Εδώ ΠΩΛΕΙΤΑΙχνείο!

Ο εκβιασμός σερβίρεται πάντα ωμός. Οι πατρίδες πιάνουν καλύτερη τιμή ζεστές. Όταν τις έχει πιάσει ο πυρετός της «ανάγκης»

Σκηνή πρώτη: Δικτατορία. Χωροφύλαξ μπαστουνόβλαχος με λιγδομουστάκα αγριοκοιτάει δύο υπόπτους, οι οποίοι είναι: νέος, νέα, με μουστάκι (και οι δύο), τρίχες στη μασχάλη (αμφότεροι), μούσια (ο ανήρ), ταγάρι, καρώ πουκάμισα, το «Κεφάλαιο» στην κωλότσεπη, το περιοδικό «Φαντάζιο» σε μία πλαστική σακούλα και μουσικές του Θεοδωράκη να δονούν εκκωφαντικά την συνείδησή τους. Το βλέμμα πύριν, η μπίρα Amstel, το σουβλάκι καλαμάκι.

Έχοντας παραδειγματιστεί από τον αδάμαστο δημοκράτη – βομβιστή Κώστα Σημίτη, έχουν εξουδετερώσει όλους τους χουντικούς σκουπιδοτενεκέδες με «κροτίδες» που ξέμειναν από ένα βροχερό πασχαλιάτικο απομεσήμερο στην Ικαρία. Προς στιγμήν ο «μπασκίνας» τους παρεξηγεί για λετσοτουρίστες, αλλά το «Φαντάζιο» στη διαφανή σακούλα τους καρφώνει! «Έλληνες είναι! Κουμμούνια! Αν τους τσιακώσ’ θα πάρου προυαγουγή» σκέφτεται το χειροδύναμο όργανο τάξεως. Αποφασίζει να τους κυνηγήσει, αλλά, προς μεγάλη του ατυχία, το σκαρπίνι της Χωροφυλακής δεν...

ενδείκνυται για σπριντ στα φθαρμένα μάρμαρα των πεζοδρομίων στην οδό Στουρνάρη.

Ο πολιτσμάνος τρώει σαβούρδα. Το νεαρό ζευγάρι ξεφεύγει από την καταδίωξη. Κλείνεται στο Πολυτεχνείο αποφασισμένο να φύγει από εκεί όταν ο Μαρκεζίνης γίνει πιο γοητευτικός από τον Κλαρκ Γκέιμπλ, δηλαδή ποτέ. Δεν τους νοιάζει η ζωή τους, η οικογένειά τους, το ξύλο που ανυπομονεί να τους ρίξει ο πρώην τσουμπάν’ς νυν χωρουφύλαξ. Πάνω απ’ όλα οι ιδέες τους

Αρτούρο Φουέντε

Σκηνή δεύτερη: Παιχνίδια που κάνει το μυαλό! Χικ! Οι πάλαι ποτέ αγωνιστής και η αείποτε αγωνίστρια, αμέσως μόλις καπνίσουν παρεούλα ένα πούρο Αρτούρο Φουέντε (κατά προτίμηση Κορόνα Ιμπεριάλ) και πιούν από ένα ποτηράκι σαμπάνια Ντομ Περινιόν (συνήθως ροζέ 1995), θυμούνται τα παλιά για να προετοιμάσουν τα νέα (κόλπα). Η τριβή τους με την πολιτικά και οι συστηματικές εντριβές τους με το σπίρτο του σοσιαλισμού τους έκαναν πιο καπάτσους και επινοητικούς από πεινασμένες νυφίτσες που σπούδασαν στην Ανωτάτη Λοβιτουρική.

Επί τρεις και βάλε δεκαετίες πουλούσαν με το κιλό κοινωνική δικαιοσύνη και λαϊκή απελευθέρωση, αμπαλαρισμένα σε περιτύλιγμα λάιφ-στάιλ και τυλιγμένα με κορδέλα βλαχοκυριλέ γκλαμουριάς. Οι δουλειές πήγαν καλά και τα ιδεολογικά τους μικρομάγαζα μεταβλήθηκαν σε σούπερ μάρκετ στη συμβολή των οδών Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ουάσινγκτον.

Οι ενθουσιασμένοι πελάτες φόρτωναν τις πιστωτικές τους με χρέη και τα καλάθια τους με αρώματα Παρισίων, λαχανάκια Βρυξελλών και μετοχές τσιχλόφουσκες. Τώρα τα πράγματα θα πάνε ακόμα καλύτερα για το επιτήδειο ζεύγος. Χτύπησαν φλέβα χρυσού πολύ πιο προσοδοφόρα από την ξεζουμισμένη Μεταπολίτευση. Ονομάζεται «κρίση». Η μπίζνα του αιώνα. Θα πουλήσουν το σούπερ μάρκετ, τα καλάθια, τις νοικοκυρές που τα κουβαλάνε, τα καροτσάκια, τους πελάτες και τη χώρα ολόκληρη! Τις παλιές τους ιδέες τις πούλησαν νωρίτερα, διότι έπρεπε να μαζέψουν την σιρμαγιά για να ανοίξουν οι δουλειές.

ΥΓ.: Το «Εδώ ΠΩΛΕΙΤΑΙχνείο» είναι σύνθημα που κυκλοφορεί ευρέως στο Ίντερνετ και η στήλη το δανείστηκε χωρίς να ζητήσει την άδεια κανενός. Τα χρήματα για την απόδοση των πνευματικών δικαιωμάτων δεν υπάρχουν, διότι θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Δημοκρατία"

Από kostasxan