Η Ελληνική Τριανδρία, οι εξής δύο, ο Σόιμπλε

Όταν η προπαγάνδα παραλογίζεται γίνεται ακόμα πιο αποτελεσματική.

Απόδειξη: τα μνημονιακά κόμματα κέρδισαν (στο βαθμό που κέρδισαν) αυτές τις εκλογές με αντιμνημονιακή ρητορική – ότι δηλαδή, θα επεδίωκαν επαναδιαπραγμάτευση, αλλαγές και βελτιώσεις όσων είχαν ήδη αποδεχθεί και φορτώσει στο σβέρκο μας.

Παράλογον ένα: μνημονιακοί με αντιμνημονιακή ρητορική.

Παράλογον δύο: διαπραγματευτές εκ νέου εκείνα που μας έλεγαν ότι το Μνημόνιο ήταν αδιαπραγμάτευτο «παρ’ το ή ασ’ το». Κι ακόμα περισσότερο, διαπραγματευτές εκ νέου εκείνοι που μας έλεγαν ότι...

το Μνημόνιο ήταν «επιτυχία» (μάλιστα προσωπική του Μπενύτο) και «ευτυχία».

Όμως, τα παράλογα συνεχίζονται.

Σχημάτισαν κυβέρνηση από κοινού οι τρεις κι εμφανίζονται από κοινού με πρόγραμμα διαπραγματεύσεων όταν ο ένας έλεγε για τον άλλον ότι:

«Δεν συγκυβερνώ με το ΠΑΣΟΚ που μας οδήγησε στη χρεοκοπία», ο κ. Σαμαράς, «δεν συγκυβερνώ με τη δεξιά» ο κ. Βενιζέλος και «δεν γίνομαι αριστερό άλλοθι μιας μνημονιακής διακυβέρνησης», ο κ. Κουβέλης. 

Τελικώς έπραξαν ότι εξόρκιζαν, σε ένα κρεσέντο...λογικής, αξιοπιστίας και ήθους. Υπερέβησαν σε κωλοτουμπισμό κάθε Καρατζαφέρη από κτίσεως Ρώμης.

Όμως το παράλογο δεν σταματά εδώ. Συνεχίζεται.

Έως την προτεραίαντων εκλογών, το σύστημα μέσω των εξωνημένων μίντια έσκουζε ότι η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση – όχι τί κυβέρνηση, αλλά κυβέρνηση. Και με τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα και με τη μάνα του Νταβέλη άμα λάχει.

Την επόμενη των εκλογών, όταν πλέον κυβέρνηση χάριν της Διαπλοκής είχε εξασφαλισθεί, το σύστημα συνέχισε να σκληρίζει μέσω των εξωνημένων μίντια ότι η χώρα δεν χρειάζεται αξιωματική αντιπολίτευση.

Όλοι οι ιμάντες της προπαγάνδας της Διαπλοκής υπαγορεύουν στα κόμματα της αντιπολίτευσης, τη «σωστή» αντιπολίτευση, την πρέπουσα, τη χρήσιμη, τη συμμορφωμένη προς τας υποδείξεις.

Με έναν λόγο: προεκλογικώς μας έλεγαν τί κυβέρνηση χρειαζόμαστε, μετεκλογικώς μας λένε τί αντιπολίτευση δεν χρειαζόμαστε.

Η συστημική αθλιότης υπήρξε συστηματική.

Κατόρθωσε να βγάλει εκτός ζήτησης κατά την προεκλογική περίοδο τα μέτρα που απαιτεί η Τρόικα να εφαρμοσθούν καθώς και τους εφαρμοστικούς νόμους, επιβάλλοντας στη θέση τους μια ακατάσχετη κινδυνολογία περί εξόδου της χώρας απ’ το ευρώ και μία ασύστολη μπαρουφολογία περί παντός του επιστητού.

Ως δια μαγείας, όμως, αμέσως μετά τις εκλογές τα μέτρα επανήλθαν στο προσκήνιο, διότι ακριβώς μετά τις εκλογές τα μέτρα αυτά θα πρέπει να εφαρμοσθούν. 

Αμέσως επίσης μετά το εκλογικό αποτέλεσμα άλλαξαν το χαβά τους κι όσοι απ’ τους Ευρωπαίους ιθύνοντες, τρομοκρατημένοι ή προβληματισμένοι απ’ το πρώτο εκλογικό αποτέλεσμα της 6^ης Μαΐου, είχαν χαμηλώσει τους τόνους κι έδειχναν έτοιμοι να επαναδιαπραγματευτούν. Θρίχες! Μόλις οι καθ’ ημάς εντολοδόχοι τους νίκησαν, οι εφ’ ημάς εντολείς τους (ξανα) σκλήρηναν τη στάση τους. Ομοθυμαδόν. Γιουνκέρ και Σόιμπλε. Ολάντ και Μέρκελ.

Κι έτσι: αυτοί που μας έβαλαν στο Μνημόνιο 1 (ΠΑΣΟΚ) μαζί με αυτούς που μας έχωσαν στο Μνημόνιο 2 (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) ετοιμάζονται τώρα, οι ίδιοι, με ολίγον έγκυον από κοντά τους τη ΔΗΜΑΡ, να μας αποξεκάνουν με το Μνημόνιο 3.

Οι μέρες μπροστά μας είναι ανοιχτές.

Αυτή η κυβέρνηση θα τα δώσει όλα (όχι σε προσπάθεια, αλλά όλα όσα της ζητήσουν) και θα τα χάσει όλα.

Εως τότε όμως, θα μας έχει πάρει όλους στο λαιμό της και, δεν ξέρω, τι θα είναι ανατάξιμο και πως...

email:  stathis@enikos.gr

Του Στάθη από enikos, μοντάζ Γρέκι