Διαβάσαμε ότι σε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό υποβλήθηκαν σε γραπτό διαγώνισμα οι υπουργοί Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, Εργασίας, Λουκά Κάτσελη και Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος.
Ζητήθηκε από τους υπουργούς να συμπληρώσουν ένα τυποποιημένο έγγραφο με τις βασικές προτεραιότητες των υπουργείων τους για τα επόμενα τρία χρόνια, ανάλογα με τι εξοικονόμηση θα έχουν στην οικονομία και τι όφελος στην κοινωνία και στη συνέχεια βαθμολόγησαν οι ίδιοι τους εαυτούς.
Το παραπάνω δεν αποτελεί μια καινοτομία που εφάρμοσε ο πρωθυπουργός αλλά ένα τέχνασμα που εφαρμόζεται κατά κόρον από τους μάνατζερ για να αξιολογήσουν τις ικανότητες των στελεχών τους.
Ο λόγος που ο πρωθυπουργός εφάρμοσε ένα φτηνό τρικ σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο και στη συνέχεια διοχετεύτηκε στα ΜΜΕ έχει την εξήγησή του: ....
O πρωθυπουργός προσπαθεί να επιβληθεί σε υπουργούς που κάνει ο καθένας ότι θέλει, κοινώς κάνει το «μακρύ και το κοντό του». Προσπαθεί ακούγοντας τους επικοινωνιολόγους να βελτιώσει την εικόνα του που έχει καταρρακωθεί σε μια ασυντόνιστη και υπό κατάρρευση κυβέρνηση.
Όμως η παραπάνω επιλογή κατέδειξε ότι υπάρχει ένα ακόμη σοβαρότερο πρόβλημα. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο εφαρμογής της πολιτικής της κυβέρνησης. Δεν θα κρίνουμε εδώ αν αυτά που εφαρμόζει η κυβέρνηση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά θέλουμε να επισημάνουμε ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο και όλα γίνονται εφαρμόζοντας το μπακαλίστικο «βλέποντας και κάνοντας».
Μήπως οι «εξετασθέντες» υπουργοί αν και γνώριζαν το θέμα της σύσκεψης θα έπρεπε να παρουσιάσουν (τόσους επιστημονικούς συμβούλους έχει ο καθένας τους) στον πρωθυπουργό ένα στρατηγικό σχέδιο για τις προτεραιότητες των υπουργείων για να μπορούν να επιλυθούν προβλήματα και να ληφθούν αποφάσεις.
Ένα σχέδιο που θα περιέγραφε τις πολιτικές-δράσεις των υπουργείων τους και θα περιέγραφε (αναφέρονται ενδεικτικά ορισμένα πεδία που θα έπρεπε να έχει μια πολιτική-δράση-διαδικασία): Το σκοπό, το πεδίο εφαρμογής, τις αρμοδιότητες- ευθύνες, το νομικό πλαίσιο, τις επιπτώσεις, την αναλυτική περιγραφή (πρακτικές, διαδικασίες, διεργασίες, πόρους για την τη χάραξη και την εφαρμογή της πολιτικής), τα αναμενόμενα προβλήματα εφαρμογής, το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, τον προϋπολογισμό (κόστος ή εξοικονόμηση πόρων), την πρόβλεψη διορθωτικών ενεργειών και την αξιολόγηση της πολιτικής.
Όλα τα παραπάνω πεδία, καθώς και άλλα που πιθανώς παραλείψαμε, γιατί κάθε σχέδιο είναι δυνατόν να διαφοροποιείται ανάλογα με τη φύση του, έπρεπε να βρίσκονται ήδη στα χέρια του πρωθυπουργού για να μπορεί να πάρει τις σωστές αποφάσεις για την εφαρμογή τους (επαναλαμβάνουμε δεν κρίνουμε εδώ αν συμφωνούμε με μια προτεραιότητα) αλλά δυστυχώς με το «πρόχειρο διαγώνισμα» που τους έβαλε ο πρωθυπουργός αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο και όλα γίνονται με προχειρότητα.
Θα πέσει χοντρό γέλιο αν οι επικοινωνιολόγοι για να βελτιώσουν την εικόνα του πρωθυπουργού διαρρεύσουν τις ιδέες που θα ακουστούν σε μελλοντική σύσκεψη-Brainstorming.
Με αυτά που βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας αναρωτιόμασταν αν είναι απλώς άσχετοι ή επικίνδυνοι.
Τώρα ξέρουμε … είναι και τα δύο!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου