Επειδή οι βαλβίδες εκτόνωσης έχουν βουλώσει και δεν λειτουργούν, το κατοχικό καθεστώς κατά καιρούς κάνει και κανένα κλύσμα στον εαυτό του για να μην σκάσει.
Αυτό έκανε συλλαμβάνοντας τον Λαυρεντιάδη λίγες μέρες αφότου οι Αμερικάνοι τρόμπαραν και άλλο αέρα στα σπλάχνα της τρικομματικής κυβερνητικής συμμορίας, διοχετεύοντας μέσω των New Yorks Times τα άπλυτα της Proton Bank.
Ανάμεσα σε αυτά τα "'απλυτα" εκτός από τον μέχρι χθές ελεύθερο υπόδικο και κατηγορούμενο για σωρεία οικονομικών εγκλημάτων Λαυρεντιάδη, υπήρχαν και τα ονόματα του Μπακατσέλου, του αδελφού του ΓΑΠ και του τέως πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα Σπέκχαρντ.
Για να καταλάβετε τη ποσότητα και την ποιότητα του άερα με τον οποίο τρομπάρισαν οι Αμερικάνοι τα ήδη γεμάτα έντερα της τρικομματικής κατοχικής συγκυβέρνησης, να σας πληροφορήσουμε ότι εκτός απο την εμπλοκή της οικογένειας Παπανδρέου στο Δ.Σ της proton Bank, ανακατεύουν και τον διάδοχο του ΓΑΠ στο κοιμητήριο του ΠΑΣΟΚ.
Ο Μπακατσέλος που ήταν το άλλο μέλος του Δ.Σ αυτής της τράπεζας, είναι συμπτωματικά πεθερός του Βενιζέλου ο οποίος, ας μην το ξεχνάμε, την ίδια στιγμή που έβαζε την υπογραφή του σε...
κάθε είδους εθνοκτόνο made in Europe και USA, νομοσχέδιο, εφαρμοστικό νόμο, πράξη νομθετικού περιεχομένου κ.α, υπέγραφε και την σωτηρία της αμαρτωλής Proton Bank, δίνοντάς της 850 εκατομμύρια ευρώ που είχε ήδη αρπάξει σαν λυκόμορφος φορολογητής απο τους Έλληνες πολίτες.
Αυτά όπως είπαμε τα έγραφαν οι New York Times πρίν λίγες ημέρες και συγκεκριμένα στις 5 Δεκεμβρίου ( βλ. εδώ).
Το ερώτημα είναι γιατί μετά απο τόσο καιρό δημοσίευσαν ένα ρεπορτάζ που δεν είχε καμία σύνδεση με την επικαιρότητα;
Γιατί δηλαδή σερβίρισαν περσινά ξυνά ( δηλητηριώδη θα λέγαμε εμείς) σταφύλια δίνοντας ένα ακόμη καίριο κτύπημα σε μία κυβέρνηση που κλυδωνίζεται όχι ασφαλώς απο το βάρος των ευθυνών της αλλά απο εκείνο της εσχάτης προδοσίας;
Μήπως ήλθε ο καιρός να δώσουν το τελικό χτύπημα στο έτσι κι αλλιώς θνησιγενές ευρώ , επιταχύνοντας την φθορά της ελληνικής τρικομματικής λυκοσυμμαχίας και την ανάδειξη του Τσίπρα ως "ευλογημένου ( απο το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ) μεσσία";
Εκτός απο την αναγκαστική σύλληψη του Λαυρεντιάδη, μετά απο αυτήν την "βόμβα διασποράς" των New York Times, είχαμε και την αιφνίδια κατάρρευση της παράγκας του Καμμένου με την πρωτοβουλία των "πικραμένων" της ΝΔ καθώς επίσης και την ανακοίνωση του Βενιζέλου ότι έχει την πρόθεση να προτείνει στην βουλή να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή ενώ σήμερα δήλωνε πως θα καταθέσει νομοσχέδιο για την ελάφρυνση "ευπαθών ομάδων".
Με λίγα λόγια βλέπουν το έδαφος να υποχωρεί κάτω απο τα πόδια τους και τρέχουν σαν πανικοβλημμένοι ελέφαντες μέσα σε κλουβί.
Το ζητούμενο ωστόσο είναι αν θα αντιληφθεί ο ελληνικός λαός ότι στο μέλλον δεν θα έχει πολλες ευκαιρίες για να τους στείλει απο εκεί που ήρθαν μαζί με όλους τους όλους τους άλλους καραγκιόζηδες της μείζονος ή ησσονος "αντιπολίτευσης".
Γράφαμε την Τρίτη, 11 Οκτωβρίου 2011
"ΤΟ ΒΗΜΑ" - Λαυρεντιάδης : Οι ύμνοι του 2006 και η "αποκαθήλωση" του 2011
Προφανώς δεν είναι "είδηση" ότι "ΤΟ ΒΗΜΑ" και τα υπόλοιπα έντυπα του δημοσιογραφικού κατεστημένου , εκτελούσαν και εκτελούν εργολαβίες "ενημέρωσης".Ωστόσο αξίζει τον κόπο να διαβάσετε δύο άρθρα που δημοσιεύθηκαν απο "ΤΟ ΒΗΜΑ" με απόσταση ...5 ετών.Στο ένα εξυμνείται ο Λαυρεντιάδης, του οποίου τις λαμογιές κατ εντολήν της κυβέρνησης θα πληρώσουμε πουλώντας το ένα μας νεφρό μιας και δεν έχουμε αλλο αίμα, και στο αλλο πετιέται στο καλάθι των αχρήστων.
Εχει ενδιαφέρον να διαβάσετε τα δύο αυτά άρθρα διότι θα δείτε να εμφανίζονται ονόματα που σήμερα πλασσάρονται ως brand names της εθνικής σωτηρίας προβάλλοντας μάλιστα την κίβδηλη αυθεντία τους ως μοναδικό αντίδοτο στην καπιταλιστική πανούκλα της οποίας όμως ανέκαθεν ήταν φορείς.
Διαβάστε και τα δύο και μετά αποφασίστε αν τελικά θέλετε να γνωρίζετε την αληθινή ή την εικονική πραγματικότητα .
Α΄ Όταν ο Λαυρεντιάδης ήταν ο «Επιχειρηματίας της Χρονιάς» ...
Ο κ. Λαυρ. Λαυρεντιάδης, ο «Επιχειρηματίας της Χρονιάς», μιλάει για τις δυσκολίες τού επιχειρείν στην Ελλάδα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 12/11/2006
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=176965
Ο επιχειρηματίας της χρονιάς κ. Λαυρ. Λαυρεντιάδης (δεξιά) εικονίζεται με τον πρόεδρο του ΣΕΒ κ. Δ. Δασκαλόπουλο (στο κέντρο) και τον πρόεδρο της κριτικής επιτροπής κ. Στ. Χατζηιωάννου
Τη Δευτέρα το βράδυ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Νεοχημικής Λ. Β. Λαυρεντιάδης κ. Λαυρ. Λαυρεντιάδης μπορεί να ανέβηκε στο βήμα κουτσαίνοντας αλλά ήταν φανερό σε όλους τους παρευρισκομένους στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μεγάρου Μουσικής ότι πετούσε από χαρά. Μόλις είχε αναγορευθεί «Επιχειρηματίας της Χρονιάς» από την Ernst & Young, την ελεγκτική εταιρεία που διοργάνωσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον ομώνυμο, διεθνούς φήμης, διαγωνισμό που διεξάγει κάθε χρόνο σε 40 χώρες. Πρόκειται για την επιβράβευση μιας σύντομης, πλην όμως εντυπωσιακής πορείας η οποία τον έφερε από τη μικρή εταιρεία χημικών των 24 ανθρώπων που ανέλαβε κληρονομιά από τον πατέρα του πριν από 10 χρόνια επικεφαλής ενός διεθνούς ομίλου 1.300 εργαζομένων που δραστηριοποιείται στον κλάδο διανομής και εμπορίας χημικών προϊόντων και στον τομέα παρασκευής απορρυπαντικών και προϊόντων οικιακού καθαρισμού.
Τη Δευτέρα το βράδυ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Νεοχημικής Λ. Β. Λαυρεντιάδης κ. Λαυρ. Λαυρεντιάδης μπορεί να ανέβηκε στο βήμα κουτσαίνοντας αλλά ήταν φανερό σε όλους τους παρευρισκομένους στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μεγάρου Μουσικής ότι πετούσε από χαρά. Μόλις είχε αναγορευθεί «Επιχειρηματίας της Χρονιάς» από την Ernst & Young, την ελεγκτική εταιρεία που διοργάνωσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον ομώνυμο, διεθνούς φήμης, διαγωνισμό που διεξάγει κάθε χρόνο σε 40 χώρες. Πρόκειται για την επιβράβευση μιας σύντομης, πλην όμως εντυπωσιακής πορείας η οποία τον έφερε από τη μικρή εταιρεία χημικών των 24 ανθρώπων που ανέλαβε κληρονομιά από τον πατέρα του πριν από 10 χρόνια επικεφαλής ενός διεθνούς ομίλου 1.300 εργαζομένων που δραστηριοποιείται στον κλάδο διανομής και εμπορίας χημικών προϊόντων και στον τομέα παρασκευής απορρυπαντικών και προϊόντων οικιακού καθαρισμού.
Ως «εθνικός» νικητής ο κ. Λαυρεντιάδης θα έχει σύντομα την ευκαιρία για μία ακόμη μεγαλύτερη διάκριση: θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον διεθνή διαγωνισμό της Ernst & Young για την ανάδειξη του «Παγκόσμιου Επιχειρηματία της Χρονιάς» που πρόκειται να γίνει τον Ιούνιο στο Μόντε Κάρλο. Αν και δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό, στόχος του βραβείου της εταιρείας είναι ακριβώς αυτός: να αναδείξει τους μελλοντικούς πρωταγωνιστές του κόσμου των επιχειρήσεων, και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετοί από τους προηγούμενους νικητές του διαγωνισμού ηγούνταν επιχειρήσεων που σήμερα είναι πασίγνωστες: εταιρείες όπως τα Starbucks, η Oracle, η Dell Computers, η Amazon και η Yahoo!
Η επιτυχία του οφείλεται στην έγκαιρη διάγνωση των αναγκών της αγοράς. Προτού ακόμη ολοκληρώσει το διδακτορικό του στο μάρκετινγκ, ο κ. Λαυρεντιάδης αντιλήφθηκε ότι θα μπορούσε να παράγει και να διανέμει στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης προϊόντα για λογαριασμό πολυεθνικών επιχειρήσεων. Σήμερα η θυγατρική του στον τομέα των απορρυπαντικών Lamda Detergent παράγει απορρυπαντικά για λογαριασμό κάποιων εκ των μεγαλύτερων εταιρειών του κλάδου, όπως οι Henkel, Unilever, Sara Lee αλλά και σουπερμάρκετ. Εκτός των παραγωγικών μονάδων που διαθέτει στην Ελλάδα η εταιρεία αναζητεί ή διαπραγματεύεται εργοστάσια σε Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία και Ουκρανία.
* Υψηλοί στόχοι
Δεν είναι περίεργο λοιπόν που ο κ. Λαυρεντιάδης έλαβε επίσης τη διάκριση του «Διεθνώς Αναπτυσσόμενου Επιχειρηματία». Από το 2000 έχει εισέλθει επίσης στην παραγωγή και εμπορία βιολογικών προϊόντων με την ίδρυση «ως χόμπι»(!) της - επίσης εισηγμένης στο Χρηματιστήριο και με 200 πλέον σημεία πώλησης - ΕΒΙΚ. Ως το τέλος του έτους εξάλλου προβλέπεται η συγχώνευση της Lamda Detergent με τη Lamda Cosmetics με στόχο τη δυναμικότερη είσοδο του ομίλου και στον τομέα των καλλυντικών.
Προσγειωμένος και μάλλον συνεσταλμένος ως άνθρωπος, όταν μιλάει για τη δυναμική ανάπτυξη των επιχειρήσεών του αλλάζει πρόσωπο, εκπέμπει δυναμισμό και υπερηφάνεια. Αναφέρεται στις πωλήσεις της Νεοχημικής που αναμένονται στα 300 εκατ. ευρώ εφέτος, στην οργανική της ανάπτυξη που αγγίζει το 110%, στους στόχους του για ετήσια οργανική ανάπτυξη της τάξεως του 50% την επόμενη πενταετία. Αντλώντας κεφάλαια από τη διεθνή αγορά - ξένοι θεσμικοί συμμετέχουν στο μετοχικό της κεφάλαιο σε ποσοστό 60% - η Νεοχημική έχει ξεκινήσει από τις αρχές του έτους την παραγωγή πρώτων υλών για τη βιομηχανία χρωμάτων και βερνικιών με την εξαγορά της Celanese και με τη λειτουργία ενός ακόμη εργοστασίου, ενώ ενδεικτική είναι και η πρόσφατη συνεργασία της με τη Lukoil για τη διανομή χημικών στην ελληνική αγορά.
Ο κ. Λαυρεντιάδης δεν κρύβει ότι το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα «δεν είναι θετικό, πρέπει να έχεις πάθος για να ασχοληθείς με τις επιχειρήσεις». Οπως τονίζει χαρακτηριστικά, «κάθε ημέρα είναι μια περιπέτεια» λόγω του ασταθούς θεσμικού περιβάλλοντος, της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς. Επικεντρώνεται στην τελευταία: «Η διαφθορά αποτελεί μάστιγα που πλήττει ιδιαίτερα τις μικρές επιχειρήσεις διότι είναι πιο ευάλωτες». Μιλάει εξ ιδίας πείρας επισημαίνοντας ότι «όταν μεγαλώνεις δεν μπορεί να σε αγγίξει γιατί πλέον έχεις επαφές και γνωριμίες». Αν και αναγνωρίζει ότι υπάρχει διαφθορά στις περισσότερες χώρες όπου δραστηριοποιείται, προσθέτει ότι στην Ελλάδα «τα κασέ είναι ασύλληπτα».
Την ίδια στιγμή ωστόσο αναγνωρίζει τις ευκαιρίες όπου τις βλέπει. Οπως υπογραμμίζει, «η Νοτιοανατολική αλλά και γενικότερα η Ανατολική Ευρώπη προσφέρει μοναδικές προοπτικές ανάπτυξης για τους έλληνες επιχειρηματίες», ενώ εκτιμά ότι η θέση της χώρας είναι εξαιρετική ώστε να αναδειχθεί «logistics hub» της ευρύτερης περιοχής. Ποιος είπε ότι οι επιχειρήσεις δεν είναι για τους τολμηρούς;
* Η επιλογή του νικητή
Ο νικητής επελέγη με βάση μια σειρά αυστηρά κριτήρια: την οικονομική απόδοση, το επιχειρηματικό πνεύμα, τον στρατηγικό προσανατολισμό, το μοντέλο διοίκησης, την καινοτομία αλλά και τον κοινωνικό αντίκτυπο των δραστηριοτήτων του. Και κάτι ακόμη: όπως δήλωσε ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής κ. Στ. Χατζηιωάννου (φιναλίστ ο ίδιος του αντίστοιχου βρετανικού διαγωνισμού στην κατηγορία «Νέος Επιχειρηματίας»), ο κ. Λαυρεντιάδης ξεχώρισε χάρη στις ισχυρές εξαγωγές, οι οποίες ήδη αποτελούν το 30% των πωλήσεων και αναμένεται να ανέλθουν στο 50% το 2007, και στο ισχυρό του πείσμα. Από το τελευταίο ιδιαίτερα φαίνεται ότι έχει μεγάλα αποθέματα καθώς κατάφερε να ξεπεράσει μια ασθένεια που φάνταζε ανίκητη και πλέον χαίρεται όχι μόνο τη ζωή και την επαγγελματική επιτυχία αλλά και την κόρη που απέκτησε πολύ πρόσφατα με τη σύζυγό του κυρία Κατερίνα Νικολίτση.
Αν και πριν από ένα έτος είχε λάβει μια διάκριση από τον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή, ο μόλις 34 ετών επιχειρηματίας θεωρεί σημαντικότερο αυτό το βραβείο διότι «ήρθε από ανθρώπους που γνωρίζουν από μέσα τον κόσμο των επιχειρήσεων» - δηλαδή, τους ελεγκτές, επιχειρηματίες και πανεπιστημιακούς που αποτελούσαν την κριτική επιτροπή. Οπως είπε, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης , οι ερωτήσεις ήταν παρόμοιες με εκείνες που κάνουν οι θεσμικοί επενδυτές που σκέπτονται να επενδύσουν στην εταιρεία του.
Την υποψηφιότητά του υποστήριξε και η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης κυρία Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα καθώς ο κ. Λαυρεντιάδης δεν είναι μόνο φιλότεχνος αλλά και χορηγός πολλών εκθέσεων που έχει πραγματοποιήσει η Πινακοθήκη. «Στο πρόσωπο του κ. Λαυρεντιάδη η Πινακοθήκη έχει βρει όχι μόνο έναν χορηγό αλλά έναν ιδανικό χορηγό» δήλωσε η κυρία Λαμπράκη-Πλάκα. Το βράδυ του διαγωνισμού, μάλιστα, στο τραπέζι του βρισκόταν όχι μόνο εκείνη αλλά και ο ζωγράφος κ. Αλ. Φασιανός.
Οι «αρνητικές ιδεοληψίες» σκίασαν την τελετή
Στον διαγωνισμό της Ernst & Young για τον «Επιχειρηματία της Χρονιάς» βραβεύθηκαν τέσσερις επιτυχημένοι, κοινωνικά ενεργοί και υπεύθυνοι επιχειρηματίες σε μια τελετή στην οποία δεν είχε προσκληθεί ούτε ένας πολιτικός. Ωστόσο, «η γιορτή της επιχειρηματικότητας», όπως χαρακτηρίστηκε η βραδιά της απονομής των βραβείων, ανέδειξε μια σειρά δυσκολίες που εμποδίζουν την ανάδειξη της επιχειρηματικής δράσης σε κοινωνική αξία - και δη τις «αρνητικές ιδεοληψίες», οι οποίες σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ κ. Δ. Δασκαλόπουλο εξακολουθούν να επικρατούν στη χώρα.
