Viva Mafia!

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Τίποτε δεν φαίνεται να σταματά τη νέα επέλαση τους μισθούς και τις συντάξεις. Άλλη μια οριζόντια επιδρομή, χωρίς διακρίσεις, που δεν θα είναι η τελευταία. Τώρα, μετά τον δημόσιο, σειρά έχει ο ιδιωτικός τομέας. Ύστερα θα ξαναπάμε στον δημόσιο για απολύσεις. Ύστερα πάλι στον ιδιωτικό για μειώσεις – εκεί οι απολύσεις θα επέλθουν ως αποτέλεσμα της ύφεσης, η οποία οφείλεται, μεταξύ άλλων, στη μείωση των μισθών...

Ως εκ τούτου και κατάργηση του κατώτατου μισθού θα έχουμε και κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού θα έχουμε (για όσους ακόμη λαμβάνουν αυτούς τους μισθούς και για όσους έχουν ακόμη μισθό) και μισθολογικό πάγωμα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα θα έχουμε – ανεξαρτήτως του ποιοι σήμερα παριστάνουν τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς αντάρτες.

Εξ άλλου, ως γνωστόν, στην οικονομική κατοχή δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αν η Βουλή, τα κόμματα και τα συνδικάτα έχουν αντιρρήσεις υπάρχουν και οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Διακυβέρνηση με διατάγματα και έκτακτες ντιρεκτίβες. Διότι, αδερφέ, η προσαρμογή στις απαιτήσεις της τρόικας – είτε τις διατύπωσε όντως η τρόικα είτε τις επιβάλλει το εγχώριο λαμογιστάν – είναι...

«η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα», όπως λέει και ο πρωθυπουργός μας.

Φυσικά όλα συμβαίνουν για τον γνωστό λόγο: Για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία και τη δραχμή. Για να δεχτούν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ να μας ξαναδανείσουν ώστε να έχουμε να πληρώνουμε τα παλαιά δανεικά που ήταν αδύνατον να πληρώσουμε.

● Και συμβαίνουν επί Παπαδήμου όλα όσα συνέβαιναν επί Παπανδρέου και μας βύθισαν στην ύφεση και την καταστροφή.

● Και επί Βενιζέλου επικρατεί η ίδια λογική που επικρατούσε επί Παπακωνσταντίνου. Η οποία μας βύθισε στην ύφεση και την καταστροφή.

Και πάντα με την ίδια αιτιολογία: Για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία και τη δραχμή. Για να δεχτούν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ να μας ξαναδανείσουν ώστε να έχουμε να πληρώνουμε τα παλαιά δανεικά που ήταν αδύνατον να πληρώσουμε.

Διότι, ξέρετε, αν γυρίσουμε στη δραχμή, όσοι έχουν βγάλει πολλά ευρώ τα προηγούμενα χρόνια, όσοι χρυσώθηκαν παίρνοντας εύκολες δουλειές χάρη στις μίζες που έδιναν οι εταιρείες τους, όσοι τα έβγαλαν εκτός Ελλάδας είναι έτοιμοι να τα φέρουν πίσω στη χώρα μας και να κερδοσκοπήσουν αγρίως αγοράζοντας τα πάντα τζάμπα.

Η επιστροφή της... Siemens;

Αν δεν μας πιστεύετε, το είπε πάλι χθες η Ντόρα Μπακογιάννη με το χαρακτηριστικό της πολιτικό θάρρος. Προφανώς η Ντόρα κάτι θα ξέρει. Δεν μιλάει «στον αέρα» η επιτυχημένη πρώην υπουργός της Ν.Δ. και νυν αρχηγός κόμματος.

Ίσως μάλιστα να έχει αξιόπιστη πληροφόρηση, διότι είναι γνωστό ότι ήταν επί χρόνια κοινωνική της συναναστροφή το αφεντικό της Siemens στην Ελλάδα, της εταιρείας η οποία είχε πληρώσει 100 εκατομμύρια μάρκα σε μίζες, τα οποία δεν βρέθηκε ποτέ ποιοι τα πήραν, εκτός από το ένα εκατομμύριο που ομολόγησε ο Τσουκάτος ότι έδωσε στο ΠΑΣΟΚ (αλλά ούτε εκείνο βρέθηκε στα διπλά βιβλία του κόμματος).

