Οι θρίαμβοι συνεχίζονται

Με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής είναι στα τελευταία του», ο πρωθυπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος απευθύνει έκκληση σε επιχειρηματίες, κεφαλαιούχους και εφοπλιστές να φέρουν τις καταθέσεις τους πίσω στην Ελλάδα.

Μέχρι πέρσι, ζητούσαμε να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Τώρα παρακαλάμε να επιστρέψουν οι καταθέσεις.

Είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος γιατί ο κ. Βενιζέλος εκλιπαρεί τους επιχειρηματίες και τους εφοπλιστές να φέρουν τις καταθέσεις τους στην Ελλάδα.

Αφού -όπως υποστηρίζουν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της στα κανάλια- η χώρα μας θριάμβευσε την 21η Ιουλίου στις Βρυξέλλες, ας τα αφήσουν οι ζάπλουτοι Έλληνες τα χρήματά τους στις τράπεζες των ξένων χωρών· μιας και η ελληνική οικονομία και οι ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν πια, είναι ευκαιρία να βοηθήσουμε τις τράπεζες και τις οικονομίες άλλων χωρών που...

δεν έχουν τη δική μας τύχη και κινδυνεύουν να βαρέσουν κανόνι.

Μην σκεφτόμαστε μόνο την πάρτη μας – τώρα που πάμε από θρίαμβο σε θρίαμβο, να βοηθάμε και τους άλλους.

Πάντως, σε περίπτωση που ο κ. Βενιζέλος θέλει να πείσει πραγματικά τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους νταβατζήδες της διαπλοκής να φέρουν τις καταθέσεις τους στην Ελλάδα, θα ήταν προτιμότερο να μην χρησιμοποιεί την έκφραση «φέρτε πίσω τις καταθέσεις» αλλά την έκφραση «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Γιατί κλεμμένα είναι.

Το μόνο κεφάλαιο που έχει η Ελλάδα στο εξωτερικό είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι Έλληνες που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν – έφυγαν αυτοί που μπορούν να αλλάξουν τη χώρα και έμειναν όλα τα λαμόγια που την ξέσκισαν για να συνεχίσουν να την ξεσκίζουν.

Όποιος πολιτικός θέλει να πείσει για τις προθέσεις του θα πρέπει να παρακαλέσει αυτούς τους Έλληνες να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Αφού πρώτα τους ζητήσει συγγνώμη.

(Τον Μάιο του 2008 -μια εποχή που εργαζόμουν στον ΣΚΑΙ-, είχα γράψει το κείμενο «Είστε να κλείσουμε μια Τράπεζα;». Η πρότασή μου είχε αντιμετωπιστεί με πολύ ειρωνικά σχόλια και γέλια – τότε, πολλοί ήταν απόλυτα βέβαιοι πως ζουν στην «ισχυρή Ελλάδα». Δεν πειράζει, εγώ γελάω τώρα. Από μια άποψη, ήμουν στην πλατεία Συντάγματος πολύ πριν έρθουν οι υπόλοιποι – χρόνια πριν. Και χαίρομαι γι’ αυτό.)

Εγραψε ο Pitsirikos, μοντάζ Γρέκι

Είστε να κλείσουμε μια Τράπεζα; (updated)

Ο υπερδανεισμός και οι ληστρικοί όροι στα δάνεια έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Οι τραπεζίτες-νταβατζήδες τρώνε τις ζωές των συνανθρώπων μας. Επίσης, να μην ξεχνάμε πως τα δάνεια των άλλων βλάπτουν σοβαρά την υγεία όλων μας, αφού τα χρέη οδηγούν τους ανθρώπους στην παρανομία και στην εγκληματικότητα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί απαγορεύονται οι διαφημίσεις των τσιγάρων και επιτρέπονται οι διαφημίσεις τραπεζικών δανείων – τα δάνεια είναι πιο βλαβερά από το κάπνισμα. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο – κάτι πρέπει να γίνει και μην περιμένετε να το κάνει κάποιος άλλος. Δεν θα το κάνουν ούτε κόμματα, ούτε εκδότες, ούτε δημοσιογράφοι – όλοι αυτοί είναι βουτηγμένοι στα ίδια σκατά με τους τραπεζίτες. Μόνο εμείς οι πολίτες μπορούμε να το κάνουμε – αν είμαστε πολίτες και όχι κοπρίτες. Μόνο εμείς μπορούμε να απελευθερώσουμε τους συνανθρώπους μας. Γιατί αυτός που χρωστάει σπίτι, αυτοκίνητο –ακόμα και το ψωμί που τρώει- δεν είναι ελεύθερος αλλά σκλάβος – ένας σκλάβος που ψηφίζει τον δικτάτορά του. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να κλείσουμε μια Τράπεζα.

Τα πράγματα είναι απλά:

1. Συμφωνούμε και βάζουμε στο στόχαστρο μια Τράπεζα. Κατά προτίμηση αυτήν για την οποία υπάρχουν τα περισσότερα παράπονα από τους δανειολήπτες. (Ξέρω ποια είναι αυτή η Τράπεζα, αλλά δεν είναι του παρόντος – κάποιος μπορεί να αντιπροτείνει να είναι περισσότερες από μια.)

2. Όσοι έχουμε καταθέσεις στην Τράπεζα που έχουμε στοχοποιήσει κάνουμε όλοι μαζί ανάληψη των χρημάτων μας. Αυτομάτως, έχουμε στείλει την Τράπεζα στο διάολο.

3. Μεταφέρουμε τα χρήματά μας σε μια άλλη Τράπεζα (ή Τράπεζες), με τον όρο πως θα επαναδιαπραγματευτεί με ευνοϊκούς (ανθρώπινους) όρους την αποπληρωμή των δανείων των συνανθρώπων μας.

4. Όσοι έχουν χρήματα σε άλλες Τράπεζες απειλούν να σηκώσουν τα χρήματά τους και να τα μεταφέρουν στην Τράπεζα (ή στις Τράπεζες) που έχουμε επιλέξει, αν δεν αντιμετωπίσουν ευνοϊκά τους δικούς τους δανειολήπτες.

5. Απαιτούμε από την Τράπεζα (ή τις Τράπεζες) στην οποία θα μεταφέρουμε τα χρήματά μας να προσλάβει τους υπαλλήλους της πρώτης Τράπεζας –οι οποίοι έχουν χάσει τη δουλειά τους-, ώστε να μη μείνουν άνεργοι.

6. Οι Τράπεζες έχουν πάρει το μήνυμα και κάθονται φρόνιμες.

7. Ρε μ@λάκες, τους γ@μήσ@με!

Αυτή είναι η πρότασή μου και είμαι, βέβαια, ανοιχτός σε κάθε συζήτηση για αντιπροτάσεις και καλύτερες ιδέες. Ελπίζω να γνωρίσει απήχηση γιατί κουράστηκα όλοι να γκρινιάζουν και να μην κάνουν τίποτα – ούτε καν μια πρόταση. Προτάσεις τύπου «μια βδομάδα χωρίς γάλα» και «μια βδομάδα χωρίς ντομάτα» μου φαίνονται –με το συμπάθιο κιόλας- γελοίες και, κυρίως, αναποτελεσματικές. Αν είμαστε μάγκες, ας κλείσουμε μια Τράπεζα. Να γράψουμε ιστορία. Να ‘χουμε να το διηγούμαστε στα εγγόνια μας.

Να διευκρινίσω πως δεν έχω πάρει ποτέ δάνειο στη ζωή μου και πως ποτέ δεν είχα πιστωτική κάρτα. Στις τράπεζες έχω μόνο καταθέσεις.

(Αν η ιδέα γνωρίσει απήχηση, θα ήθελα να δω πόσα παραδοσιακά μέσα -Τύπος, Ραδιόφωνο, Τηλεόραση- θα γράψουν ή θα πουν πως το «κίνημα των bloggers» προσπαθεί να κλείσει μια Τράπεζα. Ναι, σωστά το μαντέψατε, κανένα δεν θα αναφερθεί για να μη χάσει τις διαφημίσεις από τις Τράπεζες. Σκλάβοι κι αυτοί – οι ευαισθησίες είναι μόνο όταν οι μπλόγκερ γράφουν για τις πυρκαγιές και την Αμαλία – όταν υπάρχει παραδάκι στη μέση, το βουλώνουν όλες οι ευαίσθητες ψυχές. )

UPDATE! Τα μέιλ πέφτουν βροχή. Πολύ ωραία. Προτιμώ τα μέιλ που περιγράφουν τις δυσκολίες του εγχειρήματος και τις πιθανές αντιδράσεις του τραπεζικού τραστ σε μια τέτοια κίνηση. Θα επιθυμούσα οι φίλοι -που είναι ολοφάνερο πως γνωρίζουν την κατάσταση στο χώρο των τραπεζών- να υποδεικνύουν και τις πιθανές λύσεις στις αντιδράσεις των τραπεζιτών. Επίσης, θα ήθελα κάποιος νομικός -ή ακόμα περισσότεροι- να μου γράψουν, αν μπορούν, τις νομικές δυσκολίες του εγχειρήματος.

Κοιτάξτε, δεν μπορώ να εγγυηθώ σε κανέναν πως θα κλείσουμε μια Τράπεζα- άλλωστε, αυτό δεν έχει ξαναγίνει-, αλλά ξέρω πως αξίζει να προσπαθήσουμε. Τις Τράπεζες τις πολεμάς με τα δικά τους όπλα -το χρήμα δηλαδή. Το να σπας τις τζαμαρίες των τραπεζών είναι βλακώδες και ανώδυνο -εκτός αν είσαι τζαμάς. Πιστεύω πως οι πολίτες στη χώρα μας κοιμούνται όρθιοι γιατί είναι σίγουροι πως -ό,τι κι αν κάνουν- δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει τίποτα. Οι πολίτες χρειάζονται επειγόντως μια νίκη – έστω μικρή. Αν συμβεί αυτό, οι αλλαγές θα είναι ραγδαίες – όλοι θα ξέρουν πια πως έχουν τη δύναμη να γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα.

Εγραψε o Pitsirikos