Στα όρια της διαστροφής

ΕΝΤΑΞΕΙ, το ξέρουμε: το κράτος έχει πέσει έξω στα έσοδα και πρέπει να κλείσει τις μαύρες τρύπες του. Εντάξει, το καταλάβαμε: αν οι τρύπες δεν κλείσουν, η τρόικα δεν θα επιστρέψει και το μαρτύριο της δόσης θα συνεχιστεί.

Εντάξει, πρέπει να πετύχουμε τον άλλο «εθνικό στόχο», του χρόνου να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, που λέει ο υπουργός Οικονομικών.

ΟΛΑ αυτά πρέπει να γίνουν διά της μιας και μοναδικής μεθόδου που γνωρίζουν στο υπουργείο του, δηλαδή με την εξόντωση των μισθωτών και συνταξιούχων, δηλαδή των μόνων συνεπών φορολογουμένων που έχουν απομείνει σ' αυτή τη χώρα; Διότι οι χθεσινές ανακοινώσεις του κ. Βενιζέλου αυτό δείχνουν.

ΔΕΝ φτάνουν οι συνεχείς απ' ευθείας μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, δεν φτάνει η πλάγια αφαίμαξή τους διά της επιβολής τού ενός φόρου μετά τον άλλον; Δεν φτάνει η επιπλέον μείωση του...

αφορολογήτου, το οποίο θα οδηγήσει ακόμη και τους χαμηλοσυνταξιούχους στα ταμεία των εφοριών;

ΤΩΡΑ οι φορολογούμενοι πρέπει να υποστούν και την ποινή να πληρώσουν επιπλέον φόρο, επειδή δεν θα συγκεντρώσουν το εξωφρενικό ποσό αποδείξεων που θέλει να τους επιβάλει το υπουργείο Οικονομικών;

ΜΕ ΒΑΣΗ τον ισχύοντα φορολογικό νόμο, οι φορολογούμενοι είχαν την υποχρέωση να συγκεντρώσουν το 25% του εισοδήματός τους σε αποδείξεις, για να «χτίσουν» το αφορολόγητό τους. Επειδή, όμως, πέρσι, λόγω των κακών υπολογισμών κάποιων εγκεφάλων του υπουργείου Οικονομικών, χιλιάδες φορολογούμενοι είχαν επιστροφές φόρου και δημιουργήθηκε μαύρη τρύπα στα έσοδα, πρέπει φέτος να υποστούν ποινή όσοι δεν καταφέρουν να συγκεντρώσουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό αποδείξεων;

ΑΚΟΜΗ και το παράδειγμα που έφερε ο κ. Βενιζέλος (ένας μισθωτός με εισόδημα 100 χιλιάδες ευρώ το χρόνο -ειρήσθω εν παρόδω, τέτοιοι φορολογούμενοι είναι είδος εν ανεπαρκεία...- πρέπει να συγκεντρώσει αποδείξεις 60.000 ευρώ) δείχνει ώς πού μπορεί να φτάσει η ακραία φορομπηχτική και εισπρακτική λογική. Στην προκειμένη περίπτωση ο φορολογούμενος είναι υποχρεωμένος, διά νόμου (!), να ξοδέψει το 60% του εισοδήματός του!

ΚΙ ΑΝ δεν θέλει; Κι αν αποστρέφεται τη λογική της μεγάλης κατανάλωσης; Κι αν έχει επιλέξει τη λογική της αποταμίευσης ενός μέρους του εισοδήματός του, γιατί δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο; Αυτός ο φορολογούμενος πρέπει να εξωθηθεί να γίνει κυνηγός αποδείξεων; Και αν δεν το κάνει, πρέπει να τιμωρηθεί πληρώνοντας επιπλέον φόρο;

Η ΛΟΓΙΚΗ αυτή αγγίζει τα όρια της διαστροφής. Και υπάρχει χρόνος να το ξανασκεφθούν. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα συζητηθεί -υποτίθεται- πριν κατατεθεί στη Βουλή. Εκτός αν οι αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί, με την ψυχρή και κυνική λογική «από αυτούς μπορούμε να τα πάρουμε και θα τα πάρουμε».

ΑΝ ΤΟ εννοούν, ίσως δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτά τα φορολογικά υποζύγια έχουν φτάσει πλέον στα όριά τους.

Από enet, μοντάζ Γρέκι