Αντί να αυτοκτονήσουν πολιτικά, επιλέγουν το στραγγαλισμό της χώρας...

Η κυβέρνηση μετά τον «θρίαμβο» της συνόδου κορυφής εστιάζει το ενδιαφέρον στις μεταρρυθμίσεις. Την επόμενη εβδομάδα έρχεται η τρόικα και πρέπει να παρουσιάσουμε τα πεπραγμένα, που δεν είναι και ενθαρρυντικά...

Τα έσοδα έχουν εκτροχιαστεί εκτός στόχων, οι αποκρατικοποιήσεις κινούνται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης(μεταξύ υπουργών και συνδικαλιστών, καταπατητών δημόσιας περιουσίας αμφοτέρων) που διαμηνύουν πως πάνω από τα πτώματά τους θα πουληθούν ΔΕΚΟ και της ...

σκανδαλολογίας που έχει ξεκινήσει πριν ξεκινήσουν οι εκδηλώσεις ενδιαφέροντος...

Για την πρόσφατη μεταρρύθμιση του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, γελάνε και οι πέτρες, αφού οι πτυχές που έμειναν κλειστές είναι περισσότερες από αυτές που άνοιξαν...

Το πολιτικό σκηνικό

Καθώς το πολιτικό σκηνικό της χώρας κυριαρχείται από το σύστημα της πελατείας και της διαφθοράς, είναι δύσκολο να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις που θα βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο.

Με ποιο τρόπο, πολιτικοί που έχουν αναδειχτεί και υπάρχουν μόνο χάριν των πελατειακών σχέσεων, θα ανατρέψουν το σκαμνί πάνω στο οποίο κάθονται. Ήτοι, θα μειώσουν τον πληθυσμό στο δημόσιο τομέα και θα πάρουν τις ΔΕΚΟ από τα νύχια των συνδικαλιστικών συντεχνιών που τις λυμαίνονται;

Αντί να αυτοκτονήσουν πολιτικά οι ίδιοι, επιλέγουν τον αργό στραγγαλισμό της χώρας...

Η διαφθορά...

Με ποιο τρόπο πολιτικοί που στη συντριπτική τους πλειοψηφία υπάρχουν και χάριν της διαφθοράς και του μαύρου χρήματος, θα τιμωρήσουν συναδέλφους τους που βούτηξαν τα δάχτυλα λίγο πιο βαθιά στο «μέλι»; Κραυγαλέες περιπτώσεις πολιτικών που έχουν εμπλακεί σε μίζες κυκλοφορούν ελεύθεροι εκβιάζοντας πως αν θιγούν θα ανοίξουν το στόμα τους και για τους υπόλοιπους...

Πόσο, μάλλον που ολόκληρα κόμματα απειλούν για τη συναίνεση και τη γενικότερη πολιτική τους γραμμή με βάση το, αν θα παραπεμφθούν ή όχι στελέχη τους που εμπλέκονται σε σκάνδαλα.

Η πολιτική ηγεσία της χώρας δεν είναι απλά μικρότερη των περιστάσεων, είναι ολίγιστη, όπως λέει και ο καθηγητής κ. Γιανναράς.

Η κοινωνική οργή

Όλα  αυτά  εντείνουν την κοινωνική οργή και δημιουργούν ευήκοα ώτα σε μια εξωσυστημική κριτική που αμφισβητεί την ικανότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος να δίνει λύσεις και να αυτοκαθάρεται.

Δεν αναφέρομαι, στις αριστερές φλυαρίες για εξωσυστημική κριτική, καθώς η αριστερά σύσσωμη στη χώρα μας είναι πιο συστημική από το σύστημα, αφού βιοπορίζεται από το δημόσιο χρήμα τόσο η ηγεσία όσο, το σύνολο του στελεχιακού της δυναμικού και ένα σημαντικό μέρος της βάσης που παρεπιδημεί σε θέσεις εργασίας του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα...

Στα συνδικάτα όλων των ΔΕΚΟ η αριστερά συγκεντρώνει υπερδιπλάσια ποσοστά από ό,τι στο σύνολο του εκλογικού σώματος...

Αναφέρομαι στη δημιουργία θυλάκων πραγματικής εξωσυστηματικής κριτικής όχι κατ΄ ανάγκην με τις ιδεολογικές μπαρούφες που άπτονται της συνομωσιολογίας, όσο της λείανσης εκείνων των χαρακτηριστικών της κοινωνίας που δημιουργούν ανοχές στην ανομία, τη βία και τέλος το κοινό έγκλημα.

Αφού όλοι κλέβουν, γιατί να μην κλέβω και εγώ... Άλλοι κλέβουν τον φορολογούμενο, άλλοι το κράτος και εγώ θα κλέψω όποιον μπορώ.

Όλα αυτά δείχνουν ότι έχουμε δρόμο ακόμη μέχρι να βγούμε από την κρίση.

Καθώς για πολλές δεκαετίες στο μέλλον κανείς δεν θα θέλει να μας δανείσει, εκτός από τους φορολογούμενους της ΕΕ και του ΔΝΤ που γκρινιάζουν αλλά υποκύπτουν στις αποφάσεις των κυβερνήσεών τους, αργά ή γρήγορα οι κάνουλες θα αρχίσουν να στερεύουν και αυτά που θα έρεπε να κάνουμε σε τριάντα χρόνια και δεν τα κάναμε, πήραμε παράταση να τα κάνουμε σε τρία χρόνια και δεν τα κάνουμε, οπότε κάποια στιγμή προσεχώς θα αναγκαστούμε από τις περιστάσεις να τα κάνουμε σε τρεις μήνες όταν  θα μας αφαιρέσουν το δίκτυ προστασίας...

Πηγή:www.capital.gr

Από capital μοντάζ Γρέκι