Ευ. Βενιζέλος: ένα ανεγκέφαλο "γομάρι" στο τιμόνι της Οικονομίας

Γρέφει η Μαρία Σεφέρου

Θυμάστε τι έλεγε ο εθνικά επικίνδυνος ζουρλοΒαγγέλης στο συνέδριο του Economist, στις 19-9-2011; Ότι όσοι δεν προσέχουν το δημόσιο λόγο τους, εκπέμποντας μηνύματα αμφισβήτησης της ικανότητας της κυβέρνησης να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους, τότε αυτό λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την ομιλία του:

Ευ. Βενιζέλος: «Όλα αυτά είναι πάρα πολύ δύσκολα. Όλα αυτά απαιτούν μία εθνική συστράτευση, μία συναίνεση. Απαιτούν να προσέχουμε επίσης πάρα πολύ το δημόσιο λόγο μας, γιατί αν εκπέμπουμε προς τα έξω, διεθνώς, το μήνυμα ότι δεν πιστεύουμε σε αυτή την υπόθεση, ότι δεν πιστεύουμε στην ικανότητά μας να προσεγγίσουμε, να πετύχουμε τους δημοσιονομικούς στόχους, τότε αυτό λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, λειτουργεί ως επιχείρημα προκειμένου να αμφισβητηθούν οι προθέσεις και οι ικανότητες της χώρας.» (“Η Ελλάδα στο δρόμο της ανασυγκρότησης;” Economist Conferences)

Προσέξτε, παρακαλώ, το ερωτηματικό στο τέλος του τίτλου του συνεδρίου του Economist. Τυχαίο; Όοοχι βέβαια! Προφανώς κάποιοι αμφισβητούν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο δρόμο της...

ανασυγκρότησης. Και πρώτα-πρώτα το αμφισβήτησε ο ίδιος ο GrabΜπένι επί τόπου, λέγοντας: «Είναι εύκολο να γίνει αυτό υπό συνθήκες ύφεσης; Είναι εύκολο να πετύχουμε το στόχο μας υπό τέτοιες συνθήκες; Όχι, είναι πάρα πολύ δύσκολο, και η εφαρμογή του προγράμματος, ιδίως όταν έχει να κάνει με την επιβολή νέων φόρων και νέων τελών, προφανώς επιτείνει κι αυτή την ύφεση και μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο τον οποίο πρέπει να σπάσουμε.»

Πώς θα σπάσεις το φαύλο κύκλο που αναπαράγει και επιτείνει την ύφεση, Βαγγέλη, εφαρμόζοντας το ίδιο συνταγολόγιο που τη δημιουργεί; Αυτό, κατά τον Einstein, είναι ο ορισμός της παράνοιας. Δηλαδή το να κάνεις το ίδιο πράγμα περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα. Θα μου πεις, και οι Τροϊκανοί που το προτείνουν είναι παρανοϊκοί; Αν δεν είναι, τότε έχουν σκοτεινούς και ολέθριους στόχους για την Ελλάδα (γδάρσιμο, κούρεμα, εξόδιος ακολουθία), κι εσύ δεν θα έπρεπε να εξυπηρετείς τους στόχους αυτούς, Βαγγέλη, αν είσαι Έλληνας. Είσαι;

Δείτε τώρα πόσα αρνητικά μηνύματα, που θα λειτουργήσουν ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες, εξέπεμψε ο σκοτισμένος "τσάρος" της Οικονομίας, που τάχα προσέχει το δημόσιο λόγο του, στην ομιλία του στη Βουλή, στις 21/9/2011. Είναι το νέο είδος διακυβέρνησης δια κρίσεων πανικού, όπως είπε ο Παύλος Τσίμας:

Ευ. Βενιζέλος: «Επίσης, η χώρα, παρότι βρίσκεται σ’ αυτήν τη δεινή δημοσιονομική κατάσταση και δανείζεται υπέρογκα ποσά από τους εταίρους της για το δημόσιο χρέος, εξακολουθεί να παράγει δημόσιο χρέος κάθε χρόνο, γιατί μέχρι και φέτος ο ετήσιος προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός. Δεν υπάρχει ισοζύγιο της τρέχουσας δημοσιονομικής διαχείρισης. Εξακολουθούμε, δυστυχώς, να παράγουμε όχι μόνο δημοσιονομικά ελλείμματα, δηλαδή ελλείμματα περιλαμβανομένων και των ποσών που είναι αναγκαία για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, αλλά και ελλείμματα πρωτογενή, ελλείμματα από την ετήσια οικονομική διαχείριση. (…)

Αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας. Εξαιτίας αυτού του προβλήματος αναγκαζόμαστε να εφαρμόσουμε ένα πολύ σκληρό και απαιτητικό πρόγραμμα ταχύρυθμης δημοσιονομικής προσαρμογής που σημαίνει θυσίες για τα νοικοκυριά, θυσίες για τον κάθε πολίτη, θυσίες για τον εργαζόμενο, το συνταξιούχο, τον επιχειρηματία, θυσίες πρωτίστως για τον άνεργο και το χειρότερο θυσίες στις οποίες καλείται να υποβληθεί η νέα γενιά. Μειώνονται οι ελπίδες, μειώνονται οι προσδοκίες, μειώνονται οι δυνατότητες. Αυτό είναι το δράμα της χώρας.

Ποια χώρα ζει το δράμα αυτό; Η Ελλάδα που παρά την κρίση, παρά την ύφεση, παρά την ανεργία, παρά τη μείωση των εισοδημάτων είναι μια από τις τριάντα πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Η Ελλάδα που βρίσκεται μέσα στο ευρώ και μέσα στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Η Ελλάδα, η οποία έχει ένα επίπεδο ζωής το οποίο παρά την κρίση και τα προβλήματα είναι αξιοζήλευτο για τις περισσότερες χώρες του κόσμου.

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ότι αναγκαζόμαστε να υποβληθούμε σε θυσίες και με πόνο ψυχής περικόπτουμε το εισόδημα των νοικοκυριών και δυστυχώς τις δυνατότητες που έχουν τα παιδιά μας να απασχοληθούν στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, γιατί αυτός είναι πια γεμάτος από προσωπικό, αλλά θυσίες οι οποίες αφορούν τον ίδιο το ρυθμό ανάπτυξης, θυσίες οι οποίες αφορούν την ίδια την εθνική οικονομία ως τέτοια.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι αναγκαζόμαστε να κάνουμε θυσίες, το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι θυσίες δεν μπορούν να πιάσουν τόπο, δεν μπορούν να αποδώσουν εάν δεν επιτευχθεί η πλήρης εφαρμογή του προγράμματος, εάν δεν ολοκληρωθεί αυτό το σχέδιο επί τη βάση του οποίου κινούμεθα.

Το δράμα της χώρας δεν είναι ότι έχουμε υποστεί και θα υποστούμε και κάποιες άλλες θυσίες, είναι ότι υπάρχει ο κίνδυνος όλα αυτά να μην αποδώσουν, ότι υπάρχει ο κίνδυνος η χώρα να χάσει τα μεταπολεμικά της επιτεύγματα. Δεν το καταλαβαίνουμε αυτό. (…)

Αλλά, εάν δεν υπήρχε ο έλεγχος της Τρόικας, σας το λέω μετά λόγου γνώσεως, δυστυχώς, θα είχαμε και πάλι εξοκείλει δημοσιονομικά, όπως εξόκειλε η χώρα κατά πρωτοφανή τρόπο την περίοδο 2004-2009. Δεν είναι ζήτημα πρόθεσης. Είναι ζήτημα νοοτροπίας, ικανότητας, διοικητικών δομών, πρακτικών, συνηθειών, αδρανειών. Ευτυχώς που έχουμε τεθεί υπό έλεγχο γιατί έτσι μπορούμε να τεθούμε και υπό εθνικό αυτοέλεγχο και να σωθούμε.

Δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση της Κυβέρνησης. Ξέρουν οι Ευρωπαίοι και οι άλλοι θεσμικοί μας εταίροι ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί, ποιος είναι αξιόπιστος, ποιος δεσμεύεται, ποιος μπορεί να κάνει τη δουλειά. Βεβαίως ο ελληνικός λαός είναι αυτός που επιλέγει. Δεν τους τρομάζουν οι πολιτικές αλλαγές. Οι κυβερνήσεις πέφτουν στην Ευρώπη, εκλογές γίνονται συνεχώς. Υπάρχουν κυβερνήσεις υπηρεσιακές, συνεργατικές, μειοψηφίας. Το δράμα της χώρας είναι ότι δεν μπορεί να βρεθεί λύση ούτε δημοκρατικά, ούτε μέσα από τις εκλογές, η οποία να είναι αξιόπιστη.» (πηγή)

Αμφιβάλλει κανείς ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος εκπέμπει θετικό δημόσιο λόγο;

Γευθείτε τώρα και το κερασάκι στην τούρτα:

Ευ. Βενιζέλος: «Αν η χώρα έχει ένα πλεονέκτημα, το πλεονέκτημα αυτό είναι η κοινοβουλευτική και πολιτική της σταθερότητα. Θα μου πείτε, το έχω πει πολλές φορές, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, όμως η ιστορία διδάσκει ότι πάρα πολλές φορές οι λαοί επιλέγουν δημοκρατικά το αδιέξοδο. Αυτό είναι το πρόβλημα, αυτό είναι το δράμα.»

Αυτό λέω κι εγώ, Βαγγέλη: ότι ο λαός στις εκλογές του 2009 επέλεξε το απόλυτο αδιέξοδο. Άλλωστε η ίδια η κυνοβολευτική δημοκρατία είναι αδιέξοδη. Γι' αυτό μας οδήγησε σταδιακά στο σημερινό δράμα.

Ευ. Βενιζέλος: «Μπορούμε να κάνουμε μια παύση; Μπορούμε να κάνουμε ενός λεπτού σιγή και να σκεφτούμε τι ακριβώς λέμε ο ένας στον άλλο στη χώρα αυτή κάθε πρωί και κάθε απόγευμα; Μπορούμε λίγο να σκεφτούμε με ισορροπημένο, νηφάλιο και ψύχραιμο τρόπο και να δούμε τι είναι το σωστό; Το σωστό είναι αυτό που κάνουμε εμείς, που λέμε την αλήθεια, που παρουσιάζουμε τα πράγματα με έναν πικρό αλλά ειλικρινή τρόπο; Ή το σωστό είναι να δίνεις την υπόσχεση ότι όλα θα γίνουν εξαιρετικά, θα υπάρξει μια αναδιαπραγμάτευση, θα απαλειφθούν τα βάρη, όλα θα γίνουν με πολύ μεγάλη άνεση, χωρίς κανείς να συμβάλει σε τίποτα; Ποιος μπορεί να το πιστέψει αυτό τώρα, εν έτει 2011;»

Τι να σας κάνει ενός λεπτού σιγή, Βαγγέλη; Σου είχα πει σε προηγούμενο άρθρο μου να δεις ψυχίατρο, αλλά προφανώς δεν με άκουσες. Παρουσιάζεις τα ίδια επικίνδυνα συμπτώματα παράκρουσης. Το να ομολογείς ότι απέτυχες σε όλους τους στόχους, παρουσιάζοντας την αποτυχία με έναν πικρό αλλά ειλικρινή τρόπο, και να χρειάζεσαι κάθε μήνα να παίρνεις νέα μέτρα ξεκοιλιάσματος του λαού, σημαίνει ακριβώς ότι επί δύο χρόνια η κυβέρνηση του GAP με τα πολλά gaps δεν έκανε το σωστό. Τελεία και παύλα.

Επομένως, στην κυβέρνηση και σ’ εσένα Βαγγέλη, δεν φτάνει ενός λεπτού σιγή για να έλθετε στα συγκαλά σας. Εσείς χρειάζεστε να μπείτε σε απομόνωση και σε μόνιμη σιγή, μπας και καταφέρετε να σκεφτείτε νηφάλια και ισορροπημένα, αν και φοβάμαι ότι ο ανισόρροπος πάντα ανισόρροπος θα είναι…

Ώωωχ, τι μας βρήκε αλί και τρισαλί, ας όψεται η πόρνη η Βουλή...