Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες!

Γράφει το Στραβόξυλο

Θέλοντας και μη το ΚΚΕ έγινε τελικά trend (δημοφιλής τάση) στο διαδίκτυο, μετά το άρθρο του Ριζοσπάστη με το οποίο… κατακεραύνωσε το Twitter! Μια που το θέμα διαδόθηκε… αρκούντως (μέσω… Twitter), οι χρήστες του κοινωνικού δικτύου… οργανώθηκαν σε αντιστασιακά hashtags και έδωσαν τις δικές τους απαντήσεις. Ιδού μερικές από αυτές (ορισμένες είναι πιο… αποτελεσματικές, αν συνοδεύονται και από τα ανάλογα μουσικά εφέ των τραγουδιών που παραφράζουν…).

Αν ο Ριζοσπάστης γράψει τίποτα αντίστοιχο για το #facebook, ο Zuckerberg θα μηνύσει τον Περισσό.

Μήπως το social που προηγείται του media, προκύπτει εκ του socialism?

Μπουρλότο και φωτιά, στου twitter τα παιδιά.

Αυτό το timeline είναι δικό σου και δικό μας.

O Ριζοσπάστης δεν λέει τίποτα εναντίον του facebook γιατί έχει ακόμα Τείχος.

Tweet και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο.

Πάγωσε η twittιέρα... ......

Ένας είναι ο εχθρός ο tweet-αρισμος.

Eμπρος twitter μη σκύβεις το κεφάλι, ότι και να λένε αντίσταση και πάλη

To twitter είναι το όπιο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών.

Ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή, μπλοκάραν στο Twitter τον Σπύρο Χαλβατζή.

Αν τα tweets ήταν κουπόνια, στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ θα μοίραζαν πεπόνια.

Σήκω Στάλιν για να δεις το τουιτ της ντροπής!

Φονιάδες του λαού twittεραδες.

Για κάθε hashtag της πλουτοκρατίας εμείς απαντάμε με αγώνες και πορείες.

ΥΓ. Ανεξάρτητα με το τι πρεσβεύει κάποιος πολιτικά ή για τα social media, το χιούμορ ευτυχώς παραμένει μορφή αντίστασης κυρίως στους εαυτούς μας…

" Ποντίκι"


Το άρθρο του Ριζοσπάστη με το οποίο… κατακεραύνωσε το Twitter!

Κανένα «τουίτ», μόνο «Ριζοσπάστη»!

Ποια ήταν η είδηση στα χτεσινά πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου; Ποιο ήταν το κύριο στο «twitter»;

Ψάξε - ψάξε δεν θα το βρεις.

Τυπικά, για τα κυβερνητικά δεδομένα, είδηση ήταν οι ανακοινώσεις για τη νέα φοροεπιδρομή. Ουσιαστικά, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης είδηση ήταν οι αντιστάσεις των ίδιων των εργατών όπως εκφράστηκαν στην απεργία της Πρωτομαγιάς και η προοπτική της πάλης τους όπως αυτή διαδηλώθηκε και εξαγγέλθηκε σα νέα απεργία στις 11 του Μάη.

Για όποιον δεν διάβασε χτες «Ριζοσπάστη» και τα δύο αυτά δεδομένα δεν υπάρχουν. Το φαινόμενο είναι καθημερινό.

Για την εργατική τάξη προκύπτει πλέον πάρα πολύ σοβαρό θέμα ως προς το από πού αντλεί πληροφόρηση και πώς τελικά η ίδια συμπεριφέρεται, με βάση την πληροφόρηση που έχει.

Το νέο στοιχείο στην πολιτική της κυβέρνησης είναι η νέα φοροεπιδρομή που ξεκινά με δεδομένη την ήδη άγρια φορολογία των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό από τον αστικό Τύπο παρουσιάζεται ως νοικοκύρεμα. Οσο έκανε νοικοκυρεμένο τον καπιταλισμό η σύλληψη του Καπόνε ως φοροφυγά, άλλο τόσο νοικοκυρεμένος θα γίνει ο καπιταλισμός επειδή ανέλαβε ο εισαγγελέας Διώτης να κυνηγήσει τους φοροφυγάδες.

Η αστική τάξη (όλο το κύκλωμα της εξουσίας της από τη βουλή ως τη Δικαιοσύνη και τη μηχανή καταστολής) δεν υπάρχει για να αποδίδει δίκιο. Αντίθετα, είναι τάξη καθεαυτή και ως τέτοια φροντίζει να διασφαλίζει τα ταξικά της συμφέροντα. Αυτά επιβάλλουν τη νέα φοροεπιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα, ώστε από τα κρατικά ταμεία να μεταφερθούν νέα ποσά στα ταμεία των καπιταλιστών.

