Καθώς μου αφηγείτο φίλος μου ιστορικός (μάλιστα δεξιός, ο οποίος έχει εντρυφήσει στα της εποχής 1930-1950), ο ευτελισμός της αστικής τάξης εκείνες τις πρώτες μέρες του '40, παρ' ότι είχε προηγούμενο και σε άλλες επιστρατεύσεις, ήταν «άνευ προηγουμένου».
Τη εξαιρέσει ολίγων πατριωτών, τα υπόλοιπα αστόπαιδα λούφαξαν, εν αντιθέσει με τα παιδιά του λαού που τράβηξαν για τα κανόνια και τα κρυοπαγήματα με το «χαμόγελο στο στόμα», χαμόγελο φιλί του θανάτου...
Αργότερα, όταν το μέτωπο έσπασε οι μισοί απ' τους ριψάσπιδες τα βρήκαν με τους κατακτητές, κάτι λίγοι ακολούθησαν τον βασιλιά στην Αίγυπτο και οι υπόλοιποι άλλαξαν ζωή και εντάχθηκαν στις τάξεις...
«των παιδιών με τα πρησμένα γόνατα που τους έλεγαν αλήτες»...
Οι εποχές αλλάζουν αλλά η συλλογιστική τού ραγιά παραμένει η ίδια.
«Αυτός που βάζει τα λεφτά», σου λένε, γ@μά€ι και δέρνει. Εις ό,τι αφορά τους ίδιους μικρό το κακό που περιγράφει και το ένα ρήμα και το άλλο. Εις ό,τι αφορά όμως τον ελληνικό λαό η προθυμία τους (μάλιστα, για πολλούς, με το αζημίωτο) για fu©king και πρόστιμο εις βάρος του, εγγράφει ορισμένες υποθήκες (όχι τραπεζικές) που κάποια μέρα θα ζητήσουν την πληρωμή τους...
Διότι μπορεί εν τέλει οι Μήδοι να διαβαίνουν, αλλά στη συνέχεια φεύγουν. Ξεπουπουλιασμένοι...
Εκείνο το γέλιο του Σόιμπλε, όταν μιλούσε στη Φινλανδία για τους Ελληνες
σαν να χλιμίντριζε το άλογο του Καλιγούλα, σαν να έσκυβε το κεφάλι της η Πύλη του Αδριανού.
Ομως ο κ. Ολυ Ρεν, σοβαρός.
Στα μάτια του και τα μάτια όλης της Ευρώπης, ο Ελληνας Πρωθυπουργός (ακόμα είναι Πρωθυπουργός ο Παπανδρέου) ένας κοινός απατεών
και συνεπώς -να και η συλλογική ευθύνη- οι Ελληνες συλλήβδην απατεώνες. Χαρακτηρισμοί
ελάχιστα μακρυά από εκείνα τα «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένοι» με τα οποία ο (απατεών στα μάτια των Ευρωπαίων μετά τις μπαρούφες για το δημοψήφισμα) Ελληνας Πρωθυπουργός μάς στόλιζε -ρετσινιές
που, απ' ό,τι φαίνεται, θα μας συνοδεύουν επί μακρόν.
Τώρα ο κ. Ολυ Ρεν ζητάει υπογραφές,
δηλώσεις μνημονιακών φρονημάτων -μεγάλο το δίκιο του, μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια.
Ζητούν οι αρχιεκβιαστές των Βρυξελλών απ' τους εκβιαστές των Αθηνών περισσότερο επαγγελματισμό, να εκβιάζουν τους Ελληνες πιο αποτελεσματικά
και με μεγαλύτερη σοβαρότητα...
Αν ο Καλιγούλας αναγόρευσε το άλογό του σε Συγκλητικόν,
είναι τόσον πολύ στο ένα γόνατο πεσμένο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που εύκολα θα προσυπέγραφε και το Filioque ο πρώτος Ελληνας πολίτης,
αν του το ζητούσε ο τελευταίος συνοικιακός Τραπεζίτης απ' το Λιχτενστάιν, πόσω μάλλον
ένας ολόκληρος Μπαρόζο, ένας πρώην μαοϊκός σαν τον κυρ Τσουκάτο, που τώρα λύνει (μεροκάματα) και δένει (ψυχές) σε όλη την Ενωση...
...................................
Πάνω απ' την πόλη η Ακρόπολη βάζει τα καλά της, φοράει τα πανώ της κι αντιστέκεται. Ενώ στα σπλάχνα της πόλης, στα όρια της εκτροπής και του δικομματικού πραξικοπήματος ζούμε το ψυχόδραμα μιας κοινωνίας που τιμωρείται και θα τιμωρείται και θα τιμωρείται
από τα παιδιά ανώτερων θεών που έτσι θα μπορούν να τη ληστεύουν...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου