«... ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους... »

Ρομπάι, Μπαρόζο, Σουλτς, παραλαμβάνουν για

λογαριασμό της ΕΕ το «Νόμπελ Ειρήνης»...

Η σαπίλα του φαρισαϊσμού. Η πασπαλισμένη με ευφημισμούς φρίκη της βαρβαρότητας. Το έγκλημα σε συσκευασία «ανιδιοτέλειας», «προσφοράς» και «ανθρωπισμού». Το μαύρο - άσπρο και το κρέας - ψάρι...

Καμία έκπληξη.

Ειδικά, μάλιστα, αν σκεφτεί κανείς ότι στο «πάνθεον» των... «ειρηνιστών», στο οποίο εισήλθε και επισήμως η ΕΕ, πριν από αυτή έχουν εισέλθει άλλοι επιφανείς «ειρηνιστές»:

Από τον Ντε Κλερκ του απαρτχάιντ μέχρι...

τον (άνευ περιττών σχολίων) Χένρι Κίσινγκερ...

Ο λόγος στον Μπέρτολτ Μπρεχτ:

«...Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε

Πόλεμος και Ειρήνη

Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά

Ομως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους

Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα

Ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους

καθώς ο γιος από τη μάνα

έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά

ο πόλεμός τους σκοτώνει

ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους.

*

Οταν αυτοί που είναι ψηλά

Μιλάνε για ειρήνη

Ο απλός λαός ξέρει

Πως έρχεται ο πόλεμος

Οταν αυτοί που είναι ψηλά

Καταριούνται τον πόλεμο

Διαταγές για επιστράτευση

Εχουν υπογραφεί.

*

Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο

Θέλουνε πόλεμο

Αυτός που το΄χε γράψει

Επεσε κιόλας.

*

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε

Να ο δρόμος για τη δόξα

Αυτοί που είναι χαμηλά λένε

Να ο δρόμος για το μνήμα.

*

Τούτος ο πόλεμος που έρχεται

Δεν είναι ο πρώτος

Πριν απ' αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι

Οταν ετέλειωσε ο τελευταίος

Υπήρχαν νικητές και νικημένοι

Στους νικημένους ο φτωχός λαός

Πέθαινε απ' την πείνα

Στους νικητές ο φτωχός λαός

Πέθαινε το ίδιο.

*

Σαν θα 'ρθει η ώρα της πορείας

Πολλοί δεν ξέρουν

Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους

Η φωνή που διαταγές τους δίνει

Είναι του εχθρού τους η φωνή

Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει

Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός...».

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