Η εργατική τάξη ως επίσης τάξη καθεαυτή, που πρέπει να 'ναι, οφείλει να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο όπως του αξίζει. Με πλήρη αδιαφορία για τα προβλήματα στο κρατικό ταμείο. Με πλήρη αδιαφορία για τα προβλήματα των αστών από την καπιταλιστική κρίση. Με μόνο ενδιαφέρον στο πώς θα συγκεντρώσει τις δυνάμεις της σε έναν στόχο: Στην ανατροπή αυτού του συστήματος, στο χτίσιμο της δικής της εξουσίας για να υπάρξει η δική της οικονομία.

***

Οι διεθνείς εξελίξεις έρχονται να βεβαιώσουν πως δεν υπάρχει τομέας της ζωής, όπου να μην πέφτει βαριά η μπότα των μονοπωλίων, που να μην είναι τα συμφέροντα των μονοπωλίων αυτά που καθορίζουν την παραμικρή εξέλιξη. Στον τομέα της πληροφόρησης αυτό είναι απόλυτο.

Παράδειγμα: Αν πιστέψουμε τις διαβεβαιώσεις των αστών, ο κόσμος πλέον έχει γίνει πολύ μικρός: Οσο ένα «τουίτ». Ενα χτύπημα, δηλαδή, στο πρόγραμμα που παρουσιάζεται ως η απόλυτη έκφραση της δημοκρατίας. Ενα «τουίτ», λένε, έκανε τις εξεγέρσεις στις χώρες της βόρειας Αφρικής. Ενα «τουίτ», επίσης, λένε, ανακοίνωσε την εκτέλεση του Μπιν Λάντεν. Ενα «τουίτ» είναι όλη η δημοκρατία, βεβαιώνει και ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα.

Πράγματι, από τη σκοπιά των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών, ο περιορισμός της έκφρασης σ' ένα «τουίτ» αρκεί για να 'ναι η λαϊκή αντίδραση ακίνδυνη και ο κόσμος ελεγχόμενος.

Στη ζωή, τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα.

Πριν πατήσει «τουίτ» ο εργάτης έχει απολυθεί. Πριν πατήσει «τουίτ» ο εργάτης βρίσκεται με γκιουλέκα στο σβέρκο του. Οσα «τουίτ» και να πατήσει ο μισθός θα κοπεί, η σύνταξη θα μειωθεί, δουλειά δε θα έχει.

Τα «τουίτ» έχουν ένα ρόλο: Τη ποδηγέτηση, τον έλεγχο από αυτούς που κατέχουν το δίκτυο και τις μηχανές. Καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, αλλά ισχύει κι εδώ ό,τι και για κάθε μηχανή. Το κρίσιμο είναι ποιος είναι ο ιδιοκτήτης.

Ο πρέσβης λέει απλά ότι στη θέση του Τύπου που μπορεί να ελέγχουν διάφοροι, πρέπει να μπει ο Τύπος που θα ελέγχεται κατευθείαν από το ιμπεριαλιστικό κέντρο.

Ευγενής ο στόχος του, ταξικά εχθρικός όμως για την εργατική τάξη. Η οποία και στον τομέα της ενημέρωσης οφείλει να τραβήξει κάθετη τη διαχωριστική γραμμή. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που τα δικά της συμφέροντα δεν μπορούν να εκφραστούν από ένα κόμμα της αστικής τάξης, έτσι και η δική της πληροφόρηση δεν μπορεί να στηρίζεται σε ό,τι της παρέχει η αστική τάξη.

Η ανάγκη αποφασιστικής ενίσχυσης του επαναστατικού Τύπου, στο προκείμενο του «Ριζοσπάστη», ώστε να υπηρετείται απόλυτα και μόνο η υπόθεση της εργατικής τάξης, αναδεικνύεται ξανά σήμερα σε κυρίαρχη.

Εκτός κι αν βολευόμαστε με πληροφόρηση του τύπου «ο Ανδρουλάκης έκανε κριτική στον Παπανδρέου», ή «ο Μητσοτάκης ζήτησε να στηριχτεί απ' όλους η σημερινή κυβέρνηση». Τέτοιες ειδήσεις υπάρχουν για να ενσωματώνουν στο σύστημα τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να καλλιεργούν αυταπάτες ότι κάποια πάλη γίνεται μεταξύ των αστών για το καλό των εργατών.

Είδηση από τη σκοπιά του συμφέροντος των εργατών είναι: «Ολοι στην απεργία στις 11 Μάη με το ΠΑΜΕ. Τέρμα οι θυσίες για την πλουτοκρατία». Το θέμα, δηλαδή, στην κορυφή της χτεσινής πρώτης σελίδας του «Ριζοσπάστη».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