ΛΑ.Ο.Σ: Ενα κόμμα της αστικής τάξης

Καρατζαφέρης - Παττακός, 21/4/2002, επί τη επετείω

της «εθνικής επαναστάσεως», τα λένε σαν δυο καλοί φίλοι,

 στο κανάλι του ΛΑ.Ο.Σ. Αλλωστε δυο εκπρόσωποι

της αστικής τάξης (ο καθένας από το πόστο του και στην εποχή του),

τι έχουν να χωρίσουν...

«Καταθέτουμε και πάλι τη λύπη μας για όσους σκοτώθηκαν έξω απ' το Πολυτεχνείο»...

*

Με αυτήν τη φράση, ξεκινούσε πέρσι η ανακοίνωση του ΛΑ.Ο.Σ. για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Με αυτόν τον άθλιο τρόπο - κατά τα γνωστά πρότυπα του «εξυπνακίστικου» καρατζαφερισμού - επιχειρείται από συστάσεως του εν λόγω ακροδεξιού παραμαζώματος να εισαχθεί από το παράθυρο η γνωστή ασφαλίτικη θεωρία περί «μη ύπαρξης νεκρών» στο Πολυτεχνείο.

*

Κατά το ΛΑ.Ο.Σ., μάλιστα, εκτός από την «μη ύπαρξη νεκρών» στο Πολυτεχνείο, ίσως να μην υπήρξε ούτε και... η χούντα.

Ως προς τούτο, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ο Καρατζαφέρης συνηθίζει στην επέτειο του πραξικοπήματος να συναναστρέφεται με τους πραξικοπηματίες,

όπως στις 21/4/2002, που φρόντισε να έχει καλεσμένο στο κανάλι του τον Παττακό, τότε, ακόμα κι...

αν υπήρξε χούντα, τότε - κατά το ΛΑ.Ο.Σ. - δε θα πρέπει να ήταν και τόσο κακή...

*

Επιστρέφοντας στην περσινή ανακοίνωση του κόμματος των Βορίδη - Γεωργιάδη - Κοραντή (πρώην διοικητής της ΕΥΠ),

αν συγκριθεί με τα στάνταρντς της φαιότητας και της συνήθους μαυρίλας τους, θα μπορούσε ενδεχομένως να θεωρηθεί ότι συνιστά μια κάποια... «πρόοδο».

Οπως είδατε, πέρσι, παραδέχτηκαν τελικά ότι - «έξω» τουλάχιστον από το Πολυτεχνείο - νεκροί υπήρξαν. Μάλλον, όμως, επειδή οι νεκροί ήταν απ' «έξω», θα ήταν... «λίγο» νεκροί και ως εκ τούτου η δολοφονία τους δε βαρύνει και τόσο πολύ τη χούντα.

Αλλωστε το «λυπημένο» ΛΑ.Ο.Σ. δεν αφήνει καμία αμφιβολία: Σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους, οι νεκροί του Πολυτεχνείου, εκτός του ότι ήταν «έξω», «σκοτώθηκαν» κιόλας!

Οχι! Κατά το ΛΑ.Ο.Σ, οι νεκροί του Πολυτεχνείου, δεν δολοφονήθηκαν, ούτε εκτελέστηκαν. «Απλώς»... «σκοτώθηκαν»! Ισως, δηλαδή, να πήγαν κι από κάποιο «τροχαίο»...

*

Δε θα σταθούμε περισσότερο. Ενα μόνο:

Αυτή η ρυπαρότητα και του περιεχομένου και του ύφους,

ο χαχόλικος λόγος που ταιριάζει απόλυτα στη... φιλοσοφία του «ένας λοχίας θα μας σώσει»,

η φρικαλεότητα του εξυπνακισμού, του πολιτικαντισμού, του λαϊκισμού και της κωλοτούμπας,

δεν αποτελούν κάποια εφήμερα γνωρίσματα του ΛΑ.Ο.Σ.

Συνιστούν πλευρές του ίδιου του DNA ενός φορέα που

αποτελεί κομμάτι,

τμήμα του αστικού πολιτικού συστήματος,

κόμμα της άρχουσας τάξης,

σάρκα εκ της πολιτικής σαρκός του καπιταλισμού

που έχει επιλεγεί για να «εξοικειώσει» την ελληνική κοινωνία με το ρατσισμό, το μισανθρωπισμό, τον εθνικισμό και το ψεύδος.

*

Αυτός λοιπόν ο φορέας,

που επί μακρόν αποτέλεσε και αποτελεί το βασικό και αναντικατάστατο «έδεσμα» στο μενού της πολιτικής και αισθητικής εξαχρείωσης, μενού που οι «νταβατζήδες» μας το σερβίρουν ανελλιπώς από τα ΜΜΕ,

ο πολιτικός οχετός που οι εκπρόσωποί του φιλοξενούνται συχνά δύο και τρεις φορές τη μέρα στα... δημοκρατικά, έγκυρα και αντικειμενικά κανάλια της ολιγαρχίας,

είναι ο φορέας που από προχτές αναβαθμίστηκε σε κυβερνητική συνιστώσα του αστικού καθεστώτος.

*

Να, επομένως, ποιος γεννά, ποιος επωάζει, ποιος αξιοποιεί τη φαιότητα.

Είναι το ίδιο το αστικό σύστημα,

είναι η ίδια η «δημοκρατία των μονοπωλίων»,

είναι η τάξη των κεφαλαιοκρατών,

που κατασκευάζει τα ταξικά της στηρίγματα, μοιράζει τους ρόλους και διαμορφώνει ανάλογα με τις περιστάσεις τη δοσολογία των «πράσινων», των «γαλάζιων» και των «μαύρων» κόκκων που συνθέτουν το πολιτικό της κατεστημένο.

*

Επομένως, δεν μπορεί να υπάρχουν πλέον αμφιβολίες:

Ούτε για το πόση «μαυρίλα» κρύβεται πίσω από την πλουτοκρατία,

ούτε για τις μεθόδους που είναι ικανή να μετέλθει για να φέρει σε πέρας το έργο της «εθνικής σωτηρίας» της,

ούτε ότι πίσω από τους δικομματικούς, τρικομματικούς ή «πολυκομματικούς» μανδύες της, κρύβεται πάντα το ίδιο και πάντα απεχθές πρόσωπο της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου λαού.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