«Συμβόλαιο θανάτου» με εκτελεστή τη Μέρκελ

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΩΣ ΣΥΜΒΑΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

Του ΣΩΤΗΡΗ Σ. ΠΑΠΑΠΟΛΙΤΗ*

Το Μνημόνιο συνιστά και επιδιώκει αυταπόδεικτα και πασίδηλα την οικονομική γενοκτονία των Ελλήνων και πρώτα τη νεοκτονία.

Ωσάν νέα φίρεριν...

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ολι Ρεν και κατά καιρούς σωρείας διαπρεπών οικονομολόγων το επιβεβαιώνουν. Αυτό παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές και του ΟΗΕ (π.χ. Συνθήκη του 1948) και της Ε.Ε.

Ο πολύπλευρος αφελληνισμός της Ελλάδας μέσω ληστρικού δανείου, με ανθρωποφάγα τελεσίγραφα της τρόικας και απαγόρευση δανεισμού μας από τρίτους, αποδεικνύουν αδιάψευστα την οικονομική μας γενοκτονία, με το ψευδώνυμο της «αλληλεγγύης». Αφού οι μεγαλο-ευρωπαίοι επί 175 χρόνια «διεμερίσαντο τα ιμάτιά (μας) εαυτοίς» τώρα στις ...

συνόδους κορυφής «επί τον (εναπομείναντα) ιματισμόν μας (βάζουν) κλήρον»...

Μια προκλητική ομάδα της κ. Μέρκελ και της «Bild» επιδιώκει την επιβολή οικονομικού χιτλερισμού, που θέλει να μετατρέψει «αδύναμες» χώρες, κυρίως της Ν. Ευρώπης, σε οικονομικά (και όχι μόνον) στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η νέα φίρεριν του διαφαινόμενου «Δ' Ράιχ» θέλει να ενσαρκώσει «δικτατορία του Βερολίνου» με θεμελιώδες αξίωμα «αξία έχει το χρήμα πρώτα, όχι ο άνθρωπος» και με πρώτη αρχή «πληρώστε πρώτα και πεθάνετε μετά». Και αυτό αποδεικνύεται ότι αγανακτεί πια και τη μεγάλη πλειονότητα των Γερμανών.

Ασφαλώς εμείς οι Ελληνες έχουμε κάνει πολλά, κολοσσιαία και τραγικά λάθη, με αποκλειστικό θύμα εμάς τους ίδιους: η αναξιοκρατία, οι διχασμοί μας, το άλλοθι ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, οι Εφιάλτες μας, οι ανίκανοι και φαύλοι ηγέτες που είτε εκλέξαμε είτε ανεχθήκαμε. Αυτό όμως καθόλου δεν σημαίνει να στηθούμε στο εκτελεστικό απόσπασμα και μάλιστα από Φαρισαίους «αναμάρτητους».

Εχει δίκιο ο κ. Στρος-Καν, που από τον θώκο του Αγά Καν του ΔΝΤ γίνεται στη πράξη Τζένγκις Καν, να μας καταλογίζει στον «αποικιοκρατικό του λόγο» φοροδιαφυγή και διαφθορά. Δεν ξέρω αν είμαστε «βουτηγμένοι στα σκατά» του. Ξέρουμε σίγουρα πως δεν είμαστε βουτηγμένοι στο αίμα και τον ιδρώτα της αποικιοκρατίας, στο αίμα των κατακτητικών πολέμων ή στις λεηλασίες των λαών. Και επειδή κανένας «επίσημος» δεν σας απάντησε, κ. Στρος-Καν, αυτά που σας έπρεπαν, σας ερωτώ: Πόσες και ποιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μπορούν να το πουν αυτό;

Εμείς οι Ελληνες και ξέρουμε και θέλουμε να αποκαθάρουμε και να εξορθολογήσουμε το κράτος μας και να πληρώσουμε τα πραγματικά όμως χρέη μας, όπως πληρώσαμε με βαρύ τίμημα τις συμμαχικές μας υποχρεώσεις και μοναδικά βαρύτατο τη ναζιστική κατοχή.

Ωστόσο, για τα θύματά της η δεοντολογούσα φίρεριν αρνείται να καταβάλει τις αποζημιώσεις, ενώ εμείς εξακολουθούμε να χρηματοδοτούμε πλουσιοπάροχα (και εκβιαστικά) τη γερμανική οικονομία. Πάντως, οι τράπεζές της, όπως και όλες οι άλλες ευρωπαϊκές, μας δάνειζαν εν γνώσει της πραγματικής κατάστασής μας, άρα και του ρίσκου τους. Γιατί άραγε;

Καίριο ερώτημά μου: Θέλουν πράγματι οι μεγαλο-Ευρωπαίοι την οικονομική, δηλαδή χρηματική -υπογραμμίζω: χρηματική- εξόφληση των χρεών μας; Εάν ναι, γιατί επιβάλλουν με το πιστόλι στον «κρόταφό» μας την εφαρμογή αντισυνταγματικών, λεόντειων όρων, που ούτε λογικοί ούτε εφικτοί -και μάλιστα σε χρόνο μηδέν παρά την «επιμήκυνση»- και γι' αυτό ούτε καν οικονομικοί είναι, αφού γνωρίζουν ότι δεν θα μπορούσαν να είναι πραγματοποιήσιμοι από μια οικονομία και έναν λαό πάσχοντα από βαρύτατη χρεοπληξία;

Στην «ελεύθερη οικονομία» των αγορών και των τραπεζών τους, των αισχροκερδοσκόπων και των ύποπτων «οίκων αχρειολόγησης» στην Ευρώπη των προτάσεων διαταγών της κ. Μέρκελ και Σία, που εμφανίζονται να δρουν ως εντολοδόχοι τους υπό θεσμικό μανδύα, η οικονομία είναι κεντρικά σχεδιαζόμενη και επιβαλλόμενη. Αποδεικνύεται ότι οι αξίες, τα πιστεύω και οι πράξεις της κ. Μέρκελ, τα σύγχρονα δηλαδή merkelics δεν ενδιαφέρονται ούτε για τις ελευθερίες και την αξιοπρέπεια των Ευρωπαίων πολιτών ούτε για τα ολοκαυτώματα των «αδύναμων» λαών: οικονομικά, ανθρωπιστικά και, κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά ή -προσοχή- εμφύλια...

Το Μνημόνιο είναι κεκυρωμένο «συμβόλαιο θανάτου» με επικεφαλής, θεσμικό μάλιστα, «εκτελεστή» τη φίρεριν Μέρκελ. Επιβεβαιώνεται κραυγαλέα ως Σύμβαση Οικονομικής Γενοκτονίας των Ελλήνων - και κυρίως των νέων. Συνεπώς, δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα εγκυρότητάς της. Αρα, δεν ισχύει. Απαιτείται όχι η «επαναδιαπραγμάτευσή» της, αλλά η εξ υπαρχής κατάρτισή της. Εξυπακούεται, ασφαλώς, πως εμείς οι Ελληνες αναγνωρίζουμε τα πραγματικά μας χρέη. Τους εξοντωτικούς τους τόκους δεν πρέπει να αναγνωρίσουμε.

Το μεγάλο και φλέγον ερώτημα είναι γιατί το σύνολο του πολιτικού κόσμου, με μοναδική εξαίρεση τον άδολο ήρωα κ. Μ. Γλέζο, ανεξήγητα (;) σιωπά για τις άθλιες εκκρεμότητες του «κατοχικού δανείου» και των αποζημιώσεων. Γιατί και κυβέρνηση και αντιπολίτευση αποσιωπούν, ή και «πνίγουν» αυτό το καθοριστικής σημασίας θέμα που μόνον ευσυνείδητοι δημοσιογράφοι διερευνούν και προβάλλουν; Πότε, επιτέλους, θα ενημερώσουν υπεύθυνα και καθαρά τον... κατά τα άλλα «κυρίαρχο ελληνικό λαό» που διαμελίζεται για να εξοφλήσει το εθνικό μας χρέος;

Πέραν αυτού, πρωταρχικό και κατεπείγον καθήκον και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης είναι να τηρήσει η φίρεριν Μέρκελ τις αρχές για τις οποίες επιτίμησε τον Ιρλανδό πρωθυπουργό: όποιος παίρνει δάνειο, το πληρώνει. Να πληρώσει λοιπόν η κυβέρνηση της κ. Μέρκελ έντοκα το «κατοχικό δάνειο» που «συνήψαν» οι ναζί με την καθημαγμένη Ελλάδα, καθώς και τις έντοκες αποζημιώσεις των θυμάτων του ναζισμού, συμψηφίζοντάς τα με το συνολικό χρέος. Το σύνολο του χρέους μας είναι περίπου 330 δισ. Το έντοκο σύνολο του χρέους της Γερμανίας φέρεται να είναι 162 δισ. κατ' ελάχιστο και 1 τρισ. κατά τον κ. Μ. Γλέζο. Ας πάρουν, συνεπώς, κ. υπουργέ των Οικονομικών, τα 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015 από την οφειλή της σε εμάς και όχι από την «αξιοποίηση» (αυτή είναι η ερμηνεία του «divest» στο πρωτότυπο του Μνημονίου;) του εθνικού μας πλούτου.

Εάν οι φεουδάρχες της Ε.Ε. επιμείνουν στη γενοκτονία μας και τη δουλοποίηση των «αδύναμων» χωρών, τότε δεν είμαστε όλοι ελεύθεροι και αξιοπρεπείς πολίτες της Ευρώπης, αλλά κάποιοι, ιδίως οι Ελληνες, είναι είλωτες στη μερκελική γαλέρα.

* Ο Σ. Παπαπολίτης αποχώρησε από την πολιτική το 1996, με τη δήλωση «προτιμώ την αξιοπρέπειά μου από την καρέκλα»

enet