάντα για να προστατεύσει επενδύσεις όπως του χρυσού της Χαλκιδικής, θα κάνει δηλαδή προσαγωγές, απαγωγές, βίαιες λήψεις γενετικού υλικού, απαγγελίες...

κατηγοριών για ηθική αυτουργία και άλλα που θα βρείτε στο νέο έπος του Μάριο Πούζο. Ο κ. Σαμαράς είπε επίσης ότι σε δέκα μέρες θα μπει σε λειτουργία η εξόρυξη χρυσού από την εταιρεία 'El Dorado' στη Θράκη, χωρίς να τον προβληματίζει ότι το να ονομάζεται 'El Dorado' μια εταιρεία που βγάζει χρυσό είναι σαν να ονομάζεται 'Μέγκελε' μια εταιρεία που πουλάει ιατρικά εργαλεία.

Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, κατέφθασε στην Αθήνα και ο Ολάντ, ο οποίος δήλωσε έτοιμος να αγοράσει το νερό, το υπέδαφος, τους σιδηροδρόμους και το «Ελλάς, Γαλλία, Συμμαχία» να γίνει αίφνης «Ό τι φάμε κι ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει η Total μας». Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο νέος Επενδυτικός Νόμος, ο οποίος δίνει γην και ύδωρ στους επενδυτές, χωρίς περιβαλλοντικές μελέτες και άλλες φλωριές και νισάφι πια με τα παλιόδεντρα, που αυτά φταίνε για την ύφεση και όχι ο πολλαπλασιαστής.

Ο ορυμαγδός των γεγονότων προοιωνίζεται ότι η φάση της ανάπτυξης θα είναι χειρότερη από τη φάση της ύφεσης, σαν τους Αθηναίους που, αφού κατέσφαξαν τους Μήλιους, έσπειραν τα χωράφια τους με αλάτι, για να μη φυτρώνει ούτε τσουκνίδα. Αν τους αφήσουμε να μας αλατίσουν, δεν θα μείνει δέντρο επί δέντρου και αμμουδιά επί αμμουδιάς, δεν θα μείνει νερό, ρεύμα, τρένο, υπέδαφος, λιμάνι, αεροδρόμιο, ούτε πουλί πετάμενο δεν θα βρεθεί μπροστά μας. Αφήστε που θα πληρώνουμε από την τσέπη μας τα ΜΑΤ, για να λειτουργούν ως ιδιωτικός στρατός των επενδυτών, όπως στις Μπανανίες, όπου οι κυβερνήσεις ήταν ντεκλαρέ μισθοφόροι των πολυεθνικών. Και βέβαια, κάποιοι υπερπατριώτες θα φάνε ανάπτυξη μέχρι να σκάσουνε, πράγμα δύσκολο, μιας και οι υπερπατριώτες έχουν στομάχια επιπέδου Γαργαντούα.

Όταν ακούω ανάπτυξη, ανθρώπινο κρέας μου μυρίζει.

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη από avgi μέσω new.left