Πρωτοβουλία Πάγκαλου για το μέλλον του ΠαΣοΚ

Θα συζητηθεί σε συγκέντρωση το απόγευμα της Τετάρτης στο γραφείο του

Η λογική «σωπάστε να σωθούμε» οδηγεί στην καταστροφή του ΠαΣοΚ και της χώρας. Δεν πιστέψαμε ποτέ σε Μεσσίες, πιστεύαμε και πιστεύουμε στις αστείρευτες δυνάμεις της Κοινωνίας των Πολιτών.

Με αυτά τα λόγια και παραμονές της εκλογής ηγεσίας του ΠαΣοΚ, ετοιμάστηκε ένα ενδιαφέρον κείμενο, μία πλήρης πολιτική πλατφόρμα από στελέχη του ΠαΣοΚ για να υπάρξει συζήτηση, να διαμορφωθούν προτάσεις και όχι, όπως τονίζεται να υπάρξουν «προσωπικές διευθετήσεις».

Πρόκειται για ένα κείμενο στο οποίο βουλευτές του ΠαΣοΚ, όλων των τάσεων ...

(και κυρίως όσοι επονομάζονται νέο_ μεταρρυθμιστές_ θα συγκεντρωθούν στις 6.30 το απόγευμα της Τετάρτης, και θα μετάσχουν σε μία συζήτηση την πρωτοβουλίας της οποίας έχει ο εκ των αντιπροέδρων της κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλος.

«Το ΠαΣοΚ πρέπει να απαντήσει τι θα κάνει την εξουσία αν την έχει. Η παλιά εποχή που τα κόμματα ότι κι αν έλεγαν πριν από τις εκλογές, έκαναν ότι ήθελαν μετά, τελείωσε. Γι΄ αυτό απαιτούμε να γίνει επιτέλους συζήτηση θέσεων και προτάσεων. Να ξέρει ο πολίτης γιατί θέλουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας και τι θα κάνουμε.

»Να κριθούμε όπως σ΄ όλα τα σύγχρονα κράτη της Ευρώπης με βάση αν τηρήσουμε όσα είπαμε και όχι πουλώντας ελπίδα. Ο πολίτης πρέπει να είναι συμμέτοχος στην ευθύνη», αναφέρει στην εισαγωγή του το κείμενο το οποίο έχει τίτλο «Για μια ηγεσία προοπτικής και μεταρρυθμίσεων».

Το κείμενο_ πολιτική πλατφόρμα χωρίζεται σε τρεις ενότητες με προτάσεις για την χώρα, για το πολιτικό σύστημα και για το ΠαΣοΚ.

Προβλέπει ρηξικέλευθες προτάσεις για ένα σωρό ζητήματα που αφορούν την κατάρτιση κρατικού προϋπολογισμού από μηδενική βάση, έως νέες σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας.

Συγκεκριμένα στο κεφάλαιο «ΧΩΡΑ» περιλαμβάνει:

- Ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να συνδέεται με τον αντίστοιχο μέσο όρο της Ευρωζώνης.

- Οι συμφωνίες των κοινωνικών εταίρων, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, πρέπει να είναι απολύτως σεβαστές. Δεν θέλουμε ένα κράτος πατέρα που πάντα ξέρει τι είναι καλύτερο και παρεμβαίνει κι εκεί που δεν χρειάζεται.

-Κατάρτιση κρατικού προϋπολογισμού από μηδενική βάση.

-Να τελειώσει η εποχή της εξαγοράς ψήφων μέσω του δημόσιου δανεισμού. Συνταγματική υποχρέωση το έλλειμμα του προϋπολογισμού να μην υπερβαίνει το 3%.

-Άρση της μονιμότητας στο ευρύτερο δημόσιο τομέα.

-Εισαγωγή  στο Δημόσιο αυστηρότερων διαδικασιών αξιολόγησης και βαθμολόγησης.

-Αλλαγή του τρόπου καταβολής του εφάπαξ στους δημόσιους υπαλλήλους τώρα. Το εφάπαξ πρέπει να δίνεται στην αρχή και όχι στο τέλος της καριέρας.* Αλλαγή του συνταξιοδοτικού συστήματος τώρα με τη θέσπιση κατώτερου ορίου σύνταξης για όλους.

Στο κεφάλαιο «ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ» προβλέπεται ανάμεσα στα άλλα:

-Άμεση κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων.

