Μέχρι 17... είναι δεσμός...

Σε συνθήκες αγοραίας οικονομίας και διπλωματίας, όταν δηλαδή έχει εξ απαλών ονύχων παραβιαστεί η ευρωζώνη της αγνότητάς σου, ο δεσμός και ο δανεισμός παύουν να διέπονται από όρους μονογαμίας.

Μπορείς να τους συνάπτεις κατά παντός υπευθύνου κι ανευθύνου, αρκεί να τιμώνται εκατέρωθεν οι όροι των συναλλαγών…

Το προγαμ(ησ)ιαίο συμβόλαιο ούτως ειπείν...

Γι’ αυτό σήμερα γιορτάζουμε ως χώρα. Γιατί και οι 17 τους είναι υπέροχοι. Μας παίρνουν άπροικους, μονάχα με το τσιτάκι του ενός ευρώ που φοράμε και αγνοούν πηδηκτικά τη διεγνωσμένη μας τάση για cheating… Ούτε εγωισμοί, μηδέ απαιτήσεις για αποκλειστικότητα. Έχουν ιδεολογία πεινασμένων σωματοφυλάκων. Ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί μας… Ο συσχετισμός της άσκησης των συζυγικών μας καθηκόντων θα είναι 2 προς 1. Σαν τους ημιπρονομιούχους φαντάρους.
Δύο μέσα (Ευρώπη). Μία έξω (Αμερική). Ο Γιώργος Παπανδρέου φρόντισε να μη φάμε στέρηση εξόδου… Ούτε και στέρηση εισόδου…

Κι εφόσον εμάς δε μας πειράζει που θα βαδίζουμε με τα πόδια ανοιχτά, δεδομένου ότι το ένα πόδι μας θα πατάει στη γηραιά ήπειρο και το άλλο στην άλλη άκρη του ατλαντικού, οι 17 μας μνηστήρες δε φαίνονται να προβληματίζονται. Αντιθέτως, η γενική ελαστικοποίηση μας θα κάνει το έργο τους ευκολότερο… Η αλλαγή της υφής του σπρεντ μας θα τους ανακουφίσει…

Να ζήσουμε λοιπόν. Βίον αχθόσπαρτον…!
Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