Κατοχή ...

Με κατάπληξη και θλίψη παρακολουθώ τις εξελίξεις και δεν μπορώ να βρω πως θα έγραφα κάτι αστείο για όλα αυτά...

Έχω μείνει...Speechless, που λέμε...Ο Πρωθυπουργός είπε ότι χάσαμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, και δεν έκλαψε, φώναξε, παραπονέθηκε, διαμαρτυρήθηκε κανείς....

Όλα είναι θέμα μεγεθών, και για να καταλάβουμε το πόσο μετράει κάτι πρέπει να το συγκρίνουμε με κάτι άλλο. Αν συγκρίνουμε λοιπόν τον μαύρο χαμό που έγινε με τα Μενεγικά δράματα και άλλες γκομενοιστορίες, με την ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, θα δούμε ότι η ζυγαριά γέρνει απελπιστικά προς τα πρώτα.

Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο ύπνωσης και αποχαύνωσης που δεν καταλαβαίνουμε το τι σημαίνει αυτό? Γίνονται απεργίες με αίτημα το επίδομα, τον μισθό, τις υπερωρίες....

Όλα γύρω από το χρήμα..
Πόσο θα ήθελα μια απεργία, μια φασαρία, ένα τσαμπουκά, όχι μέσα στην Βουλή, αλλά στον δρόμο, με όλο τον κόσμο να κατέβει σε πορεία και να ζητάει, ΤΙΜΩΡΙΑ..
Δεν μπορεί, ένας κρατικός μηχανισμός βουτηγμένος στην απάτη, δεν θα έχει και κάνα ρουφιάνο? Όλα από τους δημοσιογράφους τα περιμένουν?
Καταθέτει η Μπουγάτσου, ο Κούλογλου, ο ένας ό άλλος? Μα αυτοί δεν θα έπρεπε να καταθέτουν. Θα έπρεπε να καταγράφουν αυτά που καταθέτουν άλλοι...
Και το ρουφιάνος είναι πολύ σχηματικό..Είναι η ελάχιστη εισφορά στην προσπάθεια για μια στοιχειώδη εξυγίανση...
ΤΙΜΩΡΙΑ στους Λαδάδες της εποχής μας,
ΤΙΜΩΡΙΑ στα ρεμάλια με κουστούμια,
ΤΙΜΩΡΙΑ στους προδότες της εμπιστοσύνης μας,
ΤΙΜΩΡΙΑ στους ανίκανους διαχειριστές της περιουσίας μας,
ΤΙΜΩΡΙΑ στους εμπόρους των ονείρων μας,
ΤΙΜΩΡΙΑ στους ενεχυροδανειστές του μέλλοντος των παιδιών μας,
ΤΙΜΩΡΙΑ στους πουλημένους ιδεολόγους στην αγορά του κέρδους,
ΤΙΜΩΡΙΑ στους προδότες του ελληνικού κράτους.

Εγώ λέω, να καταργηθούν οι παρελάσεις. Να καταργηθούν οι εθνικές γιορτές..Τι νόημα έχει?
Ένα πέρα δώθε, ένα ταρατατζούμ, και άδεια λόγια.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ, έλεγαν και βροντοφώναζαν αυτοί..
Πιστωτική κάρτα η δάνειο, λένε σήμερα..
ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΟΛΩΝ Η ΠΑΤΡΙΣ, έλεγαν οι αγωνιστές,
Υπέρ πάντων όλων το τριήμερο και το καρναβάλι, λένε τώρα.

Είμαι σίγουρη, ότι αν είχαμε 1940, θα ανοίγαμε τα σύνορα μη χαλάσουν και οι πίστες στα χιονοδρομικά. Αυτό ακριβώς κάναμε αυτή την βδομάδα... Οι Γερμανοί ξαναήρθαν και η ψυχή του Χίτλερ έχει σκάσει στα γέλια μέσα στην κόλαση που μας ετοιμάζει...
Η διαφορά είναι ότι τα όπλα τους τα αγοράσαμε εμείς...
Πόσο συγκλονιστικά συμβολικό είναι αυτό που έγινε....Αγοράσαμε τα όπλα της κατοχής μας!!

Στέκομαι στην άκρη του δρόμου και παρατηρώ τους ανθρώπους.
Αυτού ο πατέρας πολέμησε τους Γερμανούς, εκείνου, πήγε με το ΕΑΜ, του άλλου, με το ΕΛΑΣ, και τα παιδιά τους απλά παρακολουθούν να χάνεται η πατρίδα τους και κανονίζουν τριήμερα...

Λυπάμαι πολύ, και το μόνο συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΚΤΙΣΟΥΜΕ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΓΙΝΑΜΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΟΥΒΛΑ.
Από sofiascomments(Φωτο Γρέκι)