Μάλιστα η κοινωνική συναναστροφή – όχι μόνο της Ντόρας, αλλά και δεκάδων άλλων πολιτικών, όπως έδειξαν τα ημερολόγιά του – είχε βασικό συνεργάτη αυτόν που την κοπάνησε με γεμάτες τσέπες για την Ουρουγουάη επί των ημερών της Ντόρας στο ΥΠΕΞ. Ο αφιλότιμος πέταξε σαν το πουλάκι επειδή κανείς άχρηστος δεν βρέθηκε να δώσει το τηλεγράφημα του πρέσβη στην υπουργό Εξωτερικών για να πράξει εγκαίρως τα δέοντα. Βέβαια ήταν αργία, οπότε μια δικαιολογία, όσο να 'ναι, υπάρχει...

Λέτε λοιπόν να ξαναδούμε τον Χριστοφοράκο και τον Καραβέλα στην Ελλάδα; Λέτε να φέρουν πίσω τις μίζες όσοι πολιτικοί τις πήραν εκείνη την εποχή για να δώσουν τις δουλειές στη Siemens; Γιατί όχι; Ποτέ δεν είναι αργά. Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, βγει από το ευρώ και γίνει ένα απέραντο κερδοσκοπικό Ελ Ντοράντο, κατά το πρότυπο της Άγριας Δύσης, όλα μπορεί να τα δούμε.

Εξ άλλου η Μέρκελ – αφού ο πρωθυπουργός μας λέει ότι δεν έχουμε «κόκκινες γραμμές» και άλλες τέτοιες αηδίες – μας λέει γλυκά στο αυτί και τις αποζημιώσεις από τη Siemens και τις κατοχικές πολεμικές αποζημιώσεις και τα αναγκαστικά κατοχικά δάνεια να βάλουμε εκεί που ξέρουμε και τις μισοτελειωμένες δουλειές της Siemens να ξεπαγώσουμε και τα όπλα της Γερμανίας να συνεχίσουμε να αγοράζουμε (με το αυξημένο κατά 65% κονδύλι για όπλα στον προϋπολογισμό της συγκυβέρνησης) και να πληρώσουμε μέχρι σέντσι κάθε Γερμανό στον οποίο χρωστάμε.

Αλλιώς δεν θα έρθει ο Ρέσλερ να κάνει νέες επενδύσεις σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες α λα Κίνα και θα μείνουμε όλοι άνεργοι αφού δεν θα υπάρχει ανάπτυξη στη χώρα, όπως μπορούν εγκύρως να σας διαβεβαιώσουν, μεταξύ άλλων, ο Μίχαλος και ο Δασκαλόπουλος.

Μάφια ιταλιάνα

Στη γειτονική μας Ιταλία όμως δεν υπάρχουν τέτοια ζητήματα, παρότι οι γείτονές μας ακολουθούν με ευλάβεια τα βήματά μας: κι αυτοί απαλλάχτηκαν άνευ εκλογής από τον δικό τους αποτυχημένο και άχρηστο («Καλύτερα coglioni παρά τον Μπερλουσκόνι») πρωθυπουργό και είδαν το φως το αληθινό με τον δικό τους επιτυχημένο και αξιόπιστο τραπεζίτη, ενώ έχουν μέχρι και τη δική τους δακρύουσα και ολοφυρόμενη υπουργό επί της ασφάλισης – αυτό θα πει «ούνα φάτσα ούνα ράτσα».

Όμως, όλα κι όλα, οι Ιταλοί έχουν μεγάλες διαφορές από τους Έλληνες. Πρώτον, είναι μια μεγάλη χώρα και η τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης. Επιπλέον έπεσαν στα σκατά (με το συμπάθιο κιόλας) μόλις τώρα, κάπου ενάμιση χρόνο αργότερα από εμάς.

Συνεπώς οι μακαρονάδες δεν αντιμετωπίζουν ακόμη το δίλημμα «Ευρώ ή λιρέτα» και έχουν μείνει ακόμη στο αμέσως προηγούμενο: «Σωτηρία της χώρας ή χρεοκοπία». Μέχρι να μας φτάσουν, έχουν ακόμη δρόμο – εκτός αν συμβεί κανένα «ατύχημα».

Επιπλέον οι Ιταλοί έχουν μια ακόμη σημαντική διαφορά, ως πιο οργανωμένη χώρα: Τα λεφτά της δικής τους Μαφίας φαίνεται πως βρίσκονται ακόμη στην Ιταλία. Όχι σαν τους δικούς μας, οι οποίοι, μόλις άρπαζαν τη μονέδα από τα έργα, τις μίζες, τις προμήθειες και το χρηματιστήριο (τα θυμάται ο Παπαδήμος εκείνα τα ωραία «εκσυγχρονιστικά» κλέη της Σοφοκλέους ή μήπως... δεν διάβαζε;), την έβγαζαν εκτός Ελλάδος και τώρα οι τράπεζές μας δεν έχουνε μαντήλι να κλάψουνε.

Όπως μάλιστα μας πληροφόρησε χθες το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, υπήρξε μια πολύ ενδιαφέρουσα ενημέρωση από την κυριότερη ένωση των Ιταλών ιδιοκτητών καταστημάτων, την Confesercenti, η οποία είχε παραγγείλει στην SOS Impresa – «δεξαμενή σκέψης» για συμβουλευτικές υπηρεσίες στις επιχειρήσεις που αντιστέκονται στη Μαφία – μέχρι και ειδική έρευνα για να βγάλει τα συμπεράσματά της.

Κατά την Confesercenti λοιπόν η κρίση στην Ιταλία έχει επιτρέψει στο οργανωμένο έγκλημα μια άνευ προηγουμένου άνθηση και μάλιστα οι «οικογένειες» της Μαφίας – μεταξύ των οποίων η σικελική Κόζα Νόστρα, η ναπολιτάνα Καμόρα, η καλαβρέζικη Ντράνγκετα και το «Ιερό Ηνωμένο Στεφάνι» – έχουν γίνει, λέει, η... «μεγαλύτερη τράπεζα» της χώρας για επενδύσεις, χάρη σε αποθέματα μετρητών που ανέρχονται σε 65 δισεκατομμύρια ευρώ!

Μάλιστα οι δραστηριότητες της μαφίας στο ιταλικό εμπόριο κάνουν ετήσιο τζίρο 140 δισεκατομμυρίων ευρώ, ίσα με τα δύο πέμπτα του ελληνικού χρέους. Από αυτά υπολογίζεται ότι τα κέρδη είναι 100 δισ. ευρώ (αυτό θα πει επενδυτική υπεραπόδοση!), δηλαδή το 7% του ΑΕΠ της Ιταλίας, το ένα τέταρτο περίπου του ελληνικού δημόσιου χρέους και παρά κάτι δίφραγκα το μισό του ξεφτιλισμένου ελληνικού μνημονιακού ΑΕΠ.

Μάλιστα, όπως είπε και ο Μάρκο Βεντούρι, ο πρόεδρος της Confesercenti, «αυτή τη στιγμή της κρίσης, η Mafia SpA είναι ο μοναδικός επιχειρηματικός όμιλος που μπορεί να κάνει επενδύσεις».

Ιταλική... «τρόικα»

Στην Ιταλία, λοιπόν, οι μαφιόζοι φαίνεται ότι δεν μπορούν να περιμένουν την τρόικα και τον Μόντι να αρχίσουν τις παπαριές περί «Ευρώ ή λιρέτας», ούτε καν την ίδια τη λιρέτα για να αγοράσουν τζάμπα την Ιταλία, και αποφάσισαν να κάνουν το... «αυτονόητο» χωρίς νομισματική αλλαγή: να εκμεταλλευτούν την ύφεση και την αδυναμία των ιταλικών επιχειρήσεων να αντεπεξέλθουν στις μειώσεις πωλήσεων.

Ως σωστοί επαγγελματίες, λοιπόν, οι άνθρωποι της μαφίας βάζουν το δικό τους δίλημμα στους Ιταλούς νόμιμους επιχειρηματίες: «Ή σας δανείζουμε ή το κλείνετε το μαγαζί».

Και βεβαίως οι νόμιμοι πλην μπατίρηδες επιχειρηματίες προτιμούν να δανείζονται με τοκογλυφικά επιτόκια για να μην πτωχεύσουν. Κάτι σαν τις χώρες της περιφέρειας του ευρώ και το ελληνικό κράτος δηλαδή, μόνο που στα καθ’ ημάς διαφέρει η απειλή: μας λένε ότι θα γίνουμε «Αλβανία του Χότζα» και «Βόρεια Κορέα».

Επιπλέον μας πουλάνε αγριάδες. Τα επιχειρήματά τους δεν έχουν την ευγένεια και την «ατμόσφαιρα» π.χ. του Μάρλον Μπράντο στον «Νονό» νούμερο ένα: Σου έλεγε: «Θα σου κάνω ένα δώρο που δεν θα μπορείς να αρνηθείς». Και γινόσουνα χαλί να σε πατήσει. Όχι σαν τους τροϊκανούς και τις καμαριέρες τους, που σε κάνουν να νιώθεις Αλβανός, Βορειοκορεάτης και κηπουρός της Ντούβλη πριν ακόμα γίνεις. Είναι ζήτημα στυλ και πολιτισμού.

Ένα αδίκημα το λεπτό!

Σύμφωνα λοιπόν με τον πρόεδρο της Confesercenti, οι «οικογένειες» της Μαφίας επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους από την παραδοσιακή βάση τους στον ιταλικό Νότο προς τον εκβιομηχανισμένο Βορρά της χώρας.

Έτσι ήδη ελέγχουν σχεδόν πλήρως τους τομείς των τυχερών παιγνιδιών (περιλαμβανομένων των νόμιμων), της διάθεσης των τοξικών αποβλήτων, καθώς και μεγάλα τμήματα του οικοδομικού τομέα. Επιπλέον παίζουν και σε τομείς, όπως οι υπηρεσίες υγείας, τα σπορ, οι οδικές μεταφορές, τα καφέ, εστιατόρια και ξενοδοχεία, οι πλανόδιοι πωλητές και οι οικοδομικές εταιρείες.

Για να συμβούν όλα αυτά, κάθε λεπτό η μαφία διαπράττει, έμμεσα ή άμεσα, ένα αδίκημα εις βάρος των δήθεν έντιμων εμπόρων: από την επιβολή υποχρεωτικού δασμού προστασίας μέσω εκβιασμών και απειλών, μέχρι τον αθέμιτο ανταγωνισμό με το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος σε διάφορες επιχειρήσεις. Συνολικά, δηλαδή, 50 αδικήματα την ώρα και 1.300 το εικοσιτετράωρο.

Όπως μάλιστα λέει η πιο ζοφερή διαπίστωση των Ιταλών εμπόρων, η όλο και μεγαλύτερη προσφυγή στην τοκογλυφία οδηγεί συχνά τους απελπισμένους εμπόρους να εγκαταλείπουν τα μαγαζιά τους στα χέρια των νονών, επειδή αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη που συσσωρεύονται λόγω των τεράστιων τόκων...

Υστερόγραφο: Κάθε απόπειρα εξομοίωσης ή παραλληλισμού των όσων συμβαίνουν στην Ιταλία με όσα λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα με τους δανειστές και τους εγχώριους και διεθνείς μαφιόζους, τοκογλύφους, μιζαδόρους, επιτηρητές και λοιπούς ευεργέτες θα πρέπει να εκληφθεί επιεικώς ως πριμοδότηση των συμμοριών της προπαγάνδας υπέρ της δραχμής και να τιμωρηθεί ως έγκλημα κατά της σωτηρίας του έθνους και του λαού.

Επιπλέον κάθε απόπειρα να μετρηθεί πόσα οικονομικά, πολιτικά και θεσμικά αδικήματα διαπράττονται ανά λεπτό στο όνομα της «σωτηρίας της χώρας» θα πρέπει να θεωρηθεί φαιά λαϊκίστικη, σταλινική, εθνικιστική, συμμοριτική – ή ό,τι άλλο θέλετε – προπαγάνδα. Η οποία υποβαθμίζει το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου και δεν τιμά κανέναν...

Από το Ποντίκι μοντάζ Γρέκι