Η «βρόμικη δουλειά» της πολιτικής

«Αν υπήρχε μια πόλη με χρηστούς άνδρες, θα ήταν τόσο περιζήτητο το να αποφύγουν την άσκηση εξουσίας, όπως είναι σήμερα το να διοικούν».

Πλάτωνος, «Πολιτεία»

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να διαμαρτύρεται, καθώς τον κυβερνούν αυτοί τους οποίους ψήφισε. Υπάρχει, όμως, η δυνατότητα να κυβερνηθεί από αξιότερους και δεν την επιλέγει;

Οι κυβερνήσεις εκλέγονται από μια σχετική πλειοψηφία, η οποία γίνεται ακόμα πιο σχετική αν υπολογιστεί η αποχή του ενός τετάρτου. Οπως έχουν δείξει οι έρευνες, η αποχή είναι κυρίως συνειδητή, καθώς οι πολίτες που την επιλέγουν κρίνουν ότι ... 

δεν τους εκφράζει κανένα κόμμα.

Τα τρία εκατομμύρια των Ελλήνων που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εθνικές εκλογές αξίζουν την κυβέρνηση που έχουν;

Ισως όχι, αν σκεφτεί κανείς ότι πείσθηκαν από ένα πρόγραμμα διαφορετικό από αυτό που εφαρμόζει, αφ' ότου έγινε κυβέρνηση.

Ψήφισαν ΠΑΣΟΚ γιατί όταν ο Κ. Καραμανλής τους έλεγε ότι, εάν τον επέλεγαν ξανά, θα πάγωνε κάθε αύξηση μισθών, ο Γ. Παπανδρέου τους διαβεβαίωνε ότι «λεφτά υπάρχουν» και θα έκανε και αυξήσεις. Εξαπατήθηκαν, όπως το 2004, όταν είχαν ψηφίσει τη Ν.Δ., γιατί πίστεψαν ότι ο Κ. Καραμανλής θα τιμωρούσε όσους είχαν καταχραστεί δημόσια χρήματα.

Είχε τη δυνατότητα ο ελληνικός λαός να επιλέξει άλλες κυβερνήσεις; Οχι, γιατί κάθε φορά έχει να επιλέξει ανάμεσα σε αυτούς που συστηματικά τον εξαπατούν και εκείνους που δεν θέλουν την εξουσία (πέραν του κόμματός τους).

Παρά την κρυφή και φανερή γοητεία που ασκεί η αριστερή ιδεολογία στην ελληνική κοινωνία, το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός, με την επίμονη άρνησή τους να καταθέσουν πρόταση διακυβέρνησης, εκ των πραγμάτων γίνονται δεκανίκι του δικομματισμού.

Η σημερινή κρίση αποκαλύπτει ότι και οι «πρίγκιπες» της αριστεράς είναι γυμνοί.

Πού είναι το κυβερνητικό τους πρόγραμμα; Πού είναι τα πρόσωπα που θα κυβερνήσουν; Οι ηγεσίες της «συστημικής» αριστεράς μοιάζει να προτιμούν τα «μαγαζιά» τους μικρά, κλειστά, ελεγχόμενα.

Για τη διακυβέρνηση της χώρας αφήνουν τον ελληνικό λαό να διαλέγει μεταξύ των δύο κι αυτοί επιλέγουν να απορροφούν τους κραδασμούς, ως κόμματα διαμαρτυρίας.

Τα πιο άξια πρόσωπα της ελληνικής κοινωνίας αρνούνται να ασχοληθούν με τη «βρόμικη δουλειά» της πολιτικής, ακόμα και μέσα από την αριστερά.

Από μια πλευρά έχουν δίκιο. Από την άλλη όμως, όπως λέει και ο Σωκράτης στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα, η μεγαλύτερη τιμωρία για όποιον δεν θέλει να κυβερνήσει είναι να κυβερνάται από κατώτερούς του.

Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΣΙΟΥΤΗ από enet