Οι δημοσιογράφοι - σφογγοκολάριοι κυβερνητοφύλακες του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος απέκτησαν ένα επιπλέον καθήκον την τελευταία εβδομάδα (λέτε να ζητήσουν υπερωριακή απασχόληση με πρόσθετη καταβολή δεδουλευμένων από τους εργοδότες τους ;).
"Δεν τους έφτανε η με κάθε τρόπο στήριξη του δικομματισμού και της δικαιολόγησης και προπαγάνδας για κάθε υπαγορευμένη "έξωθεν" ενέργεια της κυβέρνησης, ούτε βέβαια και η συστηματική κατασυκοφάντηση του Αλέξη Τσίπρα.
Τελευταία είχαν καταβάλλει (μετά τις οδηγίες που έλαβαν περί "τζαμπατζήδων" από πολιτικά μπατάκια και λαμόγια) υπεράνθρωπες προσπάθειες να συκοφαντήσουν το κίνημα του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, που ας σημειωθεί ....
ότι είναι από τα λίγα, αν δεν είναι το μόνο, που δεν ελέγχεται από τα κόμματα και το διεφθαρμένο διακομματικό κατεστημένο.
Και να που τώρα τους προέκυψαν και οι εξωποrtistas. Μια πράγματι πολύ έξυπνη και ειρηνική κίνηση πολιτών που διαδηλώνουν έξω από τα σπίτια πολιτικών ( τώρα, ίσως αργότερα και έξω από σπίτια δημοσιογράφων, εκδοτών, μεγαλολαμόγιων κλπ) που έχει κατοχυρωθεί στη συνείδηση των πολιτών ότι με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους (αν όχι με τις μαϊμουδιές τους) ζημίωσαν το κράτος και άμεσα ευθύνονται για την σημερινή εξαθλίωση των πολιτών και την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε ξένους.
Έτσι βγήκαν - μετά την δήλωση του Πεταλωτή ότι ήταν δεξιοί και πατροναρίστηκαν από τη ΝΔ, ή από διάφορα παπαγαλάκια που διέδιδαν ότι η κίνησε ελέχθηκε από φασιστόμουτρα, ψευδείς φυσικά και αναμενόμενες οιαντιδράσεις - οι μεγαλοδημοσιογράφοι συγκροτημάτων να ρίξουν την "εγκυρότητά" τους και να διασύρουν με αυθαίρετες υποθέσεις την οργή και την αγανάκτηση των Ελλήνων απέναντι στο διεφθαρμένο και αγαστά συνεργαζόμενο σύστημα των τεσσάρων εξουσιών, που κάποιοι εξακολουθούν να ονομάζουν Δημοκρατία.
Και προς επιβεβαίωση αυτών που διαπιστώνουμε αντιγράφουμε τμήμα του σημερινού άρθρου του γνωστού ιππότη της στρογγυλής τραπέζης των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ διαχρονικά, του Γιώργου Παπαχρήστου (Δώσαµε έδαφος και λόγο στους ακραίους λαϊκιστές) στα Νέα του αείμνηστου Λαμπράκη (που φέρεται ως ο ιδρυτής του Μεγάρου Μουσικής, με τους φίλους , και μας φέσωσε με τα 90 εκατομμύρια ευρώ για να το ξεχρεώσουμε εμείς οι μη φίλοι έλληνες υπήκοοι).
"Κι αυτό το γνωρίζουν όλοι, µα όλοι. Πολιτικοί, δηµοσιογράφοι και πολίτες. Τι είναι λοιπόν αυτό που έκανε αυτούς τους ανθρώπους να µαζευτούν έξω από το σπίτι του και να φωνάζουν «φέρε πίσω τα κλεµµένα»; Ποια κλεµµένα; Και από ποιον; Μια πρώτηεξήγηση είναι ότι πρόκειται για ένα άθροισµα λαϊκιστών που καθοδηγούνται από κάποιους άλλους, οι οποίοι µε τη σειρά τους εξυπηρετούν ορισµένα συµφέροντα. ∆ικά τους, άλλων, καµιά σηµασία δεν έχει.
Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι αυτοί οι άλλοι µπορεί ας πούµενα είναι ένα κόµµα – λέγε για παράδειγµα, Νέα ∆ηµοκρατία – , το οποίο θέλει ντε και καλά να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση για τον δικό του ρόλο στηνκρίση και στο πώς φτάσαµε ώς εδώ, στον πάτο δηλαδή. Μια τρίτη εξήγηση είναι ότι πρόκειται για πηγαία αγανάκτηση.
Αλλά τι είναι η αγανάκτηση; Είναι εκείνο το συναίσθηµα που σου προκαλεί το αίσθηµα της αδικίας, το οποίο στη συνέχεια προκαλεί την οργή και εκείνη φέρνει την αγανάκτηση – θέλεις να βγάλεις από µέσα σου αυτό που σε βαραίνει...
Η Δηµοκρατία του Λιντς...
ΟΚ να το βγάλεις. Σου είπε κανείς όχι;
Σου το απαγόρευσε κανείς; Στη ∆ηµοκρατία που ζούµε, έχεις τρόπους. Αν θεωρείς ότι ο Σηµίτης και ο κάθε Σηµίτης έκλεψε, δυο χιλιόµετρα είναι η Ευελπίδων από το κέντρο, πετάξου ώς τον εισαγγελέα υπηρεσίας και τράβα του µια µήνυση που να είναι όλη δικιά του. Να ασχοληθεί η ∆ικαιοσύνη µαζί του, να βρει την άκρη. Υστερα κάνε υποµονή ώς τις εκλογές. Μαύρισε τον ίδιο και το κόµµα του, και ανάδειξε στην εξουσία το κόµµα που σου αρέσει και που εκτιµάς ότι αυτό δεν θα κλέβει, ούτε φυσικά ο αρχηγός του. Τα άλλα, τι χρειάζονται; Και αν νοµιµοποιηθεί αυτή η «αγανάκτηση», πού µπορεί να σταµατήσει; Και πώς; Καίγοντας τον πολιτικό; Το σπίτι του; Τους δικούς του; Αλλά τότε αυτή δεν είναι ∆ηµοκρατία, είναι η ∆ηµοκρατία του Λιντς που έχει τους δικούς της νόµους. Και είναι επίσης και ο νόµος της ζούγκλας. Εχουµε τρελαθεί εντελώς; "
Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι αυτοί οι άλλοι µπορεί ας πούµενα είναι ένα κόµµα – λέγε για παράδειγµα, Νέα ∆ηµοκρατία – , το οποίο θέλει ντε και καλά να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση για τον δικό του ρόλο στηνκρίση και στο πώς φτάσαµε ώς εδώ, στον πάτο δηλαδή. Μια τρίτη εξήγηση είναι ότι πρόκειται για πηγαία αγανάκτηση.
Αλλά τι είναι η αγανάκτηση; Είναι εκείνο το συναίσθηµα που σου προκαλεί το αίσθηµα της αδικίας, το οποίο στη συνέχεια προκαλεί την οργή και εκείνη φέρνει την αγανάκτηση – θέλεις να βγάλεις από µέσα σου αυτό που σε βαραίνει...
Η Δηµοκρατία του Λιντς...
ΟΚ να το βγάλεις. Σου είπε κανείς όχι;
Σου το απαγόρευσε κανείς; Στη ∆ηµοκρατία που ζούµε, έχεις τρόπους. Αν θεωρείς ότι ο Σηµίτης και ο κάθε Σηµίτης έκλεψε, δυο χιλιόµετρα είναι η Ευελπίδων από το κέντρο, πετάξου ώς τον εισαγγελέα υπηρεσίας και τράβα του µια µήνυση που να είναι όλη δικιά του. Να ασχοληθεί η ∆ικαιοσύνη µαζί του, να βρει την άκρη. Υστερα κάνε υποµονή ώς τις εκλογές. Μαύρισε τον ίδιο και το κόµµα του, και ανάδειξε στην εξουσία το κόµµα που σου αρέσει και που εκτιµάς ότι αυτό δεν θα κλέβει, ούτε φυσικά ο αρχηγός του. Τα άλλα, τι χρειάζονται; Και αν νοµιµοποιηθεί αυτή η «αγανάκτηση», πού µπορεί να σταµατήσει; Και πώς; Καίγοντας τον πολιτικό; Το σπίτι του; Τους δικούς του; Αλλά τότε αυτή δεν είναι ∆ηµοκρατία, είναι η ∆ηµοκρατία του Λιντς που έχει τους δικούς της νόµους. Και είναι επίσης και ο νόµος της ζούγκλας. Εχουµε τρελαθεί εντελώς; "
Όλοι κρίνουμε και κρινόμαστε κύριοι δημοσιογράφοι !!!
Από τον Ακτιβιστή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου