Βόμβα μεγατόνων από τον Πωλ Τόμσεν, εκπρόσωπο του ΔΝΤ στην τρόικα: «Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδος δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος, αλλά οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας»... Οψιμη και αισχυντηλή η παραδοχή, αλλά άκρως διαφωτιστική, γιατί κάνει κομμάτια τα κυβερνητικά επιχειρήματα περί Μνημονίου, δανεισμού και χρεωκοπίας, ιδία αν ληφθεί υπ' όψιν και το υπόλοιπον της δηλώσεως Τόμσεν: «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεωκοπήσει, διότι μια τέτοια επιλογή δεν συμφέρει κανέναν»!
Εχουμε και λέμε, λοιπόν, ξεκινώντας από την κυνική και ωμή παραδοχή ότι ...
«δεν συμφέρει κανέναν» η χρεωκοπία της Ελλάδος: Ακριβώς έτσι είναι! Ποτέ δεν συνέφερε τους δανειστές η χρεωκοπία της χώρας.
Κυριολεκτικά έτρεμαν στην ιδέα αυτή. Και για την τύχη της Ενωσης, αλλά κυρίως για τα δικά τους χρήματα (Γαλλία, Γερμανία). Επομένως, το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας ήταν το μεγάλο χαρτί που είχε στα χέρια του ο Γ. Παπανδρέου, αλλά ποτέ δεν το έριξε στο τραπέζι. Αν το είχε κάνει, ούτε Μνημόνιο θα υπήρχε ούτε δυναστική επιτήρηση ούτε η χώρα θα είχε γίνει περίγελως στα μάτια της οικουμένης...
Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο στη συμπεριφορά του πρωθυπουργού: ο κ. Παπανδρέου, λέγοντας απροκάλυπτα ψέματα προεκλογικώς, ήξερε ότι θα γινόταν καταγέλαστος αν υλοποιούσε επιλογές που βρίσκονταν στον αντίποδα των εξαγγελιών του. Κατασκεύασε, λοιπόν, έναν μύθο: ότι τάχα ανακάλυψε μετεκλογικά τα πραγματικά στοιχεία για την οικονομία. Μύθος και ψέμα: τα ήξερε όλα. Με το νι και με το σίγμα (δηλώσεις Προβόπουλου κ.τ.λ.).
Αλλά το ένα ψέμα φέρνει το άλλο: οχυρωμένος πίσω από το υπαρκτό αλλά όχι μείζον ζήτημα του χρέους, έριξε καθ' ολοκληρίαν τις ευθύνες στους προηγούμενους για την κατάσταση της οικονομίας. Οπως είπε όμως και ο Τόμσεν, το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στις «διαρθρωτικές αδυναμίες» της ελληνικής οικονομίας. Οι οποίες ως γνωστόν δεν δημιουργούνται εν μια νυκτί ούτε σε διάστημα μίας πενταετίας. Είναι πρόβλημα δεκαετιών. Οπως και το γενικό συμμάζεμα του κράτους...
Τι έκανε, λοιπόν, ο πρωθυπουργός; Οχυρώθηκε πίσω από το Μνημόνιο -κατασκευάζοντας το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεωκοπία»- για να μπορέσει να επιβάλει τις αλλαγές (τις απαιτούμενες, αλλά και τις προσαρμοσμένες στη νεοφιλελεύθερη λογική) *** Ομως τα ψέματα είναι θνησιγενή. Και οι απάτες. Που αποκαλύπτουν «το ανύπαρκτο πρόσωπο που υπήρξαμε»...
Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ μέσω apneagr
Κυριολεκτικά έτρεμαν στην ιδέα αυτή. Και για την τύχη της Ενωσης, αλλά κυρίως για τα δικά τους χρήματα (Γαλλία, Γερμανία). Επομένως, το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας ήταν το μεγάλο χαρτί που είχε στα χέρια του ο Γ. Παπανδρέου, αλλά ποτέ δεν το έριξε στο τραπέζι. Αν το είχε κάνει, ούτε Μνημόνιο θα υπήρχε ούτε δυναστική επιτήρηση ούτε η χώρα θα είχε γίνει περίγελως στα μάτια της οικουμένης...
Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο στη συμπεριφορά του πρωθυπουργού: ο κ. Παπανδρέου, λέγοντας απροκάλυπτα ψέματα προεκλογικώς, ήξερε ότι θα γινόταν καταγέλαστος αν υλοποιούσε επιλογές που βρίσκονταν στον αντίποδα των εξαγγελιών του. Κατασκεύασε, λοιπόν, έναν μύθο: ότι τάχα ανακάλυψε μετεκλογικά τα πραγματικά στοιχεία για την οικονομία. Μύθος και ψέμα: τα ήξερε όλα. Με το νι και με το σίγμα (δηλώσεις Προβόπουλου κ.τ.λ.).
Αλλά το ένα ψέμα φέρνει το άλλο: οχυρωμένος πίσω από το υπαρκτό αλλά όχι μείζον ζήτημα του χρέους, έριξε καθ' ολοκληρίαν τις ευθύνες στους προηγούμενους για την κατάσταση της οικονομίας. Οπως είπε όμως και ο Τόμσεν, το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στις «διαρθρωτικές αδυναμίες» της ελληνικής οικονομίας. Οι οποίες ως γνωστόν δεν δημιουργούνται εν μια νυκτί ούτε σε διάστημα μίας πενταετίας. Είναι πρόβλημα δεκαετιών. Οπως και το γενικό συμμάζεμα του κράτους...
Τι έκανε, λοιπόν, ο πρωθυπουργός; Οχυρώθηκε πίσω από το Μνημόνιο -κατασκευάζοντας το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεωκοπία»- για να μπορέσει να επιβάλει τις αλλαγές (τις απαιτούμενες, αλλά και τις προσαρμοσμένες στη νεοφιλελεύθερη λογική) *** Ομως τα ψέματα είναι θνησιγενή. Και οι απάτες. Που αποκαλύπτουν «το ανύπαρκτο πρόσωπο που υπήρξαμε»...
Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ μέσω apneagr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου