Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Κοπριτισμός: η πεμπτουσία τσι “δημοκρατίας” αλά ελληνικά

Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, λέει η σοφή παροιμία. Μικρός δεν είναι, τρελός δεν είναι, τι είναι; Μα, προφανώς, ο ΠΑΣΟΚυνικός Θεόδωρος Πάγκαλος!
Τι σημαίνει άραγε  “κοπριτισμός”; Εδώ σας θέλω! Ο “κοπριτισμός” ήταν το απαραίτητο συστατικό τσι φαυλοδημοκρατίας, εκ των ων ουκ άνευ του δημοκρατικού (διάβαζε 'πελατειακού') πολιτεύματος της Εσπερίας, και η κύρια αιτία της χρεοκοπίας μας, όπως ομολόγησε πρωτοχρονιάτικα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Δείτε εδώ. Ελληνική δημοκρατία χωρίς “κοπριτισμό” είναι σα να λέμε σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Γίνεται; Αμ δε γίνεται!

Ας αναλύσουμε, όμως, βαθύτερα τη λέξη: “Κοπριτισμός” είναι η φιλοσοφία της λούφας και της λαμογιάς του ρουσφετολογικά και αναξιοκρατικά διορισμένου υπεράριθμου “κοπρίτη”, ο οποίος, αντί να εργάζεται, κοπρίζει, δηλαδή επιβαρύνει και ρυπαίνει ...
το δημόσιο χώρο με την κοπριά του ως κοπρόσκυλο. Με άλλα λόγια, “κοπρίτης” είναι ο δημόσιος υπάλληλος που αποπατεί πάνω στους φορολογούμενους πολίτες, αντί να δημιουργεί προσφέροντας καλή υπηρεσία. Το αν οι “κοπρίτες” αυτού του είδους είναι πολλοί ή λίγοι, και πόσοι, ρωτήστε τον Πάγκαλο. Πάμε πάρα κάτω:

H γενεσιουργός αιτία του “κοπριτισμού” είναι ο “αρχι-κοπριτισμός”. Οι αρχικοπρίτες ηγέτες ηγούνται και οι κοπρίτες πελάτες ακολουθούν. Πίσω από μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες διορισμένους κοπρίτες, με το συμπάθιο, υπάρχει ένας πολιτικός αρχι-κοπρίτης που τους εκπόρνευσε στο δημόσιο κοπριτισμό, με το αζημίωτο φυσικά. Πρόκειται για το δημοκρατικό αξίωμα του “δούναι και λαβείν”. Kοπριτισμός χωρίς αρχικοπριτισμό δεν υπάρχει.

Κοντολογίς, ο κοπριτισμός είναι δύσοσμο παράγωγο του αρχικοπριτισμού, περί του οποίου γνωρίζει από πρώτο χέρι ο Θόδωρος Πάγκαλος, καθότι επί 30 χρόνια εξάσκησε, όπως ομολόγησε εμμέσως πλην σαφώς, και ο ίδιος τον αρχικοπριτισμό, παρέα με τους συντρόφους του αρχικοπρίτες των κομμάτων εξουσίας του κοινοβΟλευτισμού.

«Έπεσε έξω το Δημόσιο. Το 75% των δαπανών του Δημοσίου είναι οι μισθοί και οι συντάξεις. Δανειστήκαμε για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις σε υπαλλήλους που προσλαμβάναμε απλώς και μόνο για να πάρουμε την ψήφο τους.» Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων ο Θόδωρος, σε μια κρίση ειλικρίνειας.

Ωστόσο, και αν ακόμη υποθέσουμε ότι ο ίδιος ήταν υπεράνω αρχικοπριτισμού, δεν εξαγνίζεται με μια όψιμη κυνική ομολογία του συλλογικού πολιτικού εγκλήματος, διότι επί 30 χρόνια που το παρατηρούσε (20 χρόνια με το κόμμα του στην εξουσία και τον ίδιο σε υπουργικούς θώκους) δεν το κατήγγειλε και δεν διαχώρισε τη θέση του από τους αρχικοπρίτες αποχωρώντας από το σάπιο πολιτικό σύστημα.

Δυστυχώς, το θλιβερό και άδικο αποτέλεσμα του εφαρμοσμένου αρχικοπριτισμού-κοπριτισμού είναι ότι σήμερα οι κατά Πάγκαλον κοπρίτες, και όχι μόνον αυτοί, γεύονται με αναστεναγμούς τους πικρούς καρπούς του αρχικοπριτισμού, ενώ οι αρχικοπρίτες ευημερούν όπως πριν, κηρύσσοντας μάλιστα με περισσό θράσος στους κοπρίτες και λοιπούς συγγενείς να ευαρεστούνται με τις οδυνηρές επιλογές των αρχικοπριτών, λέγοντας ευχαριστώ!