Την αρχή έκανε ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής κ. Στ. Χατζηιωάννου, ο οποίος είπε ότι το αρχικό κεφάλαιο για την ίδρυση της Easyjet τού το έδωσε ο εφοπλιστής πατέρας του, υπό μία προϋπόθεση: να μην επενδύσει στην Ελλάδα! «Ηταν η εποχή των διαδηλώσεων στον Πειραιά, όπου τα συνθήματα που ακούγονταν ήταν του τύπου "εφοπλιστής ίσον ληστής". Το κλίμα τότε δεν ήταν καλό για τις επιχειρήσεις» εξήγησε. Παρά τη συμβουλή του πατέρα του, ο κ. Χατζηιωάννου προφανώς θεωρεί (ή ελπίζει) ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει καθώς σταδιακά δραστηριοποιείται στην ελληνική αγορά: έχει υπογράψει προσύμφωνο με τη Νεώριον Holdings για την κατασκευή έξι κρουαζιεροπλοίων, το ερχόμενο καλοκαίρι δρομολογεί ταξίδια της easyCruise στο Αιγαίο, ενώ εξετάζει το ενδεχόμενο εισόδου στον ξενοδοχειακό κλάδο με τα easyHotels.
Οταν ήλθε όμως η ώρα να απονείμει το βραβείο του «Επιχειρηματία της Χρονιάς» στον κ. Λ. Λαυρεντιάδη, ο πρόεδρος του ΣΕΒ εξέφρασε μία αντίθετη άποψη: «Εσύ, Στέλιο, λείπεις καιρό από την Ελλάδα και δεν γνωρίζεις ότι οι λέξεις μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά δυστυχώς η αρνητική ιδεοληψία ακόμη επικρατεί». Οπως τόνισε ο κ. Δασκαλόπουλος, πρέπει «να σηκώσουμε τη σημαία της σύγχρονης επιχείρησης που παράγει κοινωνικό μέρισμα» (σχ. Κλασσικοπερίπτωσης: Αν και ο πειρασμός να σχολιάσουμε κάθε λέξη είναι μεγάλος, ωστόσο δεν μπορούμε να μην πούμε ότι σήμερα ο ελληνικός λαός πληρώνει με το αίμα της καρδιάς του αυτό το αναθεματισμένο "κοινωνικό μέρισμα" του Δασκαλόπουλου) . Ο κ. Δασκαλόπουλος σκιαγράφησε το προφίλ τού «υπεύθυνου επιχειρηματία» ως του ιδιώτη που αναλαμβάνει κινδύνους και παράγει πλούτο για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά, οι σύγχρονοι επιχειρηματίες δεν κρίνονται μόνο από τη δράση και την επιτυχία τους αλλά επίσης από την κοινωνική ευθύνη που επιδεικνύουν.
Με αυτά τα κριτήρια, εξάλλου, επελέγησαν επίσης ο διευθύνων σύμβουλος της Γένεσις Φάρμα κ. Κ. Ευριπίδης ως «Δυναμικά αναπτυσσόμενος επιχειρηματίας», ο διευθύνων σύμβουλος της Apivita κ. Ν. Κουτσιανάς ως «Αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας» και ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Isomat κ. Στ. Τζιρίτης ως «Επιχειρηματίας Βορείου Ελλάδος». Κατά την εκδήλωση, ωστόσο, έγινε μία ακόμη σημαντική παρατήρηση: εκτός από την αναγνώριση της επιτυχίας, η οποία φυσικά δημιουργεί ικανοποίηση και χαρά, εξίσου σημαντικό είναι να αναγνωρίζεται και η ίδια η προσπάθεια. Εγινε μάλιστα ιδιαίτερη αναφορά στο παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου αποτελεί τιμή για τον επιχειρηματία να έχει προσπαθήσει και να έχει αποτύχει.
Η αλλαγή νοοτροπίας απέναντι στις αποτυχίες θεωρείται κρίσιμη για την τόνωση της επιχειρηματικότητας, καθώς ένας άνθρωπος είναι περισσότερο έτοιμος να αναλάβει το επιχειρηματικό ρίσκο αν ξέρει ότι δεν θα στιγματισθεί από πιθανή αποτυχία. Πόσο μάλλον που, όπως σημειώθηκε, δεν είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις που δημιουργούν τις νέες θέσεις εργασίας - αυτές συνήθως προσπαθούν να μειώσουν το κόστος τους ώστε να είναι ανταγωνιστικές - αλλά οι μικρές που αναπτύσσονται με μεγάλες ταχύτητες.
