Ενα γράμμα, χίλιες σημαίες...

Αγαπητές φίλες και φίλοι εκτός από τη Χρυσή Αυγή, σε αυτές τις εκλογές κατεβαίνει και ο δικομματισμός. Η επικέντρωση της συζήτησης στη Χρυσή Αυγή είναι το καλύτερο δώρο στον δικομματισμό.

Ομως, αν μπει η Χρυσή Αυγή στη Βουλή το δώρο θα είναι ακόμα μεγαλύτερο.

Απεύχομαι να μπει η Χρυσή Αυγή στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, θα είναι Υβρις για την πατρίδα, τον λαό, το έθνος και την ιστορία του.

Ομως, όσον από ηθικής άποψης η είσοδος αυτή είναι άγος, τόσον από πολιτική άποψη είναι απλώς βολική για το σύστημα. Βολική, βεβαίως, για λίγο. Ωσπου να καταλάβουν οι Ελληνες τι πραγματικά είναι η Χρυσή Αυγή και να την περιφρονήσουν.

Δημοκρατία έχουμε (για την οποίαν οι υβριζόμενοι απ’ τους Χρυσαυγίτες αριστεροί έχυσαν ποτάμια αίματος), οι πολίτες μπορούν να κάνουν και λάθη. Λάθη που, ακριβώς επειδή έχουμε δημοκρατία, μπορούν...

στη συνέχεια να διορθώσουν.

Για την υπεράσπιση αυτής της δημοκρατίας (την οποίαν ο δικομματισμός, η διαπλοκή και τα λαμόγια έχουν οδηγήσει στην έσχατη κατάπτωση) οι Χρυσαυγίτες όχι μόνον δεν έχουν κουνήσει ποτέ το δαχτυλάκι τους, αλλά αντιθέτως προσπαθούν να την καταστρέψουν.

Για να γράφουν σήμερα ελεύθεροι σε αυτήν εδώ τη στήλη, ανελλήνιστα ορνιθοσκαλίσματα οι φασίστες κι αυτοί που δεν ξέρουν οι φασίστες τι είναι, πλήθος κομμουνιστών κι αριστερών έδωσαν τη ζωή τους.

Ανάμεσά τους, μέρα που είναι, 1η Μαΐου (χθες) και η Δήμητρα Τσάτσου, ετών 24, η οποία εκτελέστηκε απ’ τα χιτλερικά σκυλιά τη ματωμένη Πρωτομαγιά του 1944.

Στο τελευταίο της γράμμα  έγραψε:

«Αγαπημένες μου φίλες, συντρόφισσες, στον αγώνα για την Ελευθερία, πεθαίνω άξια και τιμημένα, σαν Ελληνίδα. Ομως μη λυπάστε. Αλλες θα ξεφυτρώσουν μετά το θάνατό μου, χιλιάδες. Μανούλα, χάνεις μια κόρη που δεν σου ανήκει, γιατί ανήκει πριν απ’ όλα στη Ελλάδα. Με το θάνατό μου γίνονται κόρες σου όλες οι κόρες της Ελλάδας κι εσύ γίνεσαι μάνα όλου του κόσμου και όλων των λαών που πολεμούν για τη Λευτεριά, τη δικαιοσύνη και την ανθρωπότητα. Είμαι περήφανη, ώστε δεν περίμενα τέτοια τιμή να πεθάνω εγώ, ένα φτωχό κορίτσι του λαού, για ιδανικά τόσο ωραία και υψηλά. Θα ήθελα η εκτέλεση μου να γίνει σ’ ανοιχτό χώρο για να ρίξω μια τελευταία ματιά μου στον Ολυμπο και στα βουνά όπου κατοικεί η αξία κι η ελπίδα της Ελλάδας. Στον τάφο μου φέρνετε, αν μπορείτε, κόκκινα λουλούδια. Τίποτ’ άλλο. Και χτυπάτε με κάθε μέσο τη βαρβαρότητα».

Ενός λεπτού σιγή!

Για την αιώνια δόξα του Ανθρώπου.

Για να τελειώνουμε λοιπόν με τη Χρυσή Αυγή, εις ό,τι αφορά τουλάχιστον τη στήλη.

Ξέρω ότι πολλοί απ’ τους πολίτες που θέλουν να την ψηφίσουν είναι αηδιασμένοι απ’ το πολιτικό σύστημα, θυμωμένοι με την αλαζονεία ενός μέρους της Αριστεράς, πνιγμένοι σε μια ζωή γεμάτη προβλήματα και βάσανα, άνθρωποι που, πολλοί απ’ αυτούς, δεν ξέρουν την ιστορία της Ελλάδας, αλλά μια διαστρεβλωμένη καρικατούρα της.

Ολοι αυτοί οι ψηφοφόροι δεν είναι φασίστες.

Ακόμα κι αυτοί που «διαβάζουν» την ιστορία αντικομμουνιστικά, ακόμα κι αυτοί που ταυτίζουν τον Χίτλερ με τον Στάλιν, δεν είναι φασίστες.

Είναι παρίες που το σύστημα έχει περιθωριοποιήσει, απελπισμένοι που νομίζουν ότι στα όργανα των αφεντικών όπως η Χρυσή Αυγή βρίσκουν ένα όπλο κατά αυτών των αφεντικών.

Κυριακή, κοντή γιορτή.

Σήμερα τα φίδια του φασισμού κάνουν τις κότες - απαρνούνται (δειλά και με μισόλογα) τη ναζιστική τους προέλευση και δηλώνουν απλώς εθνικιστές, λες κι αυτό είναι κάτι λιγότερο μιαρό κι επικίνδυνο.

Οι Ελληνες, δεξιοί κι αριστεροί, είναι πατριώτες κι ένα μέρος τους ταυτοχρόνως διεθνιστές. Εθνικιστές  ήταν αυτοί που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, αυτοί που υπηρέτησαν τους Αμερικανούς,  αυτοί που κατήργησαν τη δημοκρατία με τη Χούντα.

 

Ο εθνικισμός με τον πατριωτισμό έχει τόση σχέση όσον ο κομμουνισμός με τον ναζισμό.

Οι Ελληνες κομουνιστές υπήρξαν πατριώτες και οι Ελληνες εθνικιστές υπήρξαν συνεργάτες των ναζί, δωσίλογοι και προδότες.

Οι φασίστες, Γερμανοί, Ιταλοί, Βούλγαροι κι Ελληνες, διαμέλισαν από κοινού την Ελλάδα στην Κατοχή.

Μην πορευόμαστε άλλο με ψέματα!

 Αρκετά τα ψέματα του δικομματισμού, δεν αντιμετωπίζονται με τα ψέματα της Χρυσής Αυγής...

Του Στάθη από enikos