Σύμφωνα με την πρωτοχρονιάτικη βαρυσήμαντη συνέντευξη του ΠΑΣΟΚυνικού Θ. Πάγκαλου στο ΒΗΜΑ, δεν πρέπει να μας τρομάζει η αλήθεια, η αντικειμενικότητα και η αξιοκρατία. Και η αλήθεια από το στόμα του λύκου είναι ότι οι αρχικοπρίτες διόριζαν στο Δημόσιο αναξιοκρατικά κοπρίτες επειδή τους ψήφιζε η οικογένειά τους και έπαιρναν πολλούς σταυρούς! Έτσι η Βουλή γέμιζε με αρχικοπρίτες και το Δημόσιο με κοπρίτες, οι οποίοι κατά Πάγκαλο θα παραμείνουν σε όλη τους τη ζωή κοπρίτες, όπως άλλωστε, λέω εγώ, παραμένουν αμετανόητοι και οι αρχικοπρίτες που σήμερα μας κηρύττουν ανερυθρίαστα άλλου παπά βαγγέλιο.

Θεόδωρος Πάγκαλος: «Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί.»

Συγνώμη, σύντροφοι, για την κοπριτολογία, αλλά οφείλω ν’ απαντήσω στον Πάγκαλο στη γλώσσα που εκείνος χρησιμοποιεί, μπας και καταλάβει τίποτα, αν και φοβάμαι ότι είναι ανεπίδεκτος μάθησης.

Με την αλαζονεία που τον διακρίνει και την έλλειψη επίγνωσης των ευθυνών του για την de facto ελληνική χρεοκοπία, ο Θόδωρος Πάγκαλος μας είπε ακόμη ότι είναι άδικος κόπος να συζητάει κανείς με κάποιον που δεν διαθέτει αυτά τα στοιχειώδη: λογική, μνήμη και φαντασία…

Ωστόσο, ο πρώην θιασώτης του αρχικοπριτισμού στερείται και των τριών αυτών ικανοτήτων. Αντί για λογική έχει το ακαταλόγιστο, αντί για μνήμη υποφέρει από αμνησία όσον αφορά τις τεράστιες κομματικές και προσωπικές του ευθύνες, κι αντί για φαντασία υποτάχτηκε τυφλά και άκριτα στις αδιέξοδες επιταγές του Μνημονίου, επειδή τάχα δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση.

Για τον Πάγκαλο δεν υπάρχει μέση λύση μεταξύ Μνημονίου ή χρεοκοπίας με επιστροφή στη δραχμή. Επειδή στερείται υποτυπώδους φαντασίας, δεν βλέπει, π.χ., πώς μπορούν να εισπραχτούν τα 24 δις από τους φοροφυγάδες, δεν καταλαβαίνει ότι με τη μείωση αντί για αύξηση του ΦΠΑ θα αυξανόταν η κατανάλωση (γι’ αυτό δε μείωσαν τον ΦΠΑ στους ξενοδόχους;) κι επομένως θα αυξάνονταν τα κρατικά έσοδα. Δε μπορεί να φανταστεί ότι για ν’ αναθερμανθεί η οικοδομική δραστηριότητα δεν χρειαζόταν να παγώσει το πόθεν έσχες, αλλά να μειωθεί δραστικά ο φόρος στις μεταβιβάσεις και ν’ αυξηθεί η αντικειμενική αξία των ακινήτων ώστε να φτάσει την εμπορική. Αυτό θα σήμαινε ότι ο μεν αγοραστής θα πλήρωνε λιγότερο φόρο, ο δε πωλητής, εργολάβος συνήθως, δεν θα έβαζε στην τσέπη ζεστό και αφορολόγητο χρήμα, ενίοτε ισόποσο με αυτό που δηλώνεται ως αντικειμενική αξία. Απλά έριξα κάνα δυο ιδέες, από τις πολλές που έχω κατά καιρούς διατυπώσει σε τούτο το ιστολόγιο, και έχει άλλωστε όποιος διαθέτει λίγη φαντασία και κοινό νου.

Λυπάμαι και για τον δημοσιογράφο που δεν είχε τη φαντασία και το θάρρος να “στριμώξει” τον Πάγκαλο με δύσκολες ερωτήσεις αλλά τον άφησε να έχει την ψευδαίσθηση ότι νίκησε στα σημεία. Στην εν λόγω συνέντευξη ο Θόδωρος επέμεινε για άλλη μια φορά, επαναλαμβάνοντας αναιδέστατα: «μαζί φάγαμε τα λεφτά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής πελατείας με αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο. Αυτή είναι. Τελεία.»

Ώστε φαύλο και αδηφάγο ήταν το “δημοκρατικό” σύστημα πολιτικής πελατείας! Καμαρώστε όλοι εσείς που νομίζατε ότι μετά την πτώση της Xούντας είχατε γνήσια δημοκρατία με πρωταγωνιστές στην πολιτική σκηνή του ήρωες του Πολυτεχνείου! Η γράφουσα δεν είχε ποτέ τέτοιες ψευδαισθήσεις…

Δεν δίστασε μάλιστα o αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να προσβάλει και τους δημοσιογράφους λέγοντας ότι «ορισμένοι δημοσιογράφοι δεν είναι σε θέση ούτε ως την τελεία να πάνε», και «ο Τύπος δεν αρέσκεται στην ουσία των πραγμάτων, τον ενδιαφέρουν κυρίως οι συγκρούσεις προσώπων, αν είναι δυνατόν στο ίδιο κόμμα.» Καλά να πάθουν, αφού υποκλίνονται, γλείφουν και λιβανίζουν εκείνον και την κυβέρνηση του μνημοσύνου της εθνικής κυριαρχίας.

Επαιρόμενος για την καταστροφική για την Ελλάδα 20ετία αρχικοπριτισμού του ΠΑΣΟΚ, ο Πάγκαλος μίλησε άκρως περιφρονητικά για τη ΝΔ και προέβλεψε ότι ξανά «θα καθίσουν καμιά 20ετία και θα ονειρεύονται εκλογές κάθε χρονιά για τη χρονιά που έρχεται.» Και ο κυνικός εγγονός του δικτάτορα συνέχισε με προκλητική αλαζονεία: «Αναγκαζόμαστε να διαγράψουμε την αντιπολίτευση από το εύρος μιας σοβαρής συζήτησης διότι όταν προσέρχεται με τέτοια επιχειρήματα και τέτοιες προτάσεις χάνει κανείς τον καιρό του.»

Τελικά το μόνο σοβαρό πολιτικό κόμμα που διαθέτει η Ελλάδα είναι το ΠΑΣΟΚ! Τι τις θέλουμε επομένως τις εκλογές; Προς τι οι παχυλές κρατικές χορηγίες σε άχρηστα κόμματα; Μας περισσεύουν χρήματα σε καιρό χρεοκοπίας; Α, ναι, ξέχασα: Υπάρχει ένα ακόμη κόμμα άξιο της αποστολής του κατά τον Πάγκαλο: «Ο μόνος ουσιαστικός συνομιλητής μας είναι ο ΛΑΟΣ. Οι μόνοι που κάνουν σοβαρή αντιπολίτευση. Λυπάμαι που το λέω. Όπως ξέρετε, η αντίθεσή μου με τον ΛΑΟΣ είναι τεράστια, πρέπει όμως να δούμε τα πράγματα όπως είναι...»

Θα είχε, πάντως, ενδιαφέρον να μας διευκρίνιζε ο Θ. Πάγκαλος αυτή την τεράααστια αντίθεσή του με το ΛΑΟΣ, έτσι για να γελάσει και λίγο το χειλάκι μας με την απύθμενη πολιτική υποκρισία του άνδρα. Απ’ ό,τι έχει διαφανεί, ο ΛΑΟΣ διαθέτει μεγαλύτερη φαντασία και είναι δημοκρατικότερος και σοσιαλιστικότερος του “πατριωτικού” ΠΑΣΟΚ.

Εκείνο όμως που με σόκαρε περισσότερο απ’ όλα είναι ότι ο Θόδωρος θλίβεται που θα ζήσει κάποιο διάστημα μαζί με τους τριαντάρηδες που «δεν έχουν καμία ενημέρωση ή αποφεύγουν τις οδυνηρές επιλογές»! Τον καημένο τι τραβάει! Εσύ ποιες οδυνηρές επιλογές δεν απέφυγες για τον εαυτό σου Θόδωρε Πάγκαλε; Μήπως επέστρεψες στο δημόσιο κορβανά τα μισά, έστω, από εκείνα που μας είπες ότι έφαγες μαζί με τους κοπρίτες επί τριακονταετία; Εσύ είπες “μαζί τα φάγαμε”, δεν το είπα εγώ. Ξέρασέ τα λοιπόν, αν παρανόμως τα έφαγες. Ξέρασέ τα και πήγαινε σπίτι σου, αφού υπηρέτησες επί τριακονταετία ένα φαύλο σύστημα πελατειακής δημοκρατίας.

Καλή είναι η αυτοκριτική και η ειλικρίνεια, Θόδωρε, αλλά όταν δεν συνοδεύεται με ανάλογες οδυνηρές επιλογές αποκατάστασης ζημιών και αυτοτιμωρίας είναι απλά κυνισμός, εμπαιγμός και αθεράπευτος αρχικοπριτισμός, με όλο το σεβασμό προς το εκτόπισμά σας.

Καλή χρονιά και καλή ανάνηψη, Θόδωρε! Ακόμη κι εσύ έχεις δικαίωμα στην ανάνηψη, και ποτέ δεν είναι αργά για κανένα!