Έλλειμμα δημοκρατίας

Εμείς, στο «Π», εδώ και πολλούς μήνες, πριν ακόμη από την υπαγωγή στο ΔΝΤ και την τρόικα, προειδοποιούσαμε για την ανάγκη η διαχείριση της κρίσης να πα­ραμείνει σε πολιτικό πλαίσιο ώστε να απο­τραπούν φαινόμενα «κοινωνικού αυτοματι­σμού», διάλυσης της χώρας και πολιτικού αυ­ταρχισμού. Σε ένα πρώτο επίπεδο αυτή είναι η κύρια ευθύνη και αποστολή του πολιτικού συστήματος, το οποίο όμως, μέχρι στιγμής, αποτυγχάνει ή απλώς δεν ... 

θέλει να επιτελέ­σει τον ρόλο του.

Αρμοδιότητες

Αντί αυτού «διδάσκει» στους πολίτες του ότι η δημοκρατία δεν είναι ο απαράβατος όρος άσκησης της πολιτικής:

♦ Η χώρα κυβερνάται από ένα σχήμα Διε­θνούς Οικονομικού Ελέγχου, το οποίο απο­φασίζει για το είδος της οικονομικής πο­λιτικής που πρέπει να ασκηθεί, με την κυ­βέρνηση σε εκτελεστικό ρόλο. Όλο και περισσότερο αναλαμβάνει αρμοδιότητες που σχετίζονται ακόμη και με την εξειδίκευση αυτής της πολιτικής υποδεικνύοντας όλο και πιο συγκεκριμένα μέτρα.

♦ Το εργαλείο αυτής της διακυβέρνησης εί­ναι μια άγνωστη στον ελληνικό λαό αλλά και στο ίδιο το πολιτικό σύστημα δανειακή σύμ­βαση, το κείμενο της οποίας βρίσκεται σε δικηγορικά γραφεία του Λονδίνου και ουδέ­ποτε πέρασε για κύρωση από τη Βουλή. Με συνέπεια κανείς να μην ξέρει τι ακριβώς έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση για να πάρει το δάνειο της τρόικας.

♦ Ο υπουργός Οικονομικών, κατά παρέκκλι­ση του Συντάγματος, έχει αναλάβει αρμοδι­ότητες σύναψης συμβάσεων οι οποίες προ­βλέπονται για τον Πρόεδρο της Δημοκρατί­ας.

Απέναντι στην κατάργηση ή την παρά­καμψη βασικών δημοκρατικών κανόνων στο πλαίσιο της διακυβέρνησης της χώρας υπάρ­χει μια κοινωνία η οποία εδώ και χρόνια, με την υποβάθμιση των θεσμών αντιπροσώπευ­σης, την αποδυνάμωση – σε βαθμό διάλυσης – του συνδικαλισμού και την κουλτούρα της ατομικής διαπραγμάτευσης, του ρουσφετιού και της μικρής και μεγάλης διαφθοράς, αδυνατεί να βρει συλλογικούς τρόπους αντίδρα­σης στην οικονομική και κοινωνική διάλυση.

Η κοινωνία διαλύεται με βία και δεν απο­κλείεται να αντιδράσει με ίση ή και μεγαλύ­τερη βία – αυτό δεν μπορείς ούτε να το απο­κλείσεις ούτε να το... απαγορεύσεις. Καθώς στην κυβέρνηση συζητούν σοβαρά να εφαρ­μόσουν μεθόδους «αντισυγκεντρώσεων», ώστε «να μην κερδίζουν τις εντυπώσεις μερι­κοί ακτιβιστές», ο κίνδυνος βίαιων επεισοδί­ων – γιατί όχι και στημένων; – είναι ορατός.

Η αρχική δική μας προειδοποίηση λοιπόν ισχύει τώρα ακόμη πιο έντονα. Όσο ανταγω­νιστικά πολιτικά σχέδια δεν εμφανίζονται στον ορίζοντα, όσο η κοινωνική διάλυση θα συνεχίζεται, τόσο περισσότερο η οργή και η απολίτικη απόρριψη θα δημιουργούν κιν­δύνους εκτροπής και από επιτήδειους και από την όποια – σημερινή ή αυριανή – κυ­βέρνηση.

Από το "Ποντίκι"