Συμπατριώτης μας έχασε πριν 9 χρόνια την επιχείρηση του, εξαναγκάζεται για τρίτη φορά σε έξωση από το σπίτι που μένει, μαζεύει τα πράγματα του, θέλει να φύγει από την Ελλάδα και να εγκατασταθεί στην Αυστραλία και ζητάει τη συμπαράστασή μας.
Δυστυχώς αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα!!!
Διαβάστε την έκκληση, τις επιστολές του κ. Μακρή Κωνσταντίνου Επιστολή στα 300 μέλη-βουλευτές της Βουλής και στον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, στα σχόλια (κάντε κλικ στον τίτλο).
Μπορείτε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί φίλοι/ες ,
Αφού δεν έχουμε «κοινό όραμα» για να συμβιώσουμε σαν συγκροτημένη κοινωνία, τουλάχιστον ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ξεφύγετε για λίγο από την απάθεια και να συμπαρασταθείτε στο ελάχιστο που σας ζητώ;
Όλοι ασχολούνται με τους «κουκουλοφόρους», άλλοι είναι υπέρ, άλλοι κατά, απόψεις πολλές & διαφορές, σεβαστές όλες, αλλά κανένας δεν ασχολείται ουσιαστικά, με τον ανώνυμο πολίτη που φορά την «κουκούλα» της αξιοπρεπείας και της στωικότητας.
Ίσως είστε και εσείς ένας από αυτούς τους ανώνυμους πολίτες , δεν θα σας υποδείξω τι να κάνετε εσείς, εγώ αποφάσισα και βγάζω την δικιά μου κουκούλα.
Βαρέθηκα, την μεμψιμοιρία, την ελεεινολογία, τις αλληλοκατηγορίες, τους κλαυθμούς, τις βρισιές, την ισοπέδωση των πάντων, αλλά ταυτόχρονα, κανείς σχεδόν, δεν τολμά να κάνει ένα βήμα μπροστά και να προτείνει κάτι ουσιαστικό και ωφέλιμο.
Εμένα δεν μου ταίριαζε και δεν μου ταιριάζει αυτή η στάση ζωής.
Τίποτε δεν μου εχαρίσθει, τίποτε δεν μου εδόθει εύκολα σε αυτήν την ζωή, αλλά και το μόνο που επιζητούσα είναι μέσα σε πλαίσια αξιοπρέπειας, να κάνω έντιμα την δουλειά μου.
Πιστεύοντας ότι με την εξυπνάδα ,την παιδεία, την πίστη και την αφοσίωση σε οράματα, μπορείς να πας πιο μακριά από εκεί που σε πάει, η κουτοπονηριά και η δολιότητα.
Εάν όχι, τουλάχιστον να μπορώ να κοιτάζω τον δίπλα μου στα μάτια και να υπάρχει «χώρος» και για αυτόν, για να μπορούμε να κάνουμε μαζί όνειρα για τα παιδιά μας.
Εύχομαι μέσα στην βαθειά θάλασσα του διαδικτύου να βρω το αδελφικό χέρι που θα μου προσφέρει το “Δως μοι πα στω και τα γαν κινησω”.
Ελπίζω τουλάχιστον να θελήσετε να στείλετε ένα απλό Εμαιλ με την λέξη συμπαράστασης ΜΠΟΡΕΙΤΑΙ στο mporite@gmail.com
Θα σας ήμουν ευγνώμων εάν δημοσιοποιούσατε το θέμα μου και στο δικό σας μέσο, προσφέροντας μου με αυτό τον τρόπο σημαντική υποστήριξη (βεβαίως εάν και εσείς είστε σύμφωνοι με αυτό .
Εάν δεν σας είναι αρκετή η πληροφόρηση που παρέχω στην ανάρτηση ,είμαι στην διάθεση σας για περαιτέρω πληροφόρηση σας, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου στο mporite@gmail.com
Ευχαριστώ για όλα
Μακρής Κωνσταντίνος
Επιστολή στα 300 μέλη-βουλευτές της Βουλής
Αξιότιμε Βουλευτά
Αποφάσισα να γράψω αυτό το γράμμα ( το οποίο θα στείλω και στους 300 συναδέλφους σας ).
