Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Καλός για βόλτες και... χορό

Ο δήμαρχος Αθηναίων κερδίζει τις εντυπώσεις λόγω του καλοσυνάτου χαρακτήρα και από το far niente της πολιτικής σταδιοδρομίας του.

O κ. Νικήτας Κακλαμάνης, κατά δήλωση εκείνων που τον έχουν συναναστραφεί, είναι απίστευτος χορευταράς, ευχάριστος αοιδός και καλαμπουρτζής. Είναι η ψυχή της παρέας και στα πάρτι φεύγει με τους τελευταίους. Ο δήμαρχος Αθηναίων έχει χάρισμα στην επικοινωνία: όσοι τον γνωρίζουν από κοντά, τον θέλουν στη συντροφιά τους. Αυτές οι αρετές επαρκούν αν θέλουμε να περάσουμε μια ευχάριστη βραδιά.

Επαρκούν επίσης αν κληθεί σε κάποια εκπομπή όπου θα αναστρέψει το δυσάρεστο κλίμα με ...

τις έξυπνες ατάκες του και το άνετο, φιλικό ύφος που τον χαρακτηρίζει. Το χαρούμενο πνεύμα μιας παρέας εξανεμίζεται όταν κυκλοφορεί στην Αθήνα. Και δεν συζητάμε για την καρδιά της πόλης, που έχει καταληφθεί από εμπόρους ναρκωτικών, πεταλουδίτσες της νύχτας, αστέγους και λαθρεμπόρους.

Μιλάμε για τις γειτονιές της πόλης που εκλέγει τον κ. Κακλαμάνη. Είναι μια ρυπαρή, θλιβερή πόλη, και εν πολλοίς φταίει αυτός ο εύχαρις άνθρωπος. Εχει μετατρέψει τη διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι σε βοθρότοπο. Το χειρότερο είναι ότι δεν έχουν ούτε ο ίδιος ούτε οι συνεργάτες του συναίσθηση της μπόχας που έφερε η θητεία του. Το ερώτημα είναι πώς έπεισε τους Αθηναίους να τον εκλέξουν. Τα πρώτα του χρόνια στην πολιτική χαρακτηρίστηκαν από τη μεταπήδησή του στην Πολιτική Ανοιξη του κ. Αντώνη Σαμαρά.
Ας θυμηθούμε εκείνα τα χρόνια ποια εικόνα έδιναν οι πολιτευτές της συγκεκριμένης παράταξης. Ηταν σαν Ρηγάδες πολυτελείας, δεξιοί πιο σαμπανιζέ από τους νεοδημοκράτες. Πλατφόρμες, ιδέες, κουβεντολόι, εγκαίνια, ομιλίες. Ευχάριστα πράγματα, καθόλου έργο. Τα στελέχη της Ανοιξης δεν είχαν εξουσία ώστε να παρουσιάσουν αποτελέσματα. Ισχύει για όλα τα λιλιπούτεια κόμματα. Από αυτόν τον βατήρα ο κ. Κακλαμάνης βρέθηκε στην Ευρωβουλή. Μύδια αχνιστά, γαλλικούρες, άντε και καμιά παρέμβαση. Ηταν μέλος σε επιτροπές για τον τουρισμό, για τις σχέσεις με την Τουρκία. Το ξέρουμε όλοι πως εκείνα τα χρόνια η Ευρώπη ήταν μια ευχάριστη απασχόληση και οι απολαβές κολοσσιαίες. Ζωή χαρισάμενη. Μετά την παραμονή στην Εσπερία ο κ. Κακλαμάνης επέστρεψε στην αγκαλιά της Νέας Δημοκρατίας. Ξανά τυχερός: στην αντιπολίτευση.

Ενας βουλευτής στην αντιπολίτευση ζορίζεται αν έχει έδρα στην περιφέρεια. Πρέπει να κάνει χιλιόμετρα από χωριό σε χωριό, να κερνάει στους καφενέδες, να θυμάται τις ονομαστικές γιορτές, να κάνει ρουσφέτια. Στην Αθήνα αρκεί να βγαίνει στην τηλεόραση. Ο κ. Κακλαμάνης είναι αγαπημένος των μίντια, όχι μόνο λόγω προσωπικών σχέσεων.
Δεν τον καλούσαν επειδή τον γνώριζαν αλλά γιατί ήξερε να φερθεί στην οθόνη. Μετά ήλθε η ώρα να γυρίσει σελίδα. Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση, Νικήτας Κακλαμάνης υπουργός Υγείας. Τι είπε μόλις ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο; Οτι θέλει να πάει για δήμαρχος. Ετσι ανάλωσε τη θητεία του σε ένα από τα πιο προβληματικά υπουργεία, κάνοντας προσωπική εκλογική εκστρατεία για την πιθανότητα να κατέβει για δήμαρχος. Θα πείτε: δεν φταίει ο ίδιος, οι δημοσιογράφοι τον ρωτούσαν. Το ερώτημα είναι γιατί ρωτούσαν μόνο τον Κακλαμάνη και δεν ρωτούσαν τον Παυλόπουλο ή τον Αλογοσκούφη; Ηταν μάλλον συμπτωματικό.

Στον τομέα της Υγείας η Νέα Δημοκρατία ήταν ένα δράμα. Τα πιράνχας αφέθηκαν ελεύθερα, οι γιατροί έγιναν ασύδοτοι, τα έξοδα πολλαπλασιάστηκαν. Ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος αποκαλύπτει καθημερινά τους τρόπους με τους οποίους λειτούργησαν οι άρπαγες του Δημοσίου. Τι έχει αλλάξει από τότε ως σήμερα; Η θέληση. Ο πολιτικός που θέλει να βάλει μια τάξη το καταφέρνει ή παραιτείται. Ο κ. Κακλαμάνης δεν μπήκε στον κόπο. Είχε άλλα σχέδια. Πέτυχε.

Εξελέγη δήμαρχος Αθηναίων και ένιωθε τόσο δημοφιλής που για τη δεύτερη θητεία προσπέρασε τον αρχηγό του κόμματός του. Δεν περίμενε κανένα χρίσμα για να ανακοινώσει υποψηφιότητα. Δεν είχε καν πρόβλημα να συνομιλήσει και με τους άλλους ενοίκους της «δεξιάς πολυκατοικίας». Ας μην ξεχνάμε, στην Αθήνα οι συντηρητικοί έχουν το πλεονέκτημα.

Με τον αέρα του νικητή ο κ. Κακλαμάνης μετατρέπει τις δημοτικές εκλογές σε επιθεώρηση. Πώς επέλεξε τους υποψηφίους του; Παλαιά πήγαινε σε ένα μπαρ, στέκι ηθοποιών. Πήρε κοντά του τον καλλιτέχνημαγαζάτορα. Μάζεψε φίλους, ανθρώπους που συμπαθεί, ανθρώπους που δεν έχουν διοικήσει ούτε περίπτερο. Εκείνοι που ξέρουν να διοικήσουν δεν υπήρξαν ποτέ αυτό που λέμε «πολιτικοποιημένοι». Τι σημασία έχει; Αρκεί να είναι αναγνωρίσιμα τα ονόματα.

Οι εκλογές έχουν πάρει τις διαστάσεις ενός μεγάλου πάρτι, με περίσσιο κέφι, με μουσική υπόκρουση 9,84 FΜ, το ραδιόφωνο με το σκανδαλώδες κόστος λειτουργίας. Αν θελήσουμε να καταγράψουμε το έργο του δήμου, θα βρούμε κάποια θετικά, πάντοτε όμως σε συνεργασία με άλλους φορείς: με την Εκκλησία, με τη Νομαρχία, με ιδιώτες. Ο κάτοικος της πρωτεύουσας λοιπόν καλείται να απαντήσει σε ένα θεμελιώδες ερώτημα: Τι καλό έγινε στη γειτονιά σου την τελευταία τετραετία;

Για την επιτυχία του κ. Νικήτα Κακλαμάνη υπάρχει εξήγηση. Ψηφίζουν οι δημότες και όχι οι κάτοικοι. Οι μετανάστες του κέντρου μάλλον αδιαφόρησαν για το δικαίωμα του εκλέγειν που τους προσφέρει ο νόμος Ραγκούση, οπότε το αποτέλεσμα θα κριθεί ξανά από αυτούς που ζουν αλλού. Οι κάτοικοι των προαστίων θα κάνουν την κυριακάτικη βόλτα τους στην κάλπη, μια στάση στο Ζόναρς και θα επιστρέψουν στην πρασινάδα τους, στους ελεύθερους χώρους και στις δραστηριότητες του δήμου τους. Οι εγκλωβισμένοι της πρωτεύουσας μπορούν να αντιδράσουν. Το πρόβλημα είναι ότι η μιζέρια και η παρακμή συνηθίζονται.
Καταλήγουμε να πιστεύουμε ότι αυτή η βρωμερή πόλη μάς αξίζει.

Της ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ από το ΒΗΜΑ