Από τότε που το ΔΝΤ ενέσκηψε και «έσκυψε» τρυφερά στο πρόβλημα της Ελλάδας, πολλές από τις παραγράφους των άρθρων του ελληνικού Συντάγματος μεταλλάχθηκαν, από διαυγείς διατυπώσεις δημοκρατίας, σε σύντομα ανέκδοτα. Και δεν είναι όλα τα ανέκδοτα αστεία. Μερικά είναι πολύ πικρά.Πικρό ανέκδοτο π.χ. είναι το Άρθρο 25 σύμφωνα με το οποίο: Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν...
υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν κλπ κλπ κλπ
Σκέτο δηλητήριο είναι το Άρθρο 26. που ορίζει πως… η νομοθετική λειτουργία ασκείται υπό της Βουλής και του Προέδρου της Δημοκρατίας, η εκτελεστική λειτουργία ασκείται υπό του Προέδρου της Δημοκρατίας και της Κυβερνήσεως, η δικαστική λειτουργία ασκείται υπό των δικαστηρίων, οι αποφάσεις δε αυτών εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.
Απόλυτα οξύμωρο έχει καταλήξει και το Άρθρο 28 παρ.3 που προβλέπει πως η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας...
Επικαλούμενος τη χαμένη βαρύτητα των παραπάνω άρθρων (κι όχι μόνο) του Συντάγματος, ένας πολίτης από τη Χαλκίδα αποφάσισε να αντιμετωπίσει μονάχος του, ολόκληρο το Σύστημα. Επιστρατεύοντας αποσπάσματα από τα επίσημα πρακτικά της Βουλής, ομιλίες, συνεντεύξεις, στιγμές δημοσιοποιημένης ειλικρίνειας των πολιτικών ανδρών της χώρας, καθώς και μπόλικο προσωπικό πάθος, στοιχειοθέτησε εναντίον των Ελλήνων βουλευτών και εναντίον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κατηγορία Εσχάτης Προδοσίας. Την ώρα που όλοι εμείς ρουφάμε το αυγό μας αποφεύγοντας να κοιτάξουμε το μέλλον στα μάτια, ο ένας και μοναδικός Έλληνας που ξαναδιάβασε το Σύνταγμα, δήλωσε δυσανεκτικός έναντι εκείνων που ήρθαν να νομοθετήσουν για λογαριασμό μας και επισκέφτηκε την Εισαγγελία της περιοχής του.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να τον περιγελάσουμε. Ούτε να τον νουθετήσουμε. Όταν ο Δαυίδ σήκωσε τη σφεντόνα του εναντίον του Γολιάθ, κανείς δεν του φώναξε από μακριά… «πού πας ρε Καραμήτρο…;». Εξάλλου, όπως ο ίδιος είπε στο «Π», «αν τον ρωτήσει κανείς ποτέ τι έκανε την εποχή που ήρθε το ΔΝΤ στην Ελλάδα, θα έχει να δώσει μία καλή απάντηση»…
Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Σκέτο δηλητήριο είναι το Άρθρο 26. που ορίζει πως… η νομοθετική λειτουργία ασκείται υπό της Βουλής και του Προέδρου της Δημοκρατίας, η εκτελεστική λειτουργία ασκείται υπό του Προέδρου της Δημοκρατίας και της Κυβερνήσεως, η δικαστική λειτουργία ασκείται υπό των δικαστηρίων, οι αποφάσεις δε αυτών εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.
Απόλυτα οξύμωρο έχει καταλήξει και το Άρθρο 28 παρ.3 που προβλέπει πως η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας...
Επικαλούμενος τη χαμένη βαρύτητα των παραπάνω άρθρων (κι όχι μόνο) του Συντάγματος, ένας πολίτης από τη Χαλκίδα αποφάσισε να αντιμετωπίσει μονάχος του, ολόκληρο το Σύστημα. Επιστρατεύοντας αποσπάσματα από τα επίσημα πρακτικά της Βουλής, ομιλίες, συνεντεύξεις, στιγμές δημοσιοποιημένης ειλικρίνειας των πολιτικών ανδρών της χώρας, καθώς και μπόλικο προσωπικό πάθος, στοιχειοθέτησε εναντίον των Ελλήνων βουλευτών και εναντίον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κατηγορία Εσχάτης Προδοσίας. Την ώρα που όλοι εμείς ρουφάμε το αυγό μας αποφεύγοντας να κοιτάξουμε το μέλλον στα μάτια, ο ένας και μοναδικός Έλληνας που ξαναδιάβασε το Σύνταγμα, δήλωσε δυσανεκτικός έναντι εκείνων που ήρθαν να νομοθετήσουν για λογαριασμό μας και επισκέφτηκε την Εισαγγελία της περιοχής του.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να τον περιγελάσουμε. Ούτε να τον νουθετήσουμε. Όταν ο Δαυίδ σήκωσε τη σφεντόνα του εναντίον του Γολιάθ, κανείς δεν του φώναξε από μακριά… «πού πας ρε Καραμήτρο…;». Εξάλλου, όπως ο ίδιος είπε στο «Π», «αν τον ρωτήσει κανείς ποτέ τι έκανε την εποχή που ήρθε το ΔΝΤ στην Ελλάδα, θα έχει να δώσει μία καλή απάντηση»…
Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.