Β΄ Όταν ...ανακάλυψαν πως η "γιαγιά" ήταν ο "κακός λύκος"
Η αποκαθήλωση του Λ. Λαυρεντιάδη
Η Αlapis σήμερα αποτιμάται στο ΧΑ μόλις 15 εκατ. ευρώ!
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 07/08/2011
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=414217
Η αποκαθήλωση του Λ. Λαυρεντιάδη
Ο Κ. Λ. ΛΑΥΡΕΝΤΙΑΔΗΣ βάλθηκε σε ηλικία 35 ετών να δημιουργήσει ένα νέο επιχειρηματικό τζάκι. Στην αρχή τα κατάφερε, όταν έπαιζε μπάλα στο γήπεδό του, δηλαδή στη βιομηχανία. Οταν όμως επεκτάθηκε στις εκδόσεις και κυρίως στις τράπεζες, η σούπα χάλασε. Από την αρχή η ενασχόλησή του με την Ρroton δεν ήταν ανέφελη. Οταν εξαγόρασε τη μικρή τράπεζα και έγινε πρόεδρος του ΔΣ, ο διοικητής της ΤτΕ κ. Γ. Προβόπουλος καθυστέρησε 10 μήνες να εγκρίνει την εξαγορά καθώς έψαχνε το «πόθεν έσχες» του επιχειρηματία. «Δεν έπρεπε να τα μπλέξει. Κανένας τραπεζίτης δεν έχει άλλες ασχολίες. Υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του» αναφέρουν παράγοντες της αγοράς προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουν το φαινόμενο Λαυρεντιάδη που την τελευταία εβδομάδα μονοπωλεί την επικαιρότητα αφού η Δικαιοσύνη ψάχνει τους λογαριασμούς και τις κινήσεις του για να διερευνήσει τυχόν παράνομες πράξεις.
Για την τελευταία εξέλιξη με την εμπλοκή και της Αρχής για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος η θέση του κ. Λαυρεντιάδη είναι ξεκάθαρη:
«Στην επιχειρηματική του δράση κινήθηκε πάντα με απόλυτη νομιμότητα. Ο κ. Λαυρεντιάδης αρνείται κατηγορηματικά την οποιαδήποτε κατηγορία και ανάμειξή του σε σχετικές ενέργειες, τις οποίες και χαρακτηρίζει ανυπόστατες και άκρως συκοφαντικές» .
Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα του επιχειρηματία είχε ξεθωριάσει αφού οι εταιρείες του πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο.
Μάλιστα είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα και ζούσε μόνιμα στο Λονδίνο. Συνόδεψε την απόφασή του με τη μεταβίβαση των περισσοτέρων εταιρειών του σε «φίλιες δυνάμεις».
«Επικοινωνιακά ήταν λάθος του να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να πωλήσει τις συμμετοχές του χωρίς στην ουσία να απεμπλακεί. Αυτό το πισωγύρισμα έκανε κακό στο προφίλ του, το οποίο είχε ήδη τρωθεί από την κατρακύλα της μετοχής της Αlapis. Στο peak η κεφαλαιοποίηση της εταιρείας ήταν 1,3 δισ. ευρώ και σήμερα μόλις 15 εκατ. ευρώ. Πρόλαβε μέσα σε λίγο διάστημα να χάσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών» περιγράφου άνθρωποι που ήταν κοντά του την «αποκαθήλωση» του μετρ των εξαγορών.
«Μετρ για την τσέπη του»
Την περίοδο 2003-2009 ο κ. Λαυρεντιάδης κατάφερε να γιγαντώσει τις εταιρείες του και να προσδώσει αξία στους μετόχους που τον ακολουθούσαν. Υπήρχαν βεβαίως και οι αντίθετες φωνές που υποστήριζαν ότι είναι «μετρ για την τσέπη του αφού τα κέρδη ανά μετοχή των εταιρειών του έβαιναν μειούμενα λόγω της πληθώρας των τίτλων που εξέδιδε έπειτα από τεράστιες αυξήσεις κεφαλαίου αλλά και γιατί ποτέ δεν μπορούσες να συγκρίνεις έναν ισολογισμό μιας χρήσης με έναν προηγούμενο αφού πάντα τα μεγέθη ήταν ανόμοια λόγω των πολλών εξαγορών και συγχωνεύσεων στις οποίες προχωρούσε στο ενδιάμεσο».
Ο κ. Λαυρεντιάδης απασχόλησε για πρώτη φορά το ευρύ επενδυτικό κοινό τον Μάρτιο του 2003, όταν πέρασε τις πύλες της Σοφοκλέους η Νεοχημική. Η εταιρεία, με έδρα το Αιγάλεω, ανήκε στην οικογένειά του και ο επιχειρηματίας είχε αναλάβει τις τύχες της όταν ήταν μόλις 18 ετών, ύστερα από τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του. Ο κ. Λαυρεντιάδης ήταν πιο γνωστός για την προσωπική του ιστορία- προσβλήθηκε από νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα όταν ήταν 18 ετών, μια επώδυνη πάθηση που αντιμετωπίζει ακόμη και σήμερα με καθημερινές φυσικοθεραπείες- παρά για τις επιχειρηματικές επιδόσεις του. Η Νεοχημική, όμως, που ως τότε παρήγε φασόν απορρυπαντικά για μεγάλους διεθνείς οίκους, είναι αλήθεια ότι αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα. Το 2005 πακέτα μετοχών της εταιρείας άρχισαν να μεταβιβάζονται σε ξένους θεσμικούς. Η συνεργασία του με τον χρηματιστή κ. Μ. Βάρσο άρχισε να αποδίδει καρπούς. Οι διψήφιοι ρυθμοί ανάπτυξης της εταιρείας και οι εξασφαλισμένες δουλειές από πολυεθνικές χημικές βιομηχανίες έδιναν το απαραίτητο growth story που πούλησε πολύ καλά ο κ. Βάρσος στους ξένους επενδυτικούς οίκους. Ηταν περίεργο φαινόμενο για τα δεδομένα της εποχής ξένοι θεσμικοί να τοποθετούνται σε εταιρείες μικρής κεφαλαιοποίησης. Μάλιστα τις συναλλαγές είχε ψάξει και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για να καταλήξει ότι όντως οι αγοραστές είναι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι. Η Νεοχημική πωλήθηκε το 2008 στο Carlyle Group προς 19 ευρώ ανά μετοχή όταν η τιμή εισαγωγής της ήταν 1,39 ευρώ. Το αμερικανικό fund ξόδεψε πάνω από 700 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει την πλειονότητα των μετοχών της Νεοχημικής. Ο κ. Λαυρεντιάδης πώλησε στην ανώτατη τιμή την εταιρεία του και εισέπραξε σε προσωπικό επίπεδο περίπου 130 εκατ. ευρώ. Η επαναγορά της Νεοχημικής έπειτα από δύο χρόνια ύστερα από δικαστικό αγώνα που είχε ξεκινήσει η Carlyle έδωσε τροφή στα σενάρια ότι ο ισολογισμός ήταν «μαγειρεμένος». Ο ίδιος υποστήριξε ότι επαναγόρασε την εταιρεία για συναισθηματικούς λόγους και απέδωσε την κακή πορεία της στο μάνατζμεντ των Αμερικανών.
Στο τέλος του 2006 δημιούργησε την Αlapis με τη συγχώνευση τεσσάρων εταιρειών (Veterin, ΕΒΙΚ, Lamda Detergent και Εlpharma). Μέσα σε τέσσερα χρόνια και ύστερα από 19 εξαγορές, μεταξύ αυτών και της Γερολυμάτος, η Αlapis έγινε η μεγαλύτερη φαρμακοβιομηχανία στη χώρα μας αλλά με σοβαρά προβλήματα ρευστότητας.
Τo 2013 λήγει δάνειο ύψους 647 εκατ. ευρώ και εκτιμάται ότι θα γίνει «μάχη» με τις τράπεζες για την ανανέωσή του και τους όρους αναχρηματοδότησης. Από την εταιρεία υποστηρίζουν ότι μια εταιρεία με 1 δισ. τζίρο όπως η Αlapis μπορεί να εξυπηρετήσει αυτά τα δάνεια αλλά δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει αυτόματα και την ανάπτυξή της όταν έχει απαιτήσεις από το Ελληνικό Δημόσιο που ξεπερνούν τα 350 εκατ. ευρώ. Στον όμιλο απασχολούνται 1.700 άτομα που ανησυχούν για το μέλλον τους.
Η κουμπαριά μετον κ. Σπέκχαρντ
Η επιτυχημένη στην αρχή επιχειρηματική πορεία του και τα πολλά λεφτά άνοιξαν δρόμους στο νεαρό θεοσεβούμενο παιδί από το Αιγάλεω. Φίλα προσκείμενος στη Νέα Δημοκρατία, σήκωνε το τηλέφωνο και μιλούσε με όλους τους υπουργούς. Και με τα στελέχη όμως του ΠαΣοΚ είχε άριστες σχέσεις.
Το 2006 ανακηρύχθηκε επιχειρηματίας της χρονιάς. Ξαφνικά η φρουρά του άρχισε να αυξάνεται και όπου πήγαινε η αυτοκινητοπομπή που τον συνόδευε δημιουργούσε μποτιλιάρισμα. Εκανε κουμπαριά με τον τέως πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ. Ντ. Σπέκχαρντ, τον οποίο και διόρισε πρόεδρο του ΔΣ στην Ρroton Βank. Εγινε μανιώδης συλλέκτης έργων και ήταν χορηγός σε αρκετές εκδηλώσεις της τέχνης και των γραμμάτων που ελάμβαναν χώρα στο Μουσείο Μπενάκη, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στο Μέγαρο Μουσικής κ.α. Παράλληλα βοηθούσε με σημαντικά ποσά φιλανθρωπικά ιδρύματα και την Εκκλησία. Τη θέση της «μικρής» Μerit ως συμβούλου στα επιχειρηματικά του σχέδια πήραν η Deutsche Βank, η RΒS και οι ελληνικές Αlpha και Πειραιώς.
Στις αρχές του 2010 χρηματοδότησε την Εδρα Μελετών ΝΑ Ευρώπης Λαυρέντη Λαυρεντιάδη στο Τhink Τank Center for Strategic and Ιnternational Studies στην Ουάσιγκτον και έγινε προνομιακός συνομιλητής ανθρώπων που κινούν τα νήματα σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης.
Τα ΜΜΕκαι ο «Θρύλος»
Στην αρχή αθόρυβα αλλά στην πορεία με εκκωφαντικές κινήσεις ο κ. Λαυρεντιάδης επεκτάθηκε μαζί με τον κ. Π. Κυριακίδη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι εκδοτικές δραστηριότητες του κ. Κυριακίδη εμφανίζεται να είναι αυτόνομες, πέρα από τις δουλειές του κ. Λαυρεντιάδη. Για αυτό και ο ίδιος ο κ. Κυριακίδης έσπευσε να διευκρινίσει στο ΧΑ όταν η εταιρεία ΝΕΠ Εκδόσεις απέκτησε το 12,53% του Πήγασου («Εθνος», «Ημερησία» κ.ά.) και το 10,14% της Χ. Κ. Τεγόπουλος («Ελευθεροτυπία») ότι είναι ο βασικός μέτοχος της ΝΕΠ.
Οπως και να έχει, οι επενδύσεις στα ΜΜΕ είχαν χαρακτηριστεί από πολλούς «τουλάχιστον αλλοπρόσαλλες». Εξαγοράστηκαν εφημερίδες και κανάλια ζημιογόνα- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- σε έναν κλάδο που και προ κρίσης κλυδωνιζόταν. Ολα έδειχναν ότι οι δύο επιχειρηματίες επεδίωκαν «ασυλία» από τα ΜΜΕ. Οι ίδιοι έλεγαν ότι διαμορφώνουν ένα χαρτοφυλάκιο συμμετοχών το οποίο υπό την ομπρέλα της ΝΕΠ θα έμπαινε στο Χρηματιστήριο.
Σήμερα ο όμιλος ΝΕΠ, εκτός από το 12,53% του Πήγασου και το 10,14% τής Χ. Κ. Τεγόπουλος, ελέγχει μεταξύ άλλων το 10% στον Σκάι FΜ, το 10% του Red FΜ, τo 50% του περιοδικού «Επίκαιρα» και το 26,66% της εταιρείας του κ. Γ.Κύρτσου. Επίσης, με 100% ελέγχει τον ραδιοσταθμό Flash, τους τηλεοπτικούς σταθμούς Κανάλι 10 και Sport ΤV, την αγγλόφωνη εφημερίδα και το portal «Αthens Νews» και τις εφημερίδες «Εspresso», «Χώρα», «Ισοτιμία», «Score» και την εταιρεία Daily Ρress (περιοδικός Τύπος).
Με την εμπλοκή του κ. Λαυρεντιάδη στο ποδόσφαιρο τα πράγματα ήταν πιο απλά. Τον Νοέμβριο του 2009 έναντι 25 εκατ. ευρώ απέκτησε το 9,9% της ΠΑΕ Ολυμπιακός, το 50% της Καραϊσκάκης ΑΕ που εκμεταλλεύεται το γήπεδο του Ολυμπιακού και το 10% της Θρύλος ΑΕ.
Από ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου