Τους άφησε τα αποφάγια

Έφερε «λεφτά», υποσχέθηκε «ανάπτυξη», έδωσε «πολιτική στήριξη», άνοιξε παράθυρο «ελπίδας» για τη χώρα. Ύστερα η Μέρκελ έφυγε. Και έμεινε να αιωρείται η χρυσόσκονη των φαντασιώσεων με τις οποίες το κυβερνητικό επιτελείο «φουμάρισε» ρεπόρτερ και τηλεπαρουσιαστές για να μας πουν όλα τα παραπάνω στα κανάλια. Όσο για τον Σαμαρά, ωραίοι οι ρομαντικοί περίπατοι στους κήπους, αλλά, με τη λήξη της επίσκεψης, έμεινε πιο συνοφρυωμένος από όσο πριν. Δεν περίμενε πολλά. Έμεινε όμως εντελώς στον αέρα...

Η καγκελάριος της ευρωζώνης δεν του χάρισε σχεδόν τίποτε από ό,τι θα περίμενε. Αντιθέτως του επεφύλαξε μια ακόμη ψυχρολουσία. Ούτε καν σεβάστηκε το ότι ο δικός μας, παρενθετικά σε κάθε σχεδόν φράση του, επαναλάμβανε με σχεδόν θρησκευτική προσήλωση και σεβασμό: «Όπως είπε η κυρία Μέρκελ». Σηματοδοτώντας έτσι τον δικό του ρόλο έναντι της καγκελαρίου του. Και διαψεύδοντας όσους έλπιζαν κρυφά ότι θα μπορούσε, έστω ευγενώς, να διεκδικήσει κάτι...

για τη χώρα του.

Η Άνγκελα λοιπόν ήταν δημοσίως κάτι περισσότερο από σαφής:

1. Είτε εσκεμμένα είτε εκ παραδρομής, αποκάλεσε τους Έλληνες «εταίρους και φίλους στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ». Παραδόξως... όχι στον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα της ευρωζώνης. Μπορεί να θεωρηθεί και «λεπτομέρεια».

2. Για όσους μανιακούς με την ακριβολογία απόρησαν με αυτή την αναφορά της Μέρκελ, μια από τις επόμενες ήρθε να συμπληρώσει και να επιβεβαιώσει την... κακοπιστία τους: «Ελπίζω και εύχομαι η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη». Με απλά λόγια, αν δεν κάνετε όλα όσα απαιτούμε από εσάς, τίποτε δεν είναι σίγουρο. Ευθεία και διόλου συγκεκαλυμμένη η απειλή.

Ενδιαφέρουσα σημειολογική λεπτομέρεια: Η Μέρκελ διατύπωσε τη συγκεκριμένη απειλή παρεμβαίνοντας σε ερώτηση περί παραμονής στο ευρώ η οποία απευθυνόταν στον... Σαμαρά! Ήταν λοιπόν απολύτως συνειδητή ως δήλωση. Και ήταν σαφής η πρόθεσή της να τη διατυπώσει. Το έκανε παρότι... δεν ρωτήθηκε. Αυτά για τα καρακόλια της «ενημέρωσης», τα οποία προσπάθησαν να την ερμηνεύσουν κατά το δοκούν.

[Δεν ξέρω αν ο Σαμαράς και οι διάφοροι κολαούζοι του θα τολμήσουν να ξαναμιλήσουν για «λόμπι της δραχμής» το οποίο υπονομεύει την προσπάθεια και την αξιοπιστία της κυβέρνησης. Αν όμως το τολμήσουν, ας τους θυμίζουμε ότι η πρώτη που αμφισβητεί και τα δύο είναι, πρώτη και καλύτερη, η ίδια η Μέρκελ!].

3. Εξ αρχής, αφού μας είπε ότι... υποφέρουμε, λες και δεν το ξέραμε, μας ξεκαθάρισε ότι άλλη επιλογή... δεν υπάρχει: «Αξίζει αυτή την πορεία να τη συνεχίσει η Ελλάδα, γιατί, αν δεν το πράξει τώρα, τα πράγματα θα είναι πιο δραματικά στη συνέχεια». Αυτή η απειλή πάντως προηγήθηκε της άλλης για την παραμονή στο ευρώ.

4. Εξήρε τη δουλειά των Ράιχενμπαχ (ξεπούλημα και λοιπές «μεταρρυθμίσεις») και Φούχτελ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες).

5. Μίλησε για «ανάπτυξη» συνδέοντάς τη με κεφάλαια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, τα οποία, αν και είναι απλώς δανειακά ψίχουλα της πλάκας, χωρίς ουσιώδες αναπτυξιακό αντίκρισμα, τα ακούμε εδώ και τρία χρόνια κάθε φορά που πρέπει να επενδυθεί η λιτότητα με ασαφείς μπούρδες περί «ανάπτυξης».

6. Στο θέμα της... «ανάπτυξης» όμως έβαλε στο κάδρο και την αναπτυξιακή γερμανική τράπεζα Kfw σηματοδοτώντας έτσι ότι η Γερμανία επιθυμεί τον πλήρη έλεγχο σε όλο το επενδυτικό τοπίο. Ποιος δανείζεται, ποιος επενδύει, ποιος κερδίζει. Δηλαδή τα γερμανικά συμφέροντα – με πρώτη και καλύτερη τη Siemens – θα έχουν τον πρώτο λόγο. Με τους όσους δικούς μας επιχειρηματίες να αρκούνται στα αποφάγια. Όπως άλλωστε και το πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν θα έχει κανέναν ρόλο στην «αναπτυξιακή» διαδικασία.

 7. Στο ερώτημα για τη δανειακή δόση των 31,5 δισ. προς τις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίηση ήρθε άλλη μια ψυχρολουσία: «Πιέζουμε κι εμείς όσο μπορούμε, αλλά οφείλουμε να λύσουμε πρώτα θέματα αξιοπιστίας». Άλλωστε «το πόρισμα της τρόικας θα παρουσιαστεί όταν είναι έτοιμο να παρουσιαστεί. Είναι κατανοητό πως το να δουλεύει κανείς σε βάθος έχει προτεραιότητα από το να δουλεύει γρήγορα».

Σαφέστατη για όσους βιάστηκαν, μέσα στην προπαγανδιστική αμηχανία τους, χθες το βράδυ να φέρουν τη «δόση» στο πιάτο και ολόκληρη και πολύ σύντομα.

Όλα τα υπόλοιπα, περί θερμής στήριξης στο θέμα της δόσης, είναι απλώς... «ερμηνείες» του Μαξίμου και διαρροές από τη συνάντηση Μέρκελ με επιχειρηματίες και τραπεζίτες. Η ίδια η καγκελάριος δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερη, και μάλιστα παρουσία του εκλιπαρούντος για στήριξη Σαμαρά.

Με απλά λόγια, η Μέρκελ ήλθε, έδωσε οδηγίες, πίεσε ακόμη περισσότερο την κυβέρνηση, απαίτησε την παραμονή της στον δρόμο της δημοσιονομικής «αρετής», δεν της έδωσε κάτι συγκεκριμένο για να τη διευκολύνει να διαχειριστεί το εσωτερικό εκρηκτικό μέτωπο και αποχώρησε αφήνοντάς τη στα κρύα του λουτρού.

Και για να μην ξεχνιόμαστε: Το περίφημο αίτημα της κυβέρνησης για επιμήκυνση πού χάθηκε, ρε παιδιά; Ο έρημος ο Σαμαράς το είπε προλογίζοντας τη Μέρκελ, επαναλαμβάνοντας μάλιστα ότι, προς Θεού, δεν το συνδέει με λεφτά, αλλά παραδόξως αυτό εξαφανίστηκε στη συνέχεια. Όχι μόνο δεν το ανέφερε η αφέντρα στη σύντομη δήλωσή της, αλλά παραδόξως:

● Δεν ερωτήθηκε καν γι’ αυτό.

● Το συγκεκριμένο θέμα «αιχμής» επί τόσο καιρό για την κυβέρνηση δεν περιλαμβανόταν καν στις – έτσι κι αλλιώς... τζάμπα, αφού είναι ανεπίσημες – κυβερνητικές διαρροές.

Δηλαδή; Να υποθέσουμε ότι έφαγαν πόρτα ή ότι απλώς η καγκελάριος δεν συζητάει καν τόσο σοβαρά θέματα με τους υποτελείς της; Η μεγαλοπρεπής γαργάρα ήταν απολύτως ενδεικτική.

Πολύ περισσότερα όμως γι’ αυτήν τη συνάντηση θα διαβάσετε αύριο Πέμπτη στο «Ποντίκι». Έως τότε δεν έχετε λόγο να πιστεύετε ούτε λέξη από τις υπαγορευμένες θριαμβολογίες της ευρισκόμενης σε διατεταγμένη υπηρεσία και εργολαβικής ενημέρωσης...

Σταύρος Χριστακόπουλος από το Ποντίκι