Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Στη δίνη των φημών και σεναρίων

ΠΛΗΘΥΝΑΝ τις τελευταίες μέρες -και συνεχίζονται- όχι μόνο τα σενάρια, αλλά οι απειλητικοί υπαινιγμοί ακόμη και Ευρωπαίων κυβερνητικών αξιωματούχων για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Τέτοια «κύρωση», όμως, δεν προβλέπεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Για να αποπεμφθεί μια χώρα από την ευρωζώνη πρέπει να τροποποιηθούν οι ευρωπαϊκές συνθήκες, εγχείρημα δύσκολο και, πάντως, χρονοβόρο.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι οι απειλές αυτές εντάσσονται στον κύκλο των πιέσεων που ασκούν οι δανειστές μας, προκειμένου να ληφθούν και να υλοποιηθούν τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί. Φαίνεται ότι δεν έφταναν οι απειλές για μη καταβολή της...
έκτης δόσης του δανείου, χρειαζόταν να επιστρατευθεί και η απειλή περί εκδίωξης από το ευρώ.

Η ΚΑΤ' ΑΥΤΟΝ τον τρόπο πίεση οφείλεται και σε εσωτερικούς πολιτικούς λόγους, που υπάρχουν σε ορισμένες χώρες της πλούσιας βόρειας Ευρώπης. Τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ολλανδία, την Αυστρία και τη Φινλανδία, βοηθούσης και της συστηματικής προπαγάνδας κατά των «άσωτων» χωρών του Νότου, η κοινή γνώμη τάσσεται κατά της βοήθειας προς αυτές και ειδικά προς την Ελλάδα. Και οι ηγέτες των χωρών αυτών, ειδικά όσοι θα έχουν σύντομα εκλογικές αναμετρήσεις, το λαμβάνουν υπόψη τους στις κατά καιρούς δηλώσεις που κάνουν.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ οικονομία αντιστοιχεί μόλις στο 2% της ευρωζώνης και αποτελεί μάλλον αστεϊσμό το όποιο επιχείρημα ότι μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για το ενιαίο νόμισμα. Αντιθέτως, οι συνεχείς δηλώσεις αυτού του τύπου αποδυναμώνουν το ευρώ πολύ περισσότερο απ' ό,τι αυτό κινδυνεύει από το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα.

ΑΥΤΟ δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα. Αντιθέτως, οι συνεχείς παλινωδίες της ελληνικής κυβέρνησης δίνουν το άλλοθι στους πολλούς καλοθελητές να συντηρούν αυτή τη σεναριολογία. Στο πλαίσιο αυτό, προφανώς, εντάσσεται η κατηγορηματική δήλωση του πρωθυπουργού από τη Θεσσαλονίκη, ότι η κυβέρνησή του θα κάνει το παν ώστε η χώρα «να μείνει στο ευρώ».

ΑΛΛΩΣΤΕ, με δεδομένο το σημερινό ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, που αποκλείει την αποπομπή χώρας από την ευρωζώνη, απομένει μόνον η «εθελοντική» αποχώρηση. Φυσικά, αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, η «εθελοντική» αποχώρηση μόνο τέτοια δεν θα είναι. Θα είναι αναγκαστική, υπό το βάρος μιας αποτυχίας να μπουν σε τάξη τα οικονομικά της χώρας, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε διακοπή της δανειακής χρηματοδότησης.

ΑΥΤΗ η απειλή της τρόικας -ότι μπορεί να μη χορηγηθεί η επόμενη δόση του δανείου ή να χορηγηθεί αργότερα κι εφ' όσον έχουν ληφθεί τα μέτρα που απαιτεί- ήταν που πανικόβαλε την κυβέρνηση και εσπευσμένα ανακοίνωσε την υλοποίηση παλαιότερων μέτρων και την επιβολή νέου φόρου στην ακίνητη περιουσία.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, έτσι όπως τα κατάφερε η κυβέρνηση, με τις καθυστερήσεις και τις παλινωδίες της, η χώρα κατέστη έρμαιο διαβρωτικών φημών και κινδυνολογικών σεναρίων. Είναι αυτονόητο ότι -όσο εξαρτάται ακόμη από αυτήν- πρέπει να κάνει το παν για να διαψευσθούν.