-Πλήρης κατάργηση της αποσπάσεων των δημοσίων υπαλλήλων στα κόμματα ή στις κοινοβουλευτικές ομάδες.

-Απαγόρευση της προσφυγής στη διαδικασία κοινοβουλευτικής ασυλίας για μια σειρά αδικήματα και διατήρηση της ασυλίας μόνον για την προστασία του δικαιώματος έκφρασης και ελεύθερης κίνησης και δράσης των βουλευτών.

-Αλλαγή του εκλογικού συστήματος με κατάργηση του σταυρού προτίμησης, Δημιουργία 200 μονοεδρικών περιφερειών με ισοδύναμη εκλογική βάση και τριών μείζονων εκλογικών περιφερειών 100 εδρών με ψηφοδέλτιο επικρατείας.

Στο κεφάλαιο ΠαΣοΚ αναφέρεται εκλογή του πρόεδρου από τη βάση, ανάδειξη των οργάνων του κόμματος με τρόπο που να διασφαλίζει την ιδεολογική διαπάλη και όχι τις προσωπικές διευθετήσεις.

Το κείμενο - πολιτική πλατφόρμα για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ

«Για μια ηγεσία προοπτικής και μεταρρυθμίσεων

Σε μια εποχή πλήρους απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και στροφής των πολιτών στην αποχή ή στην ευνουχισμένη ψήφο, το ΠαΣοΚ κινδυνεύει να πείσει όποιον πολίτη εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για λύσεις ότι το μόνο που προσφέρει είναι συμφωνίες μεταξύ προσώπων με στόχο τη διατήρηση της εξουσίας στην επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας. Η λογική «σωπάστε να σωθούμε» οδηγεί στην καταστροφή και της παράταξης και της χώρας. Δεν πιστέψαμε ποτέ σε Μεσσίες, πιστεύαμε και πιστεύουμε στις αστείρευτες δυνάμεις της Κοινωνίας των Πολιτών. Τα κόμματα οφείλουν να ηγούνται, να διαμορφώνουν πολιτικές και να μάχονται για την ιδεολογική ηγεμονία όχι να υποτάσσονται στον λαϊκισμό και τον φασισμό.

Το ΠαΣοΚ πρέπει να απαντήσει τι θα κάνει την εξουσία αν την έχει. Η παλιά εποχή που τα κόμματα ό,τι κι αν έλεγαν πριν τις εκλογές, έκαναν ό,τι ήθελαν μετά, τελείωσε. Γι' αυτό απαιτούμε να γίνει επιτέλους συζήτηση θέσεων και προτάσεων, όχι προσωπικών διευθετήσεων. Να ξέρει ο πολίτης γιατί θέλουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας και τι θα κάνουμε. Να κριθούμε όπως σε όλα τα σύγχρονα κράτη της Ευρώπης με βάση αν τηρήσαμε όσα είπαμε και όχι πουλώντας ελπίδα. Ο πολίτης πρέπει να είναι συμμέτοχος στην ευθύνη.

Α. Για τη χώρα

1. Ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να συνδέεται με τον αντίστοιχο μέσο όρο της Ευρωζώνης. Ούτε θέλουμε ούτε μπορούμε να επιστρέψουμε στο 1950 όταν η ανταγωνιστικότητα της χώρας βασιζόταν στο πάμφθηνο εργατικό δυναμικό. Κάθε μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα δεν οδηγεί σε αύξηση της ανταγωνιστικότητας αλλά στην καταβαράθρωσή της, αφού έτσι ευνοεί τις επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας και όχι εντάσεως κεφαλαίου. Για να το πούμε αλλιώς, όσο υπάρχουν εξευτελιστικοί μισθοί δεν ευνοείται ούτε η καινοτομία ούτε η αριστεία. Επιπλέον, ανάπτυξη χωρίς εγχώρια κατανάλωση, δηλαδή χωρίς χρήματα στις τσέπες των πολλών, δεν υπάρχει.

2. Οι συμφωνίες των κοινωνικών εταίρων, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, πρέπει να είναι απολύτως σεβαστές. Δεν θέλουμε ένα κράτος-πατέρα που πάντα ξέρει τι είναι καλύτερο και παρεμβαίνει κι εκεί που δεν χρειάζεται.

3. Κατάρτιση κρατικού προϋπολογισμού από μηδενική βάση. Δικαίωμα τροποποίησης των επιμέρους ποσών κατά την κοινοβουλευτική συζήτηση χωρίς να αλλοιώνεται η τελική πρόβλεψη του προϋπολογισμού για τη σχέση εσόδων - εξόδων. Δηλαδή όποιος θέλει να προτείνει, π.χ. αύξηση των δαπανών για τα σχολεία, να μπορεί να το θέσει σε ψηφοφορία, αρκεί να προτείνει ισόποση μείωση άλλου κονδυλίου, π.χ. μείωση των δαπανών για τη διατήρηση εκατοντάδων στρατοπέδων.

4. Να τελειώσει η εποχή της εξαγοράς ψήφων μέσω του δημόσιου δανεισμού. Συνταγματική υποχρέωση το έλλειμμα του προϋπολογισμού να μην υπερβαίνει το 3%.

5. Νέες σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας. Πολιτεία και Εκκλησία να συμφωνήσουν μαζί ένα χρονοδιάγραμμα το οποίο μέσα σε 10 χρόνια θα οδηγήσει: α) στην οικονομική αυτοτέλεια της Εκκλησίας με όρους διαφάνειας των εσόδων της που, φυσικά, θα ισχύσουν για όλες τις θρησκευτικές κοινότητες, β) στην αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας με τη στήριξη του κράτους, την απαγόρευση της πώλησης γης της Εκκλησίας χωρίς έλεγχο και προϋποθέσεις, καθώς και την ανάληψη της μισθοδοσίας των κληρικών και του εκκλησιαστικού εκπαιδευτικού συστήματος από την ίδια.

6. Εφαρμογή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης όπως και όλων των μεταρρυθμίσεων που έχουν νομοθετηθεί, χωρίς εκπτώσεις. Αύξηση του ποσοστού του προϋπολογισμού στην παιδεία, την έρευνα και τον πολιτισμό στο επίπεδο του μέσου όρου των χωρών της ΕΕ.

7. Αρση της μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αποσύνδεση της ιδιοκτησίας του Δημοσίου με τις εργασιακές σχέσεις και τη διαχείριση. Οι ανώνυμες εταιρείες όπου το Δημόσιο έχει την πλειοψηφία, εξακολουθούν να είναι ανώνυμες εταιρείες.

8. Εισαγωγή στο Δημόσιο αυστηρότερων διαδικασιών αξιολόγησης και βαθμολόγησης με ταυτόχρονη πρόβλεψη διαδικασιών για την άρση της μονιμότητας. Στα πειθαρχικά συμβούλια δεν πρέπει να μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων.

9. Προσλήψεις στο Δημόσιο μόνο μέσω ΑΣΕΠ. Εισαγωγή της έννοιας του δοκίμου υπαλλήλου σε δύο περιόδους, 2 και 5 ετών. Να συμφωνηθούν τα θετικά και αρνητικά κριτήρια βάση των οποίων εξωτερικός κριτής θα εισηγείται ποιοι περνούν στο επόμενο στάδιο και ποιοι τίθενται εκτός Δημοσίου.

10. Ασκηση μιας μεταναστευτικής πολιτικής διπλού στόχου: α) άμεση παρεμπόδιση της παράνομης εισόδου στη χώρα με κάθε δυνατό τρόπο και άμεση απέλαση των λαθρομεταναστών, β) πολιτική πλήρους ένταξης των νομίμων μεταναστών που έχουν τις προϋποθέσεις στην ελληνική κοινωνία με επιτάχυνση των διαδικασιών απόδοσης ιθαγένειας.

11. Αλλαγή του τρόπου καταβολής του εφάπαξ στους δημοσίους υπαλλήλους τώρα. Το εφάπαξ πρέπει να δίνεται στην αρχή όχι στο τέλος της καριέρας γιατί οφείλουμε να βοηθήσουμε τους νέους και ειδικά τα νέα ζευγάρια, όχι τους συνταξιούχους που ούτως ή άλλως έχουν αντικειμενικά, μειωμένες ανάγκες. Το εφάπαξ όπως δίνεται σήμερα είναι ένα όπλο σε λάθος χέρια. Το κράτος μέσω του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων να δώσει τώρα με τη μορφή άτοκου δανείου σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους κάτω των 40 ετών το εφάπαξ που θα λάμβαναν όταν θα έβγαιναν στη σύνταξη. Ετσι θα δοθεί μια σημαντική ανάσα σε χιλιάδες συμπολίτες μας που το εισόδημά τους έχει υποστεί αβυσσαλέα πτώση όχι μόνο εξαιτίας των περικοπών αλλά κυρίως εξαιτίας των τόκων που πληρώνουν για τα στεγαστικά δάνεια.

12. Αλλαγή του συνταξιοδοτικού συστήματος τώρα με τη θέσπιση κατώτερου ορίου σύνταξης για όλους. Οποιος θέλει να λαμβάνει μεγαλύτερη σύνταξη θα πρέπει να πληρώνει και τις ανάλογες εισφορές.

13. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνει με κοινές μετοχές, ώστε το κράτος να ελέγξει τις τράπεζες. Οι στόχοι πρέπει να είναι δύο: α) η δημοσιοποίηση των δανείων που δόθηκαν χωρίς να δικαιολογούνται με κριτήρια της αγοράς, και β) η άσκηση μιας σύγχρονης μορφής σεισάχθειας με τη μείωση των τόκων και του κεφαλαίου για τα στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια.

14. Ανοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Το κράτος δεν πρέπει να εγγυάται τα έσοδα κανενός επαγγελματία. Οι πολίτες και όχι το κράτος πρέπει να αποφασίζουν για το πόσα φαρμακεία ή συμβολαιογράφους κ.λπ. χρειαζόμαστε.

15. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση να απεξαρτηθεί από την κεντρική κυβέρνηση. Κάθε δήμος πρέπει να είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τα έσοδα, τα έξοδα και τις προσλήψεις και απολύσεις των υπαλλήλων του. Οι υπάλληλοι των δήμων δεν πρέπει να έχουν το καθεστώς μονίμου δημοσίου υπαλλήλου. Να καταργηθεί η κρατική χρηματοδότηση των δήμων με την ταυτόχρονη αναγνώριση του δικαιώματός τους να βάζουν όποιους και όσους φόρους, τέλη και εισφορές επιθυμούν. Οπως λειτουργεί σήμερα το σύστημα, ευνοούνται οι δήμαρχοι που «διεκδικούν» περισσότερα από τους υπουργούς, ευνοούνται δηλαδή οι πελατειακές σχέσεις μεταξύ κεντρικής και τοπικής εξουσίας και όχι η χρηστή διαχείριση των οικονομικών.

Β. Για το πολιτικό σύστημα

1. Αμεση κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων. Η λειτουργία και επομένως η χρηματοδότηση των κομμάτων είναι αποκλειστική υπόθεση των υποστηρικτών τους. Τίθεται ανώτατο όριο βοηθείας από τον κάθε χρηματοδότη. Απαγορεύεται η χρηματοδότηση από νομικά πρόσωπα, εμπορικά ή επαγγελματικά καταστήματα. Είναι επιβεβλημένο ο κάθε πολίτης να γνωρίζει ποιοι είναι αυτοί οι υποστηρικτές και τι είδους υποστήριξη δίνουν. Γι' αυτό κάθε χρηματική καταβολή προς τα κόμματα για να είναι νόμιμη, η μόνη προϋπόθεση θα είναι η δημοσίευσή της σε ειδική ιστοσελίδα του διαδικτύου που θα αναφέρει το ποσό, το όνομα, τη διεύθυνση και το ΑΦΜ του δωρητή κατά τα πρότυπα του προγράμματος «Διαύγεια». Οι συναλλαγές των κομμάτων, ανεξαρτήτως ποσού, θα πρέπει να γίνονται μόνο μέσω τραπεζικών λογαριασμών, ενώ θα πρέπει να δημοσιεύουν στο ίδιο πρόγραμμα και τα αναλυτικά έξοδά τους. Τίθεται ανώτατο όριο λειτουργικών και προεκλογικών εξόδων ανάλογα με το μέγεθος του κόμματος. Ολα στο φως τώρα. Η ποινή για την παραβίαση αυτών των προβλέψεων θα πρέπει να επιφέρει βαρύτατο χρηματικό πρόστιμο, πολλαπλάσιο εκείνου που δεν δηλώθηκε καθώς και ποινές στέρησης της ελευθερίας για τους υπευθύνους, συμπεριλαμβανομένου και του δωρητή.

2. Πλήρης κατάργηση της αποσπάσεως δημοσίων υπαλλήλων στα κόμματα ή στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες. Κράτος  και κόμμα είναι και πρέπει να είναι δύο εντελώς ξεχωριστοί θεσμοί.

3. Απαγόρευση της προσφυγής στη διαδικασία κοινοβουλευτικής ασυλίας για μια σειρά αδικήματα και διατήρηση της ασυλίας μόνο για την προστασία του δικαιώματος έκφρασης και ελεύθερης κίνησης και δράσης των μελών του κοινοβουλίου.

4. Αλλαγή του εκλογικού συστήματος με κατάργηση του σταυρού προτίμησης, δημιουργία 200 μονοεδρικών περιφερειών με ισοδύναμη εκλογική βάση και τριών μειζόνων εκλογικών περιφερειών 100 εδρών όπου θα εκλέγονται οι υποψήφιοι όπως συμβαίνει σήμερα με το ψηφοδέλτιο επικρατείας. Κατάργηση του κατώτατου ορίου για την εκπροσώπηση στη Βουλή στις 3 μείζονες εκλογικές περιφέρειες.

5. Αλλαγή των προβλέψεων και της διαδικασίας δίωξης εναντίον μελών της κυβέρνησης (άρθρο 86 του Συντάγματος) με κύρια μέριμνα την ταχύτερη διεκπεραίωση και τη σημαντική αύξηση του χρόνου που προβλέπεται για την παραγραφή των αδικημάτων.

Γ. Για το ΠαΣοΚ

1. Να στηθούν κάλπες για την εκλογή του προέδρου του ΠαΣοΚ ακόμα κι αν ο υποψήφιος είναι ένας, διότι η δημοκρατία κρίνεται από την προστασία των δικαιωμάτων της μειοψηφίας. Ακόμα κι ένας, αν θέλει να ψηφίσει λευκό, πρέπει να έχει αυτό το δικαίωμα. Οχι στη διά βοής εκλογή του προέδρου του ΠαΣοΚ που θα ηγηθεί της παράταξης στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση. Οι περιστάσεις δεν επιτρέπουν πλέον την εκλογή του προέδρου του ΠαΣοΚ αποκλειστικά με προσωπικά κριτήρια μέσα από μια επίπλαστη ατμόσφαιρα ενότητας που δεν θα ανταποκρίνεται σε ουσιαστική συμφωνία πάνω σε συγκεκριμένες πολιτικές. Οχι στην οχλοκρατία των οπαδών, ναι στην ενσυνείδητη τοποθέτηση μελών ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κόμματος που θα είναι πρότυπο για τη δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίας.

2. Επειδή είναι απαράδεκτο πρώτα να εκλέγεται ο πρόεδρος και μετά να συζητεί το συνέδριο την πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος και τις πολιτικές θέσεις, να υιοθετηθεί η αλλαγή προτεραιότητας, δηλαδή πρώτα να γίνεται το συνέδριο και αφού εγκριθούν οι πολιτικές θέσεις που δεσμεύουν το κόμμα και τοποθετηθούν οι υποψήφιοι πρόεδρο πάνω σ' αυτές, να γίνεται από τη βάση η εκλογή προέδρου.

3. Ανάδειξη των οργάνων του κόμματος με τρόπο που να διασφαλίζει την ιδεολογική διαπάλη και όχι τις προσωπικές διευθετήσεις. Η ανάδειξη των οργάνων του κινήματος να συνδεθεί και να αντικατοπτρίζει την αποδοχή συγκεκριμένων κειμένων θέσεων από τα μέλη του ΠαΣοΚ. Να ψηφίζουμε ιδέες και όχι πρόσωπα. Στο συνέδριο καταθέτονται κείμενα θέσεων με την υπογραφή όποιου από εκείνους που τα στηρίζουν επιθυμεί να εκλεγεί στο Εθνικό Συμβούλιο. Οι σύνεδροι ψηφίζουν τα  κείμενα θέσεων και από τον κατάλογο των υπογραφόντων εκλέγεται αναλογικά στο Εθνικό Συμβούλιο, αριθμός ίσος με αυτόν που αντιστοιχεί στις ψήφους που πήρε το συγκεκριμένο κείμενο».

Από ΤΟ ΒΗΜΑ