Αν ποτέ η πολιτική(οί), γίνει σαν την Μπαρτσελόνα!

Το ποδόσφαιρο ως άθλημα, αναμφισβήτητα είναι ο βασιλιάς των σπορ. Ωραίο το μπάσκετ με εντυπωσιακά καρφώματα, οι μεγάλες κόντρες στις κούρσες της μιας ανάσας στους Ολυμπιακούς αγώνες, τα εντυπωσιακά προσπεράσματα ή ...τσακίσματα στην F1, αλλά ποτέ κανένα άθλημα δεν έχει προσφέρει τόσες συγκινήσεις όσο το ποδόσφαιρο.

Τυχερή η γενιά η δική μας, των 40άρηδων, που παρακολουθεί το ποδοσφαιρικό υπερθέαμα που προσφέρει η Μπαρτσελόνα και που όπως εμείς ακούγαμε από τους μεγαλύτερους κάποτε για τον Πελέ, τον Γκαρίντσα, τον Ντι Στέφανο, έτσι θα διηγούμαστε για τον Μέσι, τον Τσάβι, τον Ινιέστα.

Οι ακόμη και υπερβολικοί τίτλοι αθλητικών ρεπόρτερ για διαστημική ομάδα και ποδόσφαιρο από άλλο πλανήτη, σε κάνουν όντως να πιστεύεις, ότι αυτή η ομάδα ίσως να μην μπορεί να νικηθεί από ...

γήινους ποδοσφαιριστές, αλλά σε κάποιο άλλο σύμπαν, σε έναν αγώνα επίδειξης για λίγους τυχερούς και μακριά από κάμερες, για να παραμείνει μύθος!

Δεν έχει νόημα να σταθώ σε τεχνικές αναλύσεις για τον τρόπο παιχνιδιού της, ή τον ποδοσφαιριστή Μέσι, ο οποίος πράγματι μερικές φορές, νομίζεις ότι φορά...ανθρώπινο δέρμα, πίσω από την πραγματική εξωγήινη μορφή του.

Για να φτάσει όμως αυτή η ομάδα να είναι με διαφορά η καλύτερη από όλες τις υπόλοιπες στον πλανήτη Γη, προφανώς και έχει γίνει κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Είχα ξαναγράψει στο παρελθόν, αν θυμάμαι καλά μετά από τα παιχνίδια της κόντρα στον Παναθηναϊκό, ότι η ομαδικότητα αυτής της ομάδας είναι το μεγάλο της προσόν. Κι ακόμη όταν ένας παίκτης (ο Μέσι) κάνει τα ...μαγικά του στο τόπι, κι αυτός ο ατομικισμός, οφείλεται στην συλλογική προσπάθεια. Στο γήπεδο που του ανοίγουν οι υπόλοιποι.

Μα στον τελικό του τσάμπιονς λιγκ, αυτή η ομάδα απέδειξε γιατί παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο, ακόμη κι όταν ο διαιτητής έχει σφυρίξει την λήξη.

Η συγκλονιστικότερη στιγμή του τελικού, ήταν για μένα η στιγμή της απονομής. Όταν οι αρχηγοί της ομάδας, ο Τσάβι στο συγκεκριμένο παιχνίδι και ο φυσικός αρχηγός Πουγιόλ, αποφάσισαν το κύπελλο να σηκώσει ο Ερίκ Αμπιντάλ. Ο συμπαίκτης τους που χτυπήθηκε από την αρρώστια και βγήκε νικητής. Που μπήκε στο χειρουργείο πριν δυο μήνες για αφαίρεση όγκου από το συκώτι και δεν ήξερε κανείς αν θα έβγαινε ζωντανός.

Και το μεγαλείο αυτής της ομάδας αποδείχθηκε περίτρανα με την κίνηση της στιγμής της απονομής.

Μια τέτοια πράξη, είναι παράδειγμα προς μίμηση όχι μόνο για τους ποδοσφαιρόφιλους, αλλά για όλο τον κόσμο.

Και κυρίως, για την πολιτική. Αυτό διδάσκει και το ποδόσφαιρο. Το ήθος και τον πολιτισμό. Και ομάδες σαν την Μπαρτσελόνα, το υπενθυμίζουν στους ανόητους φιλάθλους που σκοτώνονται και χτυπιούνται με τους αντιπάλους, γιατί έτσι!!!

Η πολιτική λοιπόν, θα έπρεπε να πάρει το μήνυμα αυτής της ομοψυχίας. Αυτού του μεγαλείου της ψυχής που δείχνει ότι όταν κάποιος είναι ενωμένος, κερδίζει πάντα.

Μη νομίζετε. Δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στην ζωή και το ποδόσφαιρο. Όλα είναι αποτέλεσμα συστήματος, σκληρής δουλειάς και ομαδικότητας.

Η λογική λέει, ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην πολιτική. Όταν δηλαδή κάποιοι άνθρωποι έχουν ψηφιστεί από τον λαό με σκοπό να ...κερδίσουν, όχι κάποιο αγώνα, αλλά ένα καλύτερο μέλλον, θεωρείται αυτονόητο, ότι αυτοί οι άνθρωποι θα δουλέψουν για αυτόν τον σκοπό.

Όταν για παράδειγμα, αν υπήρχε κάποια κρίση, εθνική-οικονομική και καθόντουσαν όλοι μαζί οι κυβερνώντες σ ένα τραπέζι, θα έπρεπε να δουλέψουν ομαδικά, να δώσουν ότι καλύτερο έχουν για να σώσουν την χώρα τους.

Με λίγα λόγια, να έμπαινε πάνω απ όλα το κοινό καλό και όχι το εγώ!

Η χρονική σύμπτωση της σύγκλισης των πολιτικών αρχηγών και το πλήρες ναυάγιο να συμφωνήσουν στα αυτονόητα και του τελικού του τσάμπιονς λιγκ και το δίδαγμα από αυτόν, μάλλον θα παραμείνει απλά σύμπτωση.

Όχι ότι πιστεύει κανείς, πως σε αυτόν τον τόπο θα καταφέρουμε να πάμε ποτέ μπροστά, αφού κατά το κοινώς λεγόμενο ο καθένας κοιτάει την πάρτυ του, αλλά πάντα υπάρχει η ελπίδα ότι έστω και την ύστατη ώρα θα καταλάβουν το ...σύστημα.

Εν ολίγοις, όταν βρούμε πρωθυπουργό Γκουαρντιόλα και υπουργούς Μέσι και Τσάβι, τότε ίσως κάνουμε την Ελλάδα Μπαρτσελόνα!

Του Ζαφείρη Σπυριδάκη από newstoday