Αγαπητή κ. Αθηναίου.
Θέλω να καταθέσω και εγώ τους έμμετρους προβληματισμούς μου για την τραγωδία που βιώνει η πατρίδα μας σήμερα υπό τον τίτλο «Παράνοια»:
Εχουν αλλάξει νόημα οι λέξεις
το δάνειο βαφτίστηκε «βοήθεια»
κι οι τοκογλύφοι «ευεργέτες»
οι άτιμοι γινήκαν τιμητές
και οι αθώοι βγήκαν φταίχτες...
Τα πάνω κάτω γύρισαν
σε τούτη εδώ τη χώρα
κι ένα πειραματόζωο
είν' η Ελλάδα τώρα!
Και «Ώς πότε»:
Οι άνθρωποι γινήκαν αριθμοί
κι όλες οι συμφορές και οι καημοί
έχουνε γίνει «ποσοστά» και «αποδόσεις»
Τόσοι είναι οι άνεργοι, τόσοι αυτοκτονούν
αρκεί του χρέους να πληρώνονται οι δόσεις
Πρέπει ο ισολογισμός να ισοσκελιστεί
κι αν δεν μπορεί, να μπούνε νέοι φόροι
για τον λαό ποιος έχει χρόνο να νοιαστεί;
Πρέπει επειγόντως να βρεθούνε νέοι πόροι
Μα οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί
έχουν ανάγκες, έχουν συναισθήματα
ώς πότε θα πληρώνουν οι λαοί
και θα 'ναι αυτοί των ισχυρών
τ' αθώα θύματα;
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
Με τιμή, Πόπη Ελευθερίου
Μακάρι με τους στίχους μας να βλέπαμε χαΐρι / μακάρι να μας έκανε κάποιος το χατίρι / να έλεγε πως όλα αυτά δεν ήταν παρά όνειρο / και όχι ένα ΔΝΤ αιμοβόρο και παμπόνηρο. / Μακάρι με τους στίχους μας να αλλάζαμε τα πάντα / να μην τη χρειαζόμασταν την ξένη γκουβερνάντα / μακάρι, κυρία Πόπη μου, να έλειπε το μαστίγιο / να φτιάχναμε έναν παράδεισο δικό μας και επίγειο.
Από ΤΑ ΝΕΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου