Σύμφωνα με την ΤτΕ, από τα 70 δισ. ευρώ που έχουν βγει από το τραπεζικό σύστημα, μόνο τα 16 δισ. έχουν φυγαδευτεί στο εξωτερικό. Τα υπόλοιπα είναι είτε σε σεντούκια, ή έχουν αγοραστεί χειρόγραφα εξωτερικού (απείθειας μέσω τραπεζών), ή απλά έχουν φαγωθεί.
Ξαφνικά λοιπόν ακούστηκε ότι ένας πρώην βουλευτής έβγαλε 1 εκατ. ευρώ στο εξωτερικό πριν από ένα χρόνο. Μας μάρανε δηλαδή το 1/16,000 η το 0,0000625% των χρημάτων που πήγαν στο εξωτερικό (σημειώστε μόνο τα ποσά που έχουν πάει στο εξωτερικό, όχι τις συνολικές εκροές από τις τράπεζες).
Αν θέλετε την άποψή μου, ζούμε το θέατρο του παράλογου...
σε όλο του το μεγαλείο.
Κατ΄αρχάς αν δεν κάνω λάθος, στην Ευρώπη υπάρχει (ακόμα) η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου. Το τι κάνει ο κάθε ένας με τα λεφτά του και που τα στέλνει είναι δικό του καπέλο.
Μάλιστα θεωρώ το γεγονός ότι αν μόνο ένας εκ των 300 της βουλής (νυν ή πρώην) έστειλε λεφτά στο εξωτερικό πολύ θετικό. Αλλά το γεγονός ότι αυτός ο βουλευτής έβγαλε τα λεφτά του έξω δεν είναι παράνομο. Ούτε είναι ανήθικο.
Ξαφνικά λοιπόν το ΣΔΟΕ αποφασίζει να κάνει επείγουσα έρευνα για τον φορολογικό έλεγχο του βουλευτή. Για ποιο λόγο; Για να δει λέει αν τα χρήματα αυτά είναι νόμιμα.
Δηλαδή με το συμπάθιο, αν δεν είχε στείλει τα λεφτά αυτά ο βουλευτής στο εξωτερικό, αλλά ήταν παράνομα, όλα θα ήταν καλά;
Αν το ΣΔΟΕ θέλει να κάνει έρευνα για την νομιμοποίηση των χρημάτων πολιτικών προσώπων, θα πρέπει να το κάνει σε όλους τους βουλευτές (διότι δεν είναι ο μόνος που έχει αυτό το ποσό) και δεύτερον, θα έπρεπε να είχε γίνει προ καιρού και όχι τώρα.
Άρα με το συμπάθιο, αλλά δεν με αγγίζει ούτε στο ελάχιστο η ξαφνική όρεξη του ΣΔΟΕ για το νομιμοφανές.
Αν θέλει αυτός ο λαός και η βουλή η ίδια να υπάρχει διαφάνεια, δεν έχει παρά να νομοθετήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά δεν μπορεί να επικαλούμαστε την ηθική για να συγκαλύψουμε την αδιαφάνεια και την ανεπάρκεια.
Η διαφορά μεταξύ μιας χώρας όπου πρεσβεύει το δίκαιο (rule of law) και μιας χώρας όπου πρεσβεύει η ανομία είναι η παράμετρος της ηθικής. Σε χώρες όπου πρεσβεύει το δίκαιο δεν υπάρχει θέμα ηθικής αλλά νομιμότητας. Σε χώρες σαν την Ελλάδα όμως, όπου δεν εισακούονται οι νόμοι και δεν υπάρχει διαφάνεια, το έχουμε ρίξει στην ηθική.
Στην Ελλάδα όμως έχουμε ένα ακόμα πρόβλημα, έχουμε και “ανήθικους νόμους”. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών δεν είναι παρά μόνο ένας από αυτούς. Το γεγονός ότι παραγράφεται ένα ευρύ φάσμα από παρανομίες μετά από μερικά χρόνια (ενώ σε άλλες χώρες η παραγραφή είτε δεν υπάρχει ή είναι για πολύ περισσότερα χρόνια) είναι επίσης ανήθικο. Το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία (κατά τις τελευταίες πληροφορίες) κατάφερε και πέτυχε να συνεχίσει ο επιχειρηματικός κόσμος να πληρώνει το χαράτσι των υποχρεωτικών δημοσιεύσεων ισολογισμών στις εφημερίδες είναι επίσης ανήθικο.
Αυτό που θέλω σήμερα να τονίσω είναι ότι όλοι κρύβονται πίσω από την ηθική για να δικαιολογήσουν τους νόμους και θεσμούς που έχουμε φτιάξει, που, πολλές φορές είναι οι ίδιοι ανήθικοι.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η ηθική, αλλά η παρανομία, η στρέβλωση, η αδιαφάνεια και η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να νομοθετήσει σωστά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την ανεπάρκεια του συστήματος με την ηθική.
Όχι κύριοι, αν θέλουμε ένα σωστό κράτος, αυτό θα πρέπει να βασίζεται πάνω στην υπακοή των νόμων και όχι στην ηθική.
Αλλά αν θέλουμε να ορίσουμε το τι είναι ηθικό ή όχι, τότε δεν έχουμε παρά να νομοθετήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση και να σταματήσουμε το κυνήγι των μαγισσών που, στην τελική, δεν ευθύνονται για την εξάπλωση της πανούκλας.
Κατά τα άλλα, μέχρι να ορίσουμε τι είναι ηθικό και τι όχι και τι ποινές επιβάλλονται σε κάποιον που στέλνει λεφτά στο εξωτερικό, καλό είναι να κοιτάξουμε να αλλάξουμε ορισμένους άλλους νόμους που, ντροπιάζουν τη λέξη δημοκρατία και κάνουν ανήθικο το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του.
γράφει ο Γιώργος Καισάριος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου