Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Για γέλια και για κλάματα

Το πρόβλημα στην Κερατέα είναι απλό και γι αυτό το λόγο δυσεπίλυτο. Πρόκειται για διαφορά φιλοσοφίας και στάσης ζωής. Γιατί οι κάτοικοι διακρίνονται – συν τοις άλλοις- για το χιούμορ τους, τη στιγμή που η κυβέρνηση αν και αθεράπευτα ξενέρωτη θέλει να κάνει τον χιουμορίστα…

Για παράδειγμα η φωτογραφία που συνοδεύει αυτή την ανάρτηση… Ο Θεόδωρος Πάγκαλος έχει μετατραπεί σε στόχο για να περνάνε την ώρα τους τα παιδιά όταν πηγαίνουν στα μπλόκα. Και η επιλογή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης για να εξασκούνται τα παιδιά στο σημάδι δεν είναι τυχαία αφού ως τοπικός βουλευτής, σύμφωνα με τις καταγγελίες των κατοίκων, έχει προκαλέσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα με τη στάση του απέναντι στο ...
ζήτημα της κατασκευής ΧΥΤΑ στην περιοχή. Όπως το κοινό περί δικαίου αίσθημα έχει προκαλέσει, όπως λένε οι κάτοικοι, και η σύζυγός του που διεκδίκησε ανεπιτυχώς τα ηνία παρακείμενου δήμου.

Και ενώ, λοιπόν, στην Κερατέα ο Πάγκαλος έχει μετατραπεί κυριολεκτικά σε στόχο, η κυβέρνηση αποφάσισε μόλις πριν από 3 μέρες να του αναθέσει την προεδρία διυπουργικής επιτροπής για την επίλυση του προβλήματος… Και αυτή η απόφαση θα ήταν η αποθέωση του μπλακ χιούμορ εάν δεν κινδύνευαν ζωές και από τις δυο πλευρές των «αντιμαχόμενων» δυνάμεων. Γιατί μετά από 2,5 μήνες συγκρούσεων δεν βάζεις ένα πρόσωπο «κόκκινο πανί» να συντονίσει τους υπουργούς και να δώσει λύση στο πρόβλημα. Γιατί μετά από 2,5 μήνες η επιλογή και μόνον του συντονιστή της διυπουργικής δίνει μήνυμα στους κατοίκους ότι ο αγώνας συνεχίζεται…

Και το μήνυμα εστάλη εις διπλούν με την απόφαση της διυπουργικής που έλεγε ότι η κυβέρνηση δεν κάνει πίσω και η κατασκευή του έργου θα συνεχιστεί! Να είστε καλά, μας κάνατε και γελάσαμε….

Υ.Γ

-Η διυπουργική αποφάσισε ότι θα συνεχιστεί ένα έργο που δεν ξεκίνησε ποτέ!

-Δυσαρεστημένος εμφανίστηκε μόνον ο Χρήστος Παπουτσής που είπε στον Πάγκαλο ότι δεν είναι δυνατόν εδώ και δυο μήνες 400 ΜΑΤατζήδες να φυλάνε δυο μηχανήματα (και να δέρνουν τους κατοίκους συμπληρώνουμε εμείς)…

Της Gold Finger από το "Ποντίκι"