Ψήφισέ μας (θα αναστηλώσουμε όσα Σου Κατεδαφίσαμε)

Μην ακούς πως «η ελληνική οικονομία συρρικνώνεται σε τριτοκοσμικό επίπεδο». (Financial Times Deutschland)

Δεν θέλω να αποθαρρύνεσαι αγαπητέ ψηφοφόρε, για την μερική αύξηση της έκτασης νησιών μας όπως η Κάλυμνος ή, η Ζάκυνθος, η μεγέθυνση της έκτασης των νησιών μας στο μέγεθος (συν-πλην) της Κρήτης είναι μεγέθυνση εθνικής σημασίας. Η Τήνος για παράδειγμα, τον δεκαπενταύγουστο ασφυκτιά, δεν θα έβλαπτε μία μερική αύξηση του ωφέλιμου εμβαδού της, οι προσκυνητές θα μπορούν, επιτέλους, να βαδίζουν σε όρθια στάση διότι –σύμφωνα με έγκυρους κύκλους- το «επί γονάτων» θεωρείται πλέον passé. Αντιθέτως. Οι τυφλοί, οι κουτσοί και οι ολικώς ανάπηροι, θα έβγαιναν διπλά ωφελημένοι έχοντας την άνεση.. τ

ου χώρου, θα ένιωθαν ας πούμε large, όπως και οι λοιποί «νορμάλ» συμπατριώτες τους.

Αγαπητέ, πιστέ μας ψηφοφόρε, βγάζουμε ορισμένες κ⓪υράδ€ς που είχαμε καλά κρυμμένες κάτω από το στρώμα και το χαλί της τραπεζαρίας, δηλαδή κάποιες επιλεγμένες «περιπτώσεις» αμοιβαίας δοσοληψίας μονίμων αξιωματούχων (το κοινό τους λέει «υπαλλήλους») του δημοσίου όπως η περίπτωση ενός ορόφου στο Υπουργείο Ανάπτυξης όπου αναγκαστήκαμε εκεί, να ξηλώσουμε ολόκληρο Τμήμα. Δεν πρέπει να σε αποθαρρύνει αγαπητέ μας ψηφοφόρε η «αποκάλυψή μας» για το γεγονός ότι επιχορηγήσεις έπαιρναν όσοι συναλλάσσονται κι όχι όσοι κάνουν επενδύσεις. Έπρεπε να βγάλουμε κάποια τρανταχτά στη φόρα. Και σε παρακαλώ –ποτέ μην το ξεχνάς- μείνε ήσυχος, παρασύρεσαι και ξεχνάς το σπουδαιότερο: Δε τα βγάζουμε όλα στη φόρα! (Το έπιασες το υπονοούμενο; )

Ορισμένες φορές απορώ με σένα αγαπητέ μου πελάτη. Ακούς, διαβάζεις και εκνευρίζεσαι για τα εννέα (9) υποκαταστήματα του ΙΚΑ, και για πεντακόσια (500) άτομα που βρίσκονται -λένε- «εμπλεκόμενα σε δήθεν απάτες εκατομμυρίων» και ξεχνάς υπόλοιπα 109 υποκαταστήματα. Μαθαίνεις για δυο-τρεις αποθήκες με μερικούς τόνους φαρμακευτικών υλικών που σαπίζουν και απελπίζεσαι. Σκέφτηκες ποτέ πόσες αποθήκες υπάρχουν ακόμα στη διάθεσή σου; Σου έδωσα μερικά παραδείγματα για να καταλάβεις τη πλάνη σου. Τι θέλεις να κάνω, αφού πιέζομαι. Δώσε μου λίγο χρόνο (Το έπιασες το υπονοούμενο; ).

Και για τα ασφαλιστικά ταμεία που αδειάζουν, θα δεις, θα βρεθεί στο τέλος, μια λύση. Δεν θα σε αφήσω έτσι.

Και για τους μισθούς, τις συντάξεις που προς το παρόν, έγιναν καπνός. Θα επανέλθουν, στο υπόσχομαι –κι όταν εγώ υπόσχομαι… Με ξέρεις εμένα!

Κάποιοι ωστόσο καταλαβαίνουν, δηλαδή ολόκληρα κόμματα καταλαβαίνουν και δεν δηλώνουν αγανακτισμένα και μάλιστα δεν καταγγέλλουν ούτε το οικογενειακό μας Πάρε-Δώσε. Καταλαβαίνουν. Νιώθουν. Κατανοούν. Προς τι λοιπόν η δικιά σου αγανάκτηση;

Ώρες-ώρες δεν σε αναγνωρίζω.

από το Ροΐδη Εμμονές η φωτό από το Γρέκι μέσω apneagr