Αν και βαθειά πολιτικοποιημένο άτομο, ποτέ μέχρι σήμερα δεν απευθύνθηκα κατ` ουδένa τρόπο σε πολιτικούς η κόμματα, αντιμετώπιζα την ζωή μου με τις δικές μου δυνάμεις.
Κάποιοι από εσάς δε, λογω ηλικίας μπορεί να τυγχάνουν γνωστοί μου η και να έχω προσβάσεις προς αυτούς , άλλα όπως, ουδέποτε χρησιμοποίησα πλάγιες μεθόδους , τώρα που το κάνω , τουλάχιστον ας είναι «κοινή τη θέα» και ο καθένας από εσάς ας λάβει θέση ξεχωριστά με ότι του υπαγορεύει η συνείδηση του , όπως πράττω και εγώ ο απλός πολίτης.
Όπως εγώ αναμετρούμαι με τις σκληρές πραγματικότητες της ζωής μου και επιλέγω να πράττω ότι η συνείδηση μου επιβάλλει ,ας αναμετρηθείτε και εσείς με τις σκληρές πραγματικότητες της ζωής του πολίτη, που πρέπει να εκπροσωπείται και ας πράξετε με την συνείδηση σας.
Δεν ζητώ από εσάς, ούτε κοινωνική πολιτική,
Δεν ζητώ από εσάς, ούτε κοινωνικό μέτρο,
Δεν ζητώ από εσάς, ούτε κοινωνική παροχή,
Δεν ζητώ από εσάς, ούτε κοινωνικό επίδομα,
Δεν ζητώ από εσάς, ούτε οικονομική ενίσχυση,
Δεν ζητώ από εσάς, ούτε οικονομική επιδότηση,
Δεν ζητώ από εσάς, ούτε να διορθώσετε τα «κακώς κείμενα», ούτε να αναπληρώσετε τα κενά ετών,
Δεν ζητώ από εσάς, να νομοθετείστε τους νόμους ,που αναζητούσα την προστασία τους όταν την είχα ανάγκη,
Δεν ζητώ από εσάς, να διορθώσετε αυτό το σάπιο σύστημα της γραφειοκρατίας, που λιμνάζει εκεί μέσα ότι πιο σάπιο, διεφθαρμένο και απάνθρωπο υπάρχει σε αυτήν την κοινωνία,
Δεν ζητώ από εσάς, να τιμωρήστε κανένα,
Σας ζητώ, ένα απλό ανθρώπινο ενδιαφέρον, ένα τηλεφώνημα, μια απλή και καθαρή κουβέντα.
Μπορείτε;
Εμένα μου αρκεί αυτό και η προγονική προτροπή “Δως μοι πα στω και τα γαν κινησω” και να αγωνισθώ για αυτό.
Σας επισυνάπτω το γράμμα που απέστειλα στον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, διαβάστε το, και αυτό που ζητώ από εσάς είναι ακριβώς το ίδιο.
Γνωρίζω ότι , τουλάχιστον οι περισσότεροι, έχετε επαφές και γνωριμίες με μέλη, της εκεί κοινότητος.
(Και σε άλλη χώρα , θα αποδεχόμουν , απλώς εκεί συγκλίνουν οι προυποθεσεις , που επιζητώ.)
Ελπίζω ότι αυτό που ζητώ από εσάς είναι απλό, λιτό και κατανοητό.
Zητώ και από εσάς να ενδιαφερθείτε και να ασχοληθείτε με το θέμα μου αυτό.
Αναμετρηθείτε με την συνείδηση σας και εάν θέλετε ανταποκρίνεστε.
Να είστε καλά
Μακρής Κωνσταντίνος
mporite@gmail.com
Γράμμα στον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας
Σεβασμιώτατε
Απευθύνομαι σ` εσάς ,επικαλούμενος την βοήθεια και την συμπαράσταση σας, σε ένα ζωτικής σημασίας θέμα μου, ελπίζοντας ότι έχετε την δυνατότητα να βοηθήσετε σε αυτό, το ελάχιστο ίσως για κάποιους, αλλά μέγιστο για εμένα.
Ανέβαλα συνεχώς, αυτήν την προοπτική να ζητήσω βοήθεια, επειδή προσπάθησα πάντα τις δυσκολίες της ζωής μου, να τις κρατώ εντος «των τειχών» της αξιοπρεπείας, και να σφίγγω τα δόντια αυξάνοντας την αγωνιστικότητα μου, αναλογιζόμενος πάντα ότι πρέπει να υπάρχουν άλλοι συνάνθρωποι μας, που υπομένουν ίσως και χειρότερα βάσανα μέσα στην σιωπή τους.
Και θα ήταν θράσος και αμετροέπεια να αιτηθώ προβάδισμα έναντι αυτών.
Και η σκέψη αυτή, μου καταρρακώνει τον αυτοσεβασμό μου, που ήταν και είναι, βασική στήλη, της ψυχικής μου δύναμης. Όμως, σήμερα διαβάζοντας το τραγικό τέλος δυο συνανθρώπων μου, από τον τύπο, συνηδειτοποίησα την ωμη πραγματικότητα, όχι βεβαίως ότι πρόκειται να κάνω ποτέ τα ίδια ,αλλά η ωμη συνειδητοποίηση ότι επί τόσα χρόνια η ζωή μου γειτνιάζει τόσο κοντά με την απόγνωση και το απονενοημένο με συντάραξε έντονα, συνειδητοποιώντας ότι και τα δικά μου όρια είναι περιορισμένα τόσο, παρ` όλο που τα καταπνίγω με την ελπίδα και την αισιοδοξία.
Ήδη είναι η τρίτη φορά που εξαναγκάζομαι σε έξωση από το σπίτι που μένω, και ήδη μαζεύω τα πράγματα μου.
Εάν ήμουν μόνος χωρίς οικογένεια, ούτε αυτές οι δυσκολίες θα με τρόμαζαν, όπως τους άλλους δυστυχείς συνανθρώπους μας , αλλά με τρομάζει η σκέψη για τις αντιδράσεις μου, όταν δω τα πρόσωπα που αγαπώ να υφίστανται τα αποτελέσματα αυτών των καταστάσεων.
Μην σας κουράζω άλλο με αυτά τα θλιβερά.
Συγχωρείστε με.
Θέλω να φύγω από την Ελλάδα και να εγκατασταθώ στην Αυστραλία,( βεβαίως και αλλού εκτός της Ελλάδος ,αλλά για λόγους που θα σας εξηγήσω παρακάτω είναι το ιδανικότερο) θα το έκανα και μόνος μου εάν μπορούσα.
Θα πήγαινα, θα χτυπούσα πόρτες ,θα ζητούσα δουλειά όπου να είναι, όποια να είναι αρκεί να μου έδινε την δυνατότητα να ριζώσω και να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή για εμένα και την οικογένεια μου.
Αλλά δυστυχώς, ενώ κατανοώ αρκετά καλά τα αγγλικά δεν μπορώ να τα μιλήσω ευχερώς, αυτό είναι το ένα εμπόδιο μου και το δεύτερο είναι η οικονομική μου δυνατότητα που δεν μου επιτρέπει ούτε μια ημέρα να συντηρηθώ, παρά μόνον εάν δουλεύω.
Εάν μπορείτε να μου βρείτε μια δουλειά εκεί, εσείς που πρέπει να γνωρίζετε και τυγχάνετε σεβασμού, θελήσετε να μιλήσετε, σε κάποιους που ξέρετε ότι μπορούν να μου την προσφέρουν, όποια να είναι μην διστάσετε να την προτείνετε , με άπειρη χαρά θα την δεχθώ, γιατί για μένα θα είναι το «μετερίζι μου» για να στηριχτώ και να παλέψω να κτίσω μια καινούργια ζωή.
Κατανοώ πόσο σοβαρό και υπεύθυνο θέμα είναι, να συστήνεις η να προσλαμβάνεις κάποιο άτομο σε μια δουλειά και πόσο δύσκολο είναι να στηριχτεί αυτό, μόνον στην επίκληση κάποιου άγνωστου απελπισμένου, αλλά εάν υπάρχει έστω και η αμυδρή δυνατότητα η επιθυμία, να με βοηθήσετε, με μεγάλη μου χαρά, να σας παράσχω οποιαδήποτε πληροφορία για να δημιουργήσετε σφαιρικότερη εικόνα για εμένα.
Δυστυχώς, πριν 9 χρόνια σχεδόν, έχασα την επιχείρηση μου (ούτε από κακοδιαχείριση, ούτε από χρεωκοπία η εξαλλοσύνες) αλλά δεν είναι το ουσιαστικό να επεκταθώ και να σας κουράσω με αφηγήσεις.
Το ουσιαστικό είναι, ότι όλα αυτά τα χρόνια, προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου και να στηρίξω τις υποχρεώσεις μου προς την οικογένεια μου, αλλά εκτός των άλλων μεγάλων δυσκολιών που λόγω ηλικίας πλέον, - 54 ετών σήμερα-στην εξεύρεση εργασίας (και ενώ η μόνη λύση είναι η δημιουργία μιας δικής μου ατομικής εργασίας), στερούμαι αυτής της δυνατότητας εδώ στην Ελλάδα, λόγω της γνωστής τερατώδους γραφειοκρατίας και διαφθοράς.
Δόξα τον θεό ,που μου έδωσε μια εξαίρετη σύζυγο η οποία στάθηκε δίπλα μου τόσα χρόνια, όχι μόνον ηθικά, αλλά και με σκληρή εργασία και ένα υπέροχο υιό 5,5 ετών σήμερα, του οποίου το χαμόγελο και η ζεστή αγκαλιά, εξαφανίζει όλες τις πίκρες και απογοητεύσεις μου και είναι η κύρια πηγή και έμπνευση της αγωνιστικότητας μου αλλά ταυτόχρονα και η βασική αγωνία μου για την σωστή φροντίδα του και το μέλλον του, και αυτό είναι ο μόνος σκοπός της ζωής μου.
Γι` αυτό, με πολλή σκέψη οδηγήθηκα στην επιλογή της Αυστραλίας , αναζητώντας ένα τόπο και ένα κοινωνικό πλαίσιο το όποιο και εάν ακόμη δεν κατορθώσω η προλάβω να δημιουργήσω μια οικονομική η επαγγελματική θέση αξιόλογη , τουλάχιστον θα αφήσω το παιδί μου, εντος μιας κοινωνίας που θα μπορεί να προσφέρει, ευκαιρίες μορφώσεως , αξιοκρατικής μεταχείρισης και μελλοντικής επαγγελματικής του αποκατάστασης.
Καθώς δε, διαθέτει ένα αξιόλογο ελληνικό στοιχείο, με αξιόλογες υποδομές, θα τύχει και της μόρφωσης και παιδείας που αντιστοιχεί στις ρίζες του.
Αυτό αναζητώ και δεν ονειροβατώ αναμένοντας, επίγειους παραδείσους, παντού η ζωή είναι δύσκολη και σκληρή, και έχω αρκετές δυνάμεις σωματικές και ψυχικές να αγωνισθώ ,τίποτε δεν ήταν εύκολο η βρήκα έτοιμο στην ζωή μου, απλά ζητώ ένα «μετερίζι» να δώσω την μάχη μου στην ζωή.
Ελπίζω να είστε συμπαραστάτης μου σε αυτό, και να μη διστάσετε, να μου προτείνεται οτιδήποτε δουλειά.
Θα σας κουράσω, απαριθμώντας τι δουλειές έχω ήδη κάνει στην ζωή μου, άπειρη ευγνωμοσύνη θα έχω σ` εσάς και σε όποιον μου την προσφέρει, γιατί για μένα αυτή θα εκφράζει όλα τα παραπάνω που σας περιέγραψα.
Μην με ξεχάσετε μέσα στην σκληρή καθημερινότητα σας, μιλήστε, πέστε το όπου μπορείτε, ίσως εάν το προωθείστε στις κατά τόπους εκκλησίες και το διαβάσουν οι Ιερείς στο ποίμνιο τους κάποιος να βρεθεί που έχει την δυνατότητα να βοηθήσει , είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν συνάνθρωποι μας που νοιάζονται, μπορούν και θέλουν να βοηθήσουν.
Με όλο μου τον σεβασμό και άπειρες ευχαριστίες που διαθέσατε τον πολύτιμο χρόνο σας για να διαβάσετε το γράμμα μου αυτό.
Μακρης Κωνσταντινος