Τα παιδιά των δοσίλογων της κατοχής ανέλαβαν δράση και τα λόγια περιττεύουν. Φυσικά τίποτα δεν θα ήταν αν αστυνομία, ΜΜΕ και κράτος δεν τους είχαν χαϊδέψει τόσο καιρό αποκαλώντας τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα αντί για ναζιστές. Έτσι έχτισαν τη δήθεν μονοφωνία των “κατοίκων” στον Αγ. Παντελεήμονα. Εξασφαλίζοντας με τη φίμωση ή τη φυσική βία και απειλή ότι καμία άλλη φωνή δεν θα ακουστεί. Και ανακάλυψαν ξαφνικά ...
στη συναυλία του Ιερώνυμου ακροδεξιούς που έβριζαν αρχιεπίσκοπο και πρόεδρο της δημοκρατίας. Μπα… Τόσο καιρό αυτοί δεν ήταν οι κάτοικοι που δικαίως έβριζαν την αριστερά;
Αλλά την εποχή του μνημονίου η ανθρωποφαγία είναι στην ημερήσια διάταξη. Κάθε μέρα οι master chef των καναλιών μας σερβίρουν για γέυμα, πότε δημόσιους υπαλλήλους, πότε ελεύθερους επαγγελματίες, πότε υπόπτους για τρομοκρατία, πότε μετανάστες και έχει το ψυγείο τους ότι τραβάει η όρεξη του καθενός. Και ποια εξουσία δεν θέλει να βλέπει τους εξαθλιωμένους να τρώγονται μεταξύ τους;
Τώρα δήθεν καταδικάζουν το ναζιστικό χαιρετισμό μέσα στο δημαρχείο της Αθήνας (για πρώτη φορά φαντάζομαι μετά το 1944) αλλά πριν μόλις δύο εβδομάδες 10 δημοτικοί σύμβουλοι του Καμίνη και οι 11 του Κακλαμάνη ψήφισαν τον Μιχαλολιάκο για μια από τις επιτροπές του Δήμου. Όλα τυχαία; Δεν νομίζω…
Σχετικά βίντεο
Ναζιστικός χαιρετισμό μέσα στο δημαρχείο της Αθήνας
Τόσο καιρό αυτοί δεν ήταν οι κάτοικοι που δικαίως έβριζαν την αριστερά;
10 δημοτικοί σύμβουλοι του Καμίνη και οι 11 του Κακλαμάνη ψήφισαν τον Μιχαλολιάκο για μια από τις επιτροπές του Δήμου
Όταν το πολιτικό φάσμα μπαίνει στο μίξερ της κρίσης
Θα περίμενε ποτέ κανείς, δημοτικοί σύμβουλοι του πρώην συνήγορου του πολίτη και νυν δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη να ψηφίζουν τον φύρερ της Χρυσής Αυγής για οποιοδήποτε λόγο και θέση στο δημοτικό συμβούλιο; Αν όχι, τα γεγονότα τους διαψεύδουν.
Η είσοδος της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής» στο δημοτικό συμβούλιο φέρει έναν νέο κίνδυνο: τη θεσμική πλέον νομιμοποίηση των ακραίων μισανθρωπικών απόψεων της. Την είσοδό τους στην πολιτική ζωή από την πόρτα και όχι το παράθυρο.
Η νομιμοποίηση των βίαιων πρακτικών της οργάνωσης επετεύχθη με την γνωστή σύμπραξη ΕΛ.ΑΣ. και ναζιστών στον Άγιο Παντελεήμονα, όπου φτάσαμε σε σημείο οι τελευταίοι να επιτίθενται σε διαδηλωτές από κοινού με την αστυνομία και με μολότοφ στα χέρια.
Για την επικοινωνιακή τους νομιμοποίηση φρόντισαν τα κανάλια και μεγάλα ΜΜΕ, τα οποία παρουσίαζαν τις απόψεις και τις πρακτικές τους ως λογική αντίδραση, καταπνίγοντας τις αντίθετες, δημοκρατικές φωνές ως ακραίες" [Δείτε εδώ] Ακόμα και η συναυλία του αρχιεπισκόπου στον Άγιο Παντελεήμονα υπο-καλύφθηκε από τα δελτία ειδήσεων, ειδικά ως προς τα πολιτικά σημαινόμενα, αλλά και τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν έξω από την εκκλησία εκείνο το βράδυ. Τα υβριστικά συνθήματα (π.χ. "Ο λαός δεν ξεχνά τους προδότες τους κρεμά" ή "Οι προδότες στο Γουδή") και οι απειλές βίας προς τον Αρχιεπίσκοπο και τον Πρόεδρο της δημοκρατίας θάφτηκαν, για έναν απλό λόγο: γιατί το σκηνικό που είχε στηθεί τόσους μήνες θα κατέρρεε. Θα κατέρρεε, δηλαδή, το σενάριο ότι είναι οι απλοί κάτοικοι που διαμαρτύρονται και βρίζουν τους αριστερούς ή επιτίθενται στον Αλαβάνο και την Πορτάλιου, γιατί οι τελευταίοι έχουν ...ακραίες θέσεις.
Όλα τα παραπάνω εξηγούν πώς φτάσαμε τελικά σε μια κοινωνική νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής στις εκλογές, εκεί δηλαδή όπου απέσπασε ένα κομμάτι ψήφων (προφανώς μη ναζιστών) πολιτών, οι οποίοι όμως θεωρούν πλέον τις απόψεις και τις πρακτικές των ναζιστών δόκιμες και αποδεκτές. Ο ξυλοδαρμός για το χρώμα του δέρματος, ακόμα και η δολοφονία είναι πλέον ανεκτές πρακτικές από ένα τμήμα της κοινωνίας, γεγονός που μας δίνει μια ιδέα για το πώς μεταφράζεται η κοινωνική και εργασιακή ζούγκλα στο επίπεδο της καθημερινής ζωής.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο
Όλα αυτά, και ακόμα περισσότερο η είσοδος των απόψεων αυτών στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, θα έπρεπε να θορυβούν τους δημοκρατικούς πολίτες και τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις. Αντιθέτως, όμως, στις πρόσφατες δημαιρεσίες στο Δήμο Αθηναίων γίναμε μάρτυρες μιας εντελώς διαφορετικής πραγματικότητας. Ο Μιχαλολιάκος έγινε αποδέκτης, όχι μόνο χαριεντισμών στην αίθουσα, αλλά και ψήφων! Στην ψηφοφορία για τα αναπληρωματικά μέλη της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου, ο Μιχαλολιάκος απέσπασε από 22 ψήφους στην πρώτη ψηφοφορία έως 18 στην τρίτη, όπου και θα μπορούσε να εκλεγεί -όπως και έγινε- στη θέση του τρίτου αναπληρωματικού μόνο με τη δική του ψήφο (στην τρίτη ψηφοφορία δεν υπάρχει το 50+1).
Από πού προέκυψαν αυτές οι ψήφοι; Οι 11 ήταν από τους συμβούλους του Κακλαμάνη, η μια δικιά του και μένουν 6 από τις 18 ή 10 από τις 22. Είναι φανερό ότι, 10 στη μία περίπτωση και 6 στην άλλη σύμβουλοι του Καμίνη ψήφισαν τον Μιχαλολιάκο. Οι ψηφοφορίες ήταν μυστικές και δεν μπορεί να ξέρει κανείς ακριβώς ποιος έκανε τι. Τα νούμερα, όμως, μιλάνε από μόνα τους. Εμείς ας προσθέσουμε απλά ότι κατά την ορκωμοσία και τη δήλωση που ανέγνωσε η Ελένη Πορτάλιου, πολλά μέλη της δημοτικής αρχής - και όχι της παράταξης Κακλαμάνη - γιουχάιζαν την επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης, επιδεικνύοντας έτσι τα επίπεδα ανοχής τους στη διαφορετική άποψη.
Όλα αυτά συνηγορούν στην άποψη ότι η είσοδος της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στο δημοτικό συμβούλιο δεν είναι προϊόν μιας από τα κάτω αντιδραστικής εξέγερσης, αλλά κυρίως μιας συστηματικής φροντίδας από τα πάνω, που ξεκινά από τον ρόλο της αστυνομίας και των ΜΜΕ και φτάνει μέχρι τη φανερής ανοχή-αποδοχή μελών της σοσιαλδημοκρατικής (!) συμπολίτευσης και της δεξιάς αντιπολίτευσης.
Αν τα άκρα συναντιούνται, το άκρο του απόλυτου ναζιστικού μισανθρωπισμού, που ποδοπατά τους εξαθλιωμένους μετανάστες και καταργεί δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα στο δρόμο, συναντιέται όλο και συχνότερα και υψηλότερα με το άκρο του νεοφιλελεύθερου αγριανθρωπισμού, που δημιουργεί εξαθλιωμένους και καταργεί επίσης δικαιώματα και δημοκρατία: θεσμικά, αλλά και στον δρόμο. Ο Καμίνης μπορεί να έχει καλλιεργήσει για τον εαυτό του ένα διαφορετικό προφίλ. Όμως συχνά η ιστορία δεν ρωτά τα υποκείμενα της για τον ρόλο που τους επιφυλάσσει.
Από rednotebook
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου