Bloggers στο κυνήγι των “κλικ” και οι νεροκουβαλητές τους…

Γράφει η Μαρία Σεφέρου, από seferou

Μπλογκόσφαιρα, ο ηλεκτρονικός καθρέφτης της κοινωνίας! Ποιος είπε ότι όλοι οι bloggers είναι ιδεολόγοι που εργάζονται αφιλοκερδώς για να καταδικάσουν την αδικία, την εκμετάλλευση, τη διαφθορά ή την εθνική προδοσία, δηλαδή για να συνεισφέρουν ένα μικρό πετραδάκι στη στήριξη του καταρρέοντος κοινωνικού οικοδομήματος και στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών; Πάντως, η γράφουσα αυτό νόμιζε μέχρι πρότινος, και να με συμπαθάτε για την αφέλειά μου.

Βέβαια, στον κανόνα υπάρχουν πάντα και φωτεινές εξαιρέσεις κάποιων αιθεροβαμόνων που έχουν πάρει το blogging σαν αποστολή, και οι οποίοι είναι αθόρυβοι και συχνά άγνωστοι, με μικρή επισκεψιμότητα. (Ποιος έχει όρεξη σήμερα για προβληματισμούς;) Οι “επώνυμοι” στο χώρο του Διαδικτύου έχουν, σιωπηρά ή φωναχτά, αποδυθεί σ’ ένα αδυσώπητο κυνηγητό των "κλικ". Περισσότερα "κλικ", περισσότερες και καλύτερες διαφημίσεις, κι αν είναι κανείς αθεράπευτος κομματικός οπαδός, περισσότερη καταξίωση και benefits από το κόμμα.

Με την ευκαιρία να συμμεριστώ μαζί σας μια προσωπική εμπειρία μου από το blogging. Τον περασμένο χρόνο είχα κάνει ανελέητη κριτική...

...στην κυβέρνηση της ΝΔ, και ιδιαίτερα στους κ. κ. Αλογοσκούφη, Παυλόπουλο και Καραμανλή. Κάποιος καταπράσινος blogger είχε ενθουσιαστεί με τα άρθρα μου, τα οποία αναρτούσε ανελλιπώς, και μου έστελνε κάθε τόσο Emails στα οποία εξέφραζε το θαυμασμό του. Μιλάμε για λατρεία. «Δεν διαβάζουμε απλά τα άρθρα σου, τα μελετάμε με τους συνεργάτες μου», «Θέλω να γνωριστούμε και από κοντά», «Θέλω να γίνεις μέλος της συντακτικής μας ομάδας και να ανεβάζεις μόνη σου τα άρθρα», και άλλα τέτοια άκρως κολακευτικά, που σας εξομολογούμαι ήταν καλοδεχούμενα διότι νόμιζα ότι ο λόγος μου είχε απήχηση.

Ήρθε όμως η ώρα της αλλαγής της κυβέρνησης, και ο πράσινος μπλόγκερ που ορκιζόταν ότι ήταν ουδέτερος και αντικειμενικός, έπαψε ν’ ανεβάζει άρθρα μου που τώρα πια έκαναν κριτική στην παρούσα κυβέρνηση. Όταν τον ρώτησα αν κάποιος του τράβηξε το αυτί, μου απάντησε ότι είναι ανεξάρτητος και δεν παίρνει εντολές από κανένα για το ποια άρθρα θ’ ανεβάζει, και ότι ήμουνα πάντα καλοδεχούμενη. Όμως αυτό ήταν μόνο στα λόγια, διότι η πόρτα του πράσινου ιστολογίου είχε κλείσει ερμητικά για μένα. Μάλιστα δεν υπήρξε ούτε καν απάντηση σε φιλικό Email που του έστειλα μερικές εβδομάδες αργότερα, ρωτώντας απλά τι κάνει.

Τα Χριστούγεννα είχα τη φαεινή ιδέα να του στείλω ένα άρθρο που καλούσε τα κόμματα σε αλληλοσεβασμό και αγάπη, κάτι που νόμιζα ότι θα βοηθούσε για να λιώσουν οι πάγοι. Όμως άκρα σιωπή… Τώρα πια ξέρω ποιους υπηρετούν όσοι προβάλλουν την κομματική τους ταυτότητα. Το κομματικό δηλητήριο έχει διαστρεβλώσει το χαρακτήρα τους κι έχει θάψει την ανθρωπιά τους. Κλείνει η παρένθεση.

Οι δημοφιλείς bloggers ταυτίζουν το “πολύ” με το “ευ”, ξεχνώντας το ρητό, «Ουκ εν τω πολλώ τω ευ, αλλ' εν τω ευ το πολύ». Αν έχεις πολλές επισκέψεις, δηλαδή πολλά "κλικ", είσαι εξ ορισμού καλύτερος από τον άλλο που έχει λιγότερα "κλικ". Δεν έχει σημασία αν προσφέρεις σαβουρο-ειδήσεις με γαργαλιστικές εικόνες, ή ειδησούλες της μιας πρότασης. Σημασία έχουν τα "κλικ". Αυτά θα σε καταξιώσουν, αυτά θα σου φέρουν χρήμα και όνομα. Γι’ αυτά άλλωστε δεν αγωνίζεται ο σημερινός άνθρωπος; Γι αυτά δεν αγωνίζεται ο άνθρωπος διαχρονικά; Για το χρήμα και τη δόξα!

Είναι εύκολο να πιαστεί ο blogger στα δίχτυα του κυνηγητού των "κλικ", αν δεν προσέξει. Οι ανθρώπινες αδυναμίες είναι κοινές. Άλλωστε, δει δη χρημάτων, και αν μπορεί κανείς να συνδυάζει το φαιδρό μετά του ωφελίμου, ακόμη καλύτερα.

Έτσι λοιπόν, οι πρώτοι σε "κλικ", που συνήθως δε σκοτίζονται να γράψουν δικά τους άρθρα ή δεν τα καταφέρνουν, φιλοξενούν άρθρα τρίτων που είτε ψοφάνε για αναγνωρισιμότητα, ή πιστεύουν, όπως η γράφουσα, ότι τα άρθρα τους είναι χρήσιμα και πρέπει να διαβαστούν. Οι τελευταίοι κολακεύονται όταν τα κείμενά τους αναρτώνται σε επώνυμα ιστολόγια, μέχρι που να διαπιστώσουν ότι τα περισσότερα άρθρα τους αναρτώνται χωρίς καν να διαβαστούν από τους διαχειριστές του blog, οι δε ανώνυμοι επισκέπτες που τους κάνουν την τιμή να σχολιάσουν τα άρθρα τους, είτε είναι εντελώς εκτός θέματος και γράφουν άλλα αντ’ άλλων, είτε βρίζουν χυδαία, είτε διαβάζουν μόνο το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο και σχολιάζουν ανοήτως. Αυτό βέβαια ουδόλως ενοχλεί κάποιους διαχειριστές , αφού ο στόχος τους είναι τα "κλικ".

Όπως στην τηλεόραση η επιλογή και ο τρόπος παρουσίασης των ειδήσεων έχει στόχο τον εντυπωσιασμό και την τηλεθέαση, και ουδόλως την αναβάθμιση του πνευματικού επιπέδου του τηλεθεατή, έτσι και στο Διαδίκτυο. Η είδηση για την είδηση. Το γιατί και πώς προέκυψε μια κακή είδηση, δηλαδή τα βαθύτερα αίτια του συμβάντος και πώς θα μπορούσε να προληφθεί, το δίδαγμα που εξάγεται, κλπ., δεν απασχολούν κανένα. Άλλωστε το κυνηγητό της είδησης δεν έχει στόχο τη διαπαιδαγώγηση του κοινού αλλά την ικανοποίηση της περιέργειάς του και, στη χειρότερη περίπτωση, της τρομολαγνείας του. Η πληροφόρηση θεωρείται το ύψιστο αγαθό της Δημοκρατίας για το οποίο πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Πληροφορούμαι, άρα υπάρχω! Μπορεί να μην ξέρω τίποτα για το ποιος/ποια είμαι, τι σκέπτομαι, τι κάνω και πού πάω, αλλά πληροφορούμαι, και πρέπει πάση θυσία να πληροφορούμαι, για το τι κάνουν οι άλλοι! Η επί μονίμου βάσεως ενασχόληση με τους άλλους, βέβαια, εμποδίζει την προσωπική μου πνευματική εξέλιξη.

Ωστόσο, τα "κλικ" μετράνε stupid! Δεν έχει σημασία αν οι κλικαδόροι δε μπαίνουν για να μάθουν κάτι ωφέλιμο – άλλωστε όλοι τα ξέρουμε όλα – αλλά από περιέργεια, ή για να "σκοτώσουν" την ώρα και να διασκεδάσουν την ανία τους, ή για να εκτονωθούν βρίζοντας τα πρόβατα της αντίπαλης κομματικής στάνης. Κι αν δεν ανήκεις σε στάνη, δηλαδή αν είσαι σπάνιο πρόβατο ελευθέρας βοσκής, θα σε τοποθετήσουν με το ζόρι κάπου για να έχουν το δικαίωμα να σε βρίζουν. Αυτό που μετράει για το διαχειριστή είναι ότι οι ανώνυμοι φανατικοί, και συχνά χυδαίοι, επισκέπτες κάνουν “κλικ” για να μπουν, κι έτσι θα του φέρουν περισσότερες διαφημίσεις, δηλαδή περισσότερο χρήμα.

«Εδώ το καλό το ιστολόγιο! Εδώ η φτηνή διαφήμιση! Κάνω τόσα κλικ την ημέρα, επομένως θα σας δουν τόσοι! Κι εσείς ανώνυμοι και επώνυμοι αρθρογράφοι που ψοφάτε για αναγνωσιμότητα, στείλτε τα κείμενά σας και θα τα αναρτήσουμε.» Κάπως έτσι δουλεύει πια το διαδικτυακό σύστημα. Προέχει η ποσότητα κι όχι η ποιότητα, αν και οι πρώτοι στη λίστα της επισκεψιμότητας πιστεύουν ότι κατέκτησαν την πρωτιά επειδή είναι ποιοτικοί, δηλαδή προσφέρουν “καλό πράμα”. Το αστείο είναι ότι οι δεύτεροι και οι τρίτοι δεν αναγνωρίζουν ποιότητα σε κάποιον που είναι πιο μπροστά απ’ αυτούς, όπως π.χ. στο Zougla .gr ή στο Troktiko!

Κοντολογίς, στα επώνυμα blogs, έχουμε μια καμουφλαρισμένη εκμετάλλευση των αιθεροβαμόνων από τους πραγματιστές. Οι πρώτοι γράφουν αφιλοκερδώς για μια ιδέα, οι δεύτεροι τους αναρτούν για την ιδέα του ατομικού τους συμφέροντας: του "κλικ", της διαφήμισης, του χρήματος και της κομματικής εξυπηρέτησης.

Αυτά τα λίγα, προς γνώση και προβληματισμό, και πρώτα-πρώτα της γράφουσας…
Μαρία Σεφέρου