Το γεγονός ότι οι κουκουλοφόροι ανοίγουν κεφάλια μεταναστών και η αστυνομία παρακολουθεί αμέτοχη τα «γεγονότα», είναι άκρως ενοχλητικό. Οι συμμορίτες είναι ήδη στον δρόμο. Δεν μας ενδιαφέρει, δεν μπορεί να μας ενδιαφέρει, αν ανήκουν σε μαύρα, κόκκινα ή πράσινα τάγματα θανάτου. Ούτε αν νομίζουν οι ίδιοι ότι εφαρμόζουν τον νόμο ή ότι αποδίδουν δικαιοσύνη. Θέλουμε, όμως, να βγει η αστυνομία στους δρόμους και να επιστρέψουν...
τα τρωκτικά στις τρύπες τους!
Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις. Ζούμε την ελληνική έκδοση του έργου της νύκτας των κρυστάλλων. Κι όπως πολλά πράγματα μεταφέρονται στην ελληνική τους εκδοχή με έναν τρόπο κάπως μειονεκτικό, έτσι και οι τελευταίες νύκτες των Αθηνών βγάζουν μία περίεργη οσμή. Σαν αυτή να βγαίνει από τους υπονόμους μιας παρηκμασμένης πολιτείας, εκεί όπου συναντάται η γραφικότητα με το νονιλίκι.
Η αστυνομία; Αστεία πράγματα. Κι ο υπουργός Δημοσίας τάξης; Άφαντος κι αυτός ή καλύτερα κρυμμένος πίσω από τους υπασπιστές του και την προσωπική του φρουρά. Είναι μία αναξιοπρεπής ιστορία για μία υπηρεσιακή κυβέρνηση, έστω κι αν αυτή έτυχε να καθοδηγείται από έναν αξιοπρεπή άνθρωπο, όπως ο κ. Πικραμμένος. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ευθύνη για το τείχος της σιωπής. Για το γεγονός ότι οι συμμορίες δρουν σχεδόν ανενόχλητες και σκορπούν γύρω τους τον θάνατο και τον φόβο.
Ήμουν από εκείνους που υποστήριζε ότι η υπόθεση των μεταναστών έπρεπε να αντιμετωπιστεί με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο. Κι ότι διαφορετικά θα κάναμε δώρο όλο αυτό το πεδίο στην Χρυσή Αυγή. Όπως και έγινε. Ήμουν, επίσης, από εκείνους που κατέκριναν κάθε μορφή βίας στους δρόμους από κάθε μορφής αγανακτισμένους, επειδή τέτοια φαινόμενα θα μας οδηγούσαν αργά ή γρήγορα σε εκτροπή. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα, αυτή την στιγμή.
Η εικόνα των μοτοσικλετιστών που περιφέρονται με τα ρόπαλα στο κέντρο της Αθήνας και του τροχονόμου που τους ανοίγει τον δρόμο συνιστά εκτροπή. Κάποιος πρέπει να κλείσει επειγόντως την πόρτα του φρενοκομείου.
Θανάσης Μαυρίδης
Από capital , μέσω kourdistoportocali
